α:

Η διακύμανση δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή για τους επενδυτές από μόνοι τους. Ωστόσο, η μεγάλη διακύμανση σε ένα απόθεμα συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο, μαζί με υψηλότερη απόδοση. Η χαμηλή διακύμανση συνδέεται με χαμηλότερο κίνδυνο και χαμηλότερη απόδοση. Τα αποθέματα υψηλής διακύμανσης τείνουν να είναι καλά για τους επιθετικούς επενδυτές οι οποίοι είναι λιγότερο επικίνδυνοι, ενώ τα αποθέματα χαμηλής διακύμανσης τείνουν να είναι καλά για τους συντηρητικούς επενδυτές που έχουν μικρότερη ανοχή στον κίνδυνο.

AD:

Η διακύμανση είναι μια μέτρηση του βαθμού κινδύνου μιας επένδυσης. Ο κίνδυνος αντανακλά την πιθανότητα ότι η πραγματική απόδοση μιας επένδυσης ή το κέρδος ή η ζημία της για μια συγκεκριμένη περίοδο είναι υψηλότερη ή χαμηλότερη από την αναμενόμενη. Υπάρχει η πιθανότητα να χάσει κάποια ή και όλη η επένδυση.

Ένας τριάνταχρονος εκτελεστικός διευθυντής, αναβαθμίζοντας τις εταιρικές τάξεις με αυξανόμενο εισόδημα, μπορεί συνήθως να είναι πιο επιθετικός και λιγότερο επιφυλακτικός έναντι των κινδύνων κατά την επιλογή μετοχών. Οι επενδυτές αυτού του είδους συνήθως θέλουν να έχουν κάποια αποθέματα μεγάλης διακύμανσης στα χαρτοφυλάκιά τους. Αντίθετα, ένας 68χρονος με σταθερό εισόδημα είναι πιθανό να δημιουργήσει διαφορετικό είδος αντιστάθμισης κινδύνου / απόδοσης, επικεντρώνοντας αντ 'αυτού σε αποθέματα χαμηλής διακύμανσης.

Ωστόσο, σύμφωνα με τη θεωρία σύγχρονων χαρτοφυλακίων (MPT), είναι δυνατό να μειωθεί η διακύμανση χωρίς να διακυβεύεται η αναμενόμενη απόδοση, συνδυάζοντας πολλαπλούς τύπους περιουσιακών στοιχείων μέσω της κατανομής του ενεργητικού. Στο πλαίσιο αυτής της προσέγγισης, ένας επενδυτής χτίζει ένα διαφοροποιημένο χαρτοφυλάκιο το οποίο περιλαμβάνει όχι μόνο μετοχές αλλά τύπους περιουσιακών στοιχείων όπως ομόλογα, βασικά εμπορεύματα, εταιρείες επενδύσεων σε ακίνητα ή REIT, ασφαλιστικά προϊόντα και παράγωγα. Ένα διαφοροποιημένο χαρτοφυλάκιο μπορεί επίσης να περιλαμβάνει τα μετρητά ή ισοδύναμα, το ξένο νόμισμα και τα επιχειρηματικά κεφάλαια, για παράδειγμα.

AD:

Οι οικονομικοί επαγγελματίες καθορίζουν τη διακύμανση υπολογίζοντας τον μέσο όρο των τετραγωνικών αποκλίσεων από τον μέσο ρυθμό απόδοσης. Τυπική απόκλιση μπορεί τότε να βρεθεί υπολογίζοντας την τετραγωνική ρίζα της διακύμανσης. Σε ένα συγκεκριμένο έτος, ένας επενδυτής μπορεί να αναμένει ότι η απόδοση ενός αποθέματος είναι μία τυπική απόκλιση κάτω ή πάνω από το κανονικό ποσοστό απόδοσης.