α:

Κάθε μεμονωμένος επενδυτής απαιτεί ένα μοναδικό ασφάλιστρο για την ανάληψη κινδύνου αγοράς ή ένα ασφάλιστρο κινδύνου αγοράς. Οι πιο συντηρητικοί επενδυτές απαιτούν σχετικά υψηλή απόδοση προκειμένου να εκθέσουν τα επενδυτικά τους κεφάλαια στον κίνδυνο αγοράς. οι επενδυτές που αντιμετωπίζουν λιγότερους κινδύνους ενδέχεται να είναι πρόθυμοι να δεχθούν χαμηλότερη απόδοση για τον ίδιο κίνδυνο. Στη συνέχεια, οι εκδότες και οι πωλητές συγκεκριμένων επενδύσεων πρέπει να προσαρμόσουν την προσφερόμενη απόδοση για να δημιουργήσουν επαρκή επενδυτικό ενδιαφέρον.

Τα ασφάλιστρα ιστορικού κινδύνου αγοράς είναι τα ίδια για όλους τους επενδυτές, εκ των υστέρων. Ωστόσο, ο κίνδυνος αγοράς δεν είναι ο ίδιος για όλα τα περιουσιακά στοιχεία.

Τι είναι το Premium Risk Market;

Στην οικονομική ορολογία, το ασφάλιστρο κινδύνου αγοράς περιγράφει την πρόσθετη απόδοση που απαιτείται από τους επενδυτές για να μην επιλέξουν περιουσιακά στοιχεία χωρίς κίνδυνο, όπως τα κρατικά ομόλογα του Ηνωμένου Βασιλείου.

Φανταστείτε έναν δυνητικό επενδυτή που έχει επιπλέον $ 1, 000 που θα μπορούσε να βάλει δουλειά. Αυτό το άτομο έχει μερικές διαφορετικές επιλογές: τα χρήματα θα μπορούσαν να δανειστούν με τόκους? θα μπορούσε να τοποθετηθεί σε ένα τοκοφόρο λογαριασμό καταθέσεων, όπως ένας λογαριασμός ταμιευτηρίου ή πιστοποιητικό κατάθεσης (CD). θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αγορά ουσιαστικά άνευ κινδύνου δημόσιου χρέους. θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να αγοράσει ένα σχετικά εμπορεύσιμο περιουσιακό στοιχείο, όπως η ακίνητη περιουσία ή ο χρυσός. ή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αγορά εταιρικών χρεογράφων.

Ακόμη και αν όλα τα περιουσιακά στοιχεία υποσχέθηκαν την ίδια απόδοση, ο επενδυτής δεν θα ήταν ακόμα αδιάφορος. Αυτό συμβαίνει επειδή κάθε μία από αυτές τις επιλογές φέρει διαφορετικούς κινδύνους. Εάν ο επενδυτής ανησυχεί περισσότερο για την προστασία της αρχικής ισορροπίας των αποταμιεύσεών του, βαρύνεται προς τους λογαριασμούς καταθέσεων ή το δημόσιο χρέος.

Οι εκδότες και οι πωλητές επικίνδυνων εναλλακτικών λύσεων εξακολουθούν να θέλουν τα χρήματα του επενδυτή, ώστε να αυξήσουν το προσφερόμενο ποσοστό απόδοσης ή να μειώσουν τις τιμές τους. Η διαδικασία αυτή συνεχίζεται έως ότου οι πωλητές μπορούν να πείσουν τους επενδυτές να αγοράσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία αντί των περιουσιακών στοιχείων χωρίς κίνδυνο. Η διαφορά μεταξύ αυτού του επιτοκίου και του ποσοστού άνευ κινδύνου είναι γνωστή ως ασφάλιστρο κινδύνου αγοράς.

Εάν τα κρατικά ομόλογα και οι καταθετικοί λογαριασμοί προσφέρουν τόκο 2% και οι εκδότες ενός συγκεκριμένου αποθέματος προσφέρουν το 5%, τότε το ασφάλιστρο κινδύνου αγοράς είναι 3%.

Υπολογισμός και μέσος όρος του κινδύνου αγοράς

Οι οικονομολόγοι και οι οικονομικοί αναλυτές δίνουν μεγάλη προσοχή στις επικρατούσες εκδηλώσεις του ασφαλίστρου κινδύνου αγοράς. Υπάρχουν μερικές γενικά αποδεκτές μέθοδοι υπολογισμού αυτής της πριμοδότησης για τα χρεόγραφα και τα συμμετοχικά μέσα.

Ο απλός τύπος για κάθε δεδομένο χαρτοφυλάκιο είναι ο ακόλουθος: αναμενόμενη απόδοση χαρτοφυλακίου αγοράς = μηδενικό ποσοστό απόδοσης + ασφάλιστρο κινδύνου αγοράς.

Το μοντέλο τιμολόγησης ενεργητικού κεφαλαίου (CAPM) έχει έναν τύπο που προσαρμόζεται για διάφορους κινδύνους περιουσιακών στοιχείων: αναμενόμενη απόδοση ενός συγκεκριμένου περιουσιακού στοιχείου = μηδενικό ποσοστό απόδοσης + πριμοδότηση κινδύνου βήτα * αγοράς.

Στο μοντέλο CAPM, το βήτα βαθμολογείται θεωρητικά με βάση το ποσό συστηματικού κινδύνου ή μη διαχωρίσιμου κινδύνου που είναι εγγενές στο περιουσιακό στοιχείο.

Σημασία του Premium Risk Risk

Τα ασφάλιστρα κινδύνου αγοράς έχουν σαφείς επιπτώσεις τόσο για τους επενδυτές όσο και για τους εκδότες τίτλων. Εάν μια επιχείρηση θέλει να συγκεντρώσει χρήματα, πρέπει να γνωρίζει το ασφάλιστρο κινδύνου αγοράς για να καθορίσει το κόστος του κεφαλαίου. Οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων που εξισορροπούν αυτό το καλύτερο πραγματοποιούν σχετικά υψηλότερα περιθώρια.

Οι επενδυτές κατευθύνουν το ασφάλιστρο κινδύνου αγοράς μέσω της προθυμίας τους να γεννούν αβεβαιότητα και να αναλαμβάνουν τον κίνδυνο. Αυτό παρέχει μια κρίσιμη οικονομική λειτουργία μέσω του συντονισμού κεφαλαίου και άλλων παραγόντων παραγωγής. Χρησιμεύει επίσης ως δημοψήφισμα για το επίπεδο εμπιστοσύνης στις χρηματοπιστωτικές αγορές.