Οι θεσμικοί επενδυτές έχουν χρησιμοποιήσει εδώ και πολλά χρόνια αποκλειστικές στρατηγικές χαρτοφυλακίου, όπως συνταξιοδοτικά ταμεία και ασφαλιστικές εταιρείες, και αυτές οι στρατηγικές έχουν κερδίσει δημοτικότητα με μεμονωμένους επενδυτές που προσπαθούν να διαχειριστούν τον κίνδυνο.

Η βασική ιδέα της αφοσίωσης του χαρτοφυλακίου είναι ο σχεδιασμός χαρτοφυλακίων επενδύσεων που παρέχουν προβλέψιμες μελλοντικές ταμειακές ροές για την προσέγγιση μελλοντικών προβλέψιμων ταμειακών εκροών (ή παθητικών), περιορίζοντας έτσι τον κίνδυνο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με μερικές παραλλαγές όπως η άμεση αντιστοίχιση ή η ανοσοποίηση των ταμειακών ροών με τα χαρτοφυλάκια αντιστοίχισης ορίζοντα. Αυτά ορίζουν ελάχιστα κατώτατα όρια πληρωμών με περιθώρια για διακριτικές κινήσεις και ενδεχόμενες στρατηγικές που ανταποκρίνονται επίσης στη βασική αντιστοίχιση ταμειακών ροών με κάποια ικανότητα προσθήκης αξίας. Ο σχεδιασμός της ιδέας είναι απλός και πρέπει να χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με τη μακροπρόθεσμη κατανομή ενεργητικού χρησιμοποιώντας εμπειρικά δεδομένα για την εκτίμηση των μελλοντικών επιπέδων περιουσιακών στοιχείων και των ταμειακών ροών. Οι στρατηγικές αφοσίωσης χαρτοφυλακίου μπορούν να υλοποιηθούν με παραδοσιακές επενδύσεις ή με παράγωγα όπως συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης, προθεσμιακές πράξεις και επιλογές. Ενώ οι μεμονωμένοι επενδυτές χρησιμοποιούν ολοένα και περισσότερο την αφοσίωση, είναι πολύ εύκολο να επανέλθουμε στη χρήση κυρίως σχεδιασμού κατανομής περιουσιακών στοιχείων, ειδικά όταν οι αγορές λειτουργούν καλά, η αστάθεια είναι χαμηλή και η εφησυχασμό μπαίνει.

Η ανοσοποίηση είναι μια από τις πιο αγνές μορφές αφιερωμένης επένδυσης, καθώς κλειδώνει άμεσα στις μελλοντικές ανάγκες ταμειακών ροών με την προβλέψιμη μελλοντική αξία μιας επένδυσης όπως το CD ή το ομόλογο ή το κουπόνι μηδενικού τοκομεριδίου . Αυτή είναι μια δημοφιλής στρατηγική, ειδικά για τα συνταξιοδοτικά ταμεία, επειδή είναι ήδη γνωστές οι ακριβείς ημερομηνίες για τις μελλοντικές πληρωμές στους συμμετέχοντες στο πρόγραμμα. Ενώ ο χορηγός του σχεδίου δεν μπορεί να προβλέψει ακριβώς πότε θα περάσει ένα μέλος του σχεδίου (η κατανομή του ενεργητικού και οι αναλογιστικοί πίνακες ταιριάζουν καλύτερα), ο ανάδοχος γνωρίζει πότε θα καταβληθούν καθορισμένες παροχές καθορισμένων παροχών στους συμμετέχοντες στο πρόγραμμα. Αυτό λειτουργεί ιδιαίτερα καλά σε τριάντα χρόνια που ταιριάζουν, καθώς τα ομόλογα μηδενικού τοκομεριδίου μετριάζουν τον κίνδυνο επιτοκίου και επανεπένδυσης, βασικά κλειδώνουν στη μελλοντική πληρωμή.

Για μεμονωμένους επενδυτές, γνωρίζοντας ότι χρειάζεστε 30.000 δολάρια σε ένα χρόνο για τα δίδακτρα του παιδιού σας ή $ 40.000 για να αντικαταστήσετε ένα παλαιό αυτοκίνητο σε δύο χρόνια, είναι καλό παράδειγμα μελλοντικών υποχρεώσεων για το οποίο θα οικοδομήσουμε ένα ειδικό χαρτοφυλάκιο.
Διάρκεια

Η διάρκεια είναι ένα χρήσιμο εργαλείο σε στρατηγικές αποκλειστικής χαρτοφυλακίου σε μικρές και μεγάλες κλίμακες, καθώς μπορεί να υπολογιστεί τόσο για υποχρεώσεις όσο και για στοιχεία ενεργητικού με σταθερό εισόδημα.Για ένα ομόλογο, η διάρκεια μετρά την ευαισθησία της τιμής σε μια μεταβολή των επιτοκίων. Η διάρκειά της στην πιο αγνή της μορφή είναι ομολογιακό με μηδενικό τοκομερίδιο, καθώς η διάρκειά της αντιστοιχεί στη διάρκειά της, καθώς δεν υπάρχουν περιοδικές ταμειακές ροές για να μειωθεί ο χρονικός ορίζοντας της. Για ένα τοκοφόρο ομόλογο, η διάρκειά του θα είναι μικρότερη από τη λήξη του, καθώς τα εισερχόμενα δελτία θα μειώσουν το χρόνο που χρειάζεται ένας επενδυτής για να λάβει το επενδεδυμένο κεφάλαιο. Η διάρκεια είναι ένας σχετικά ακριβής τρόπος μέτρησης του επιπέδου κινδύνου ενός ομολόγου. Για παράδειγμα, ένα 10ετές έντοκο ομόλογο μπορεί να έχει διάρκεια περίπου 7. Ένας καλός κανόνας υποδηλώνει ότι για κάθε 1% αύξηση των επιτοκίων, αυτό το ομόλογο θα πρέπει να μειωθεί σε αξία κατά περίπου 7%.

Οι υποχρεώσεις, ή οι μελλοντικές ανάγκες εκροής μετρητών, έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά της διάρκειας - ακριβώς το αντίθετο των ομολόγων που χρησιμοποιούν υπολογισμούς Φ / Β. Η αντιστοίχιση των δύο ουσιαστικά μετριάζει τον κίνδυνο, κλείνοντας την ασφάλεια των πληρωμών με την πάροδο του χρόνου.

Η αντιστοίχιση διάρκειας απαιτεί συνεχείς προσπάθειες έναντι της μεθόδου κλειδώματος και φόρτωσης ομολόγων μηδενικού τοκομεριδίου, δεδομένου ότι η διάρκεια του χαρτοφυλακίου αλλάζει φυσικά με την πάροδο του χρόνου. Αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για κάθε επενδυτικό πλεονέκτημα σε διάφορες αντιστοίχιση ορίζοντα και στρατηγικές έκτακτης ανάγκης. Αυτό είναι όπου μπορείτε να ταιριάξετε ένα συγκεκριμένο επίπεδο των προβλεπόμενων υποχρεώσεών σας με στρατηγικές διάρκειας εντός ορισμένων ορίων. Με μεγάλο μέρος των στοχευόμενων μελλοντικών αναγκών ταμειακής ροής, ένα buffer μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ενεργές στρατηγικές για την ενίσχυση της αξίας του χαρτοφυλακίου. Φυσικά, εάν οι ενεργές αποφάσεις διαχείρισης δεν ξεπεράσουν και το buffer έχει εξαντληθεί, μπορείτε ακόμα να βασίζεστε στο συγκεκριμένο τμήμα του χαρτοφυλακίου για να καλύψετε τις πρωταρχικές ανάγκες.
Αυτό είναι ένα παράδειγμα μιας πολύ καλά σχεδιασμένης στρατηγικής προσωπικών περιουσιακών στοιχείων, όπου οι υποχρεώσεις παύουν να εξαλείφονται χρησιμοποιώντας τόσο τις στρατηγικές αποκλεισμού όσο και τη μοντελοποίηση κατανομής περιουσιακών στοιχείων.

Ημερομηνία στόχου Ταμεία

Μια από τις καλύτερες στρατηγικές αφοσίωσης χαρτοφυλακίου που χρησιμοποιούνται από μεμονωμένους επενδυτές ονομάζεται πόρος στόχου ημερομηνίας, που έχουν γίνει δημοφιλείς σε πολλά σχέδια 401k. Αυτά ποικίλλουν από την παραδοσιακή αφοσίωση, καθώς βασίζονται στην κατανομή των στοιχείων ενεργητικού και στα ιστορικά πρότυπα. Είναι ένα είδος στρατηγικής buy-and-hold, όπου όλη η δουλειά γίνεται για τον επενδυτή, μειώνοντας τα πιο επικίνδυνα περιουσιακά στοιχεία με μετρητά και ομόλογα καθώς πλησιάζει η ημερομηνία-στόχος. Είναι μια απλή, φθηνή μέθοδος που ταιριάζει με τις μελλοντικές ανάγκες ταμειακής ροής ή τις ημερομηνίες συνταξιοδότησης και θεωρητικά με τα πόδια. Τα αποτελέσματα αυτών των κεφαλαίων ήταν μικτά, κυρίως λόγω του τρόπου συμπεριφοράς των κατηγοριών περιουσιακών στοιχείων τα τελευταία 15 χρόνια και του τρόπου με τον οποίο διαφέρουν από τα παραδοσιακά μοντέλα CAPM.

Κατανομή περιουσιακών στοιχείων

Η παραδοσιακή αφοσίωση χρησιμοποιείται προφανώς περισσότερο από τα θεσμικά όργανα παρά από τους μεμονωμένους επενδυτές, καθώς η κατανομή του ενεργητικού προωθεί τη δημοφιλέστερη στρατηγική. Χρησιμοποιώντας το ίδιο βασικό σκεπτικό, η κατανομή ενεργητικού χρησιμοποιεί ιστορικά δεδομένα για την προβολή των μελλοντικών ταμειακών ροών και των αποδόσεων, οι οποίες μπορούν εύλογα να συνδυαστούν με το δικό του μοναδικό μέλλον.

Πολλά εξελιγμένα εργαλεία οικονομικού σχεδιασμού είναι διαθέσιμα για τους επενδυτές για να χτίσουν την κατανομή του ενεργητικού που ταιριάζει καλύτερα στους στόχους τους, οι οποίοι ουσιαστικά μοιάζουν με τις υποχρεώσεις προς ταμείο συντάξεων.Όπως τα κεφάλαια ημερομηνίας στόχου, ο προγραμματισμός της κατανομής των περιουσιακών στοιχείων είναι ένα χρήσιμο εργαλείο, εάν ο επενδυτής εμμείνει στο σχέδιο, δεν αλλάζει τη στρατηγική των μέσων ροών και οι κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων συμπεριφέρονται περισσότερο σαν το έργο ιστορικών προτύπων τους.
Για να αναμένουν μελλοντικές αποδόσεις σε εύλογο εύρος προβολής, οι επενδυτές πρέπει να ακολουθούν απλούς κανόνες στρατηγικής κατανομής για να διατηρήσουν τα κατάλληλα επίπεδα κατηγοριών περιουσιακών στοιχείων. Πολλοί επενδυτές αποτυγχάνουν ή απολύουν μια στρατηγική που βασίζεται στην κατανομή των περιουσιακών στοιχείων, προκαλώντας πανικό στην εσφαλμένη στιγμή ή / και αφήνοντας την απληστία να αναλάβει και να μην πουλήσει κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων όταν αυτές ανεβαίνουν. Αυτός είναι ένας τομέας συμπεριφοράς που φτάνει στο μυαλό των επενδυτών και των ενεργειών τους. Για ορισμένους επενδυτές, είναι σχεδόν αδύνατο να διαχωρίσετε το συναίσθημα από τα χρήματα, που είναι ο συνηθέστερος λόγος που αποτυγχάνουν αυτά τα σχέδια.

Bottom Line
Η αφοσίωση στο χαρτοφυλάκιο έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλές μορφές από ιδρύματα και ιδιώτες. Υπάρχουν σχετικά ακριβείς μέθοδοι για να κλειδώσετε άμεσα ένα περιουσιακό στοιχείο σε μια υποχρέωση για την εξάλειψη κάθε εξωτερικού κινδύνου όπως η ανοσοποίηση. Οι υβριδικές μέθοδοι που χρησιμοποιούν παραδοσιακή αντιστοίχιση διάρκειας και ρύθμιση κατωφλίου επιτρέπουν σε κάποια ενεργή διαχείριση να προσθέσει αξία. Αυτές οι στρατηγικές θα πρέπει να χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με στρατηγικές που βασίζονται στην κατανομή ενεργητικού, οι οποίες αποτελούν συνδυασμό όλων των στρατηγικών μαζί και χρησιμοποιούνται από ιδρύματα και ιδιώτες. Οι μεμονωμένοι επενδυτές έχουν πλέον πρόσβαση σε εξελιγμένα εργαλεία που δεν υπήρχαν πριν από 20 χρόνια και μπορούν να σχεδιάσουν ατομικά σχέδια για να καλύψουν τις μοναδικές ανάγκες τους.

Η παγίδα με αυτά τα μακροπρόθεσμα σχέδια είναι ότι τα άτομα τείνουν να αντιδρούν συναισθηματικά στις βραχυπρόθεσμες διακυμάνσεις στις αλλαγές κατηγοριών περιουσιακών στοιχείων από τα ιστορικά πρότυπα.