Το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών της Στοκχόλμης της Στοκχόλμης διαθέτει άριστα στοιχεία για τις στρατιωτικές δαπάνες του έθνους. Οι στρατιωτικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι ενδιαφέρουσες, καθώς οι ΗΠΑ κυμαίνονται στο 3, 5%, στην Κίνα σε 2.06% και στο Ομάν σε 11.6%. Φυσικά, οι αριθμοί του ΑΕΠ είναι παραπλανητικοί καθώς οι ΗΠΑ ξεπερνούν κάθε άλλο έθνος για τους στρατιωτικούς τους, σε πάνω από 500 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ η Κίνα έρχεται δεύτερη σε πάνω από 200 δισεκατομμύρια δολάρια. Όπως και με τις κυβερνητικές δαπάνες, αυτά τα δολάρια έχουν αντίκτυπο. Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε πώς οι στρατιωτικές δαπάνες επηρεάζουν την οικονομία.

Ο λόγος των στρατιωτικών δαπανών

Οι στρατιωτικές δαπάνες είναι ένας τομέας όπου δεν υπάρχει ιδιωτική λύση για να αντικαταστήσει το δημόσιο ταμείο. Καμία εταιρεία ή ομάδα πολιτών δεν είναι επαρκώς παρακινημένη (ή αξιόπιστη) αρκετά ώστε να αναλάβει οικονομική ευθύνη για το κόστος της κατοχής στρατού. Ο Adam Smith, ένας από τους πατέρες της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς, προσδιόρισε την υπεράσπιση της κοινωνίας ως μία από τις κύριες λειτουργίες της κυβέρνησης και την αιτιολόγηση της εύλογης φορολόγησης. Βασικά, η κυβέρνηση ενεργεί εξ ονόματος του κοινού για να εξασφαλίσει ότι ο στρατός διαθέτει επαρκείς πόρους για να υπερασπιστεί το έθνος. Στην πράξη, ωστόσο, η υπεράσπιση του έθνους επεκτείνεται στην υπεράσπιση των στρατηγικών συμφερόντων ενός έθνους και η όλη έννοια της «επαρκούς» είναι προς συζήτηση, καθώς και άλλα έθνη ομαδοποιούν το στρατό τους. (Για σχετική ανάγνωση, δείτε: Ποια είναι η παραπλανητική παράθυρο;)

- <->

Η τρύπα που χτίζει το χρέος

Το κεφάλαιο είναι πεπερασμένο και το κεφάλαιο που πηγαίνει σε μία κατηγορία δαπανών σημαίνει ότι υπάρχουν λιγότερα χρήματα για μια άλλη. Αυτό το γεγονός είναι πιο ενδιαφέρον όταν θεωρούμε ότι οι κρατικές δαπάνες που υπερβαίνουν τα έσοδα οδηγούν σε έλλειμμα που προστίθεται στο εθνικό χρέος. Το εθνικό χρέος με μπαλόνια έχει οικονομικό αντίκτυπο σε όλους, και οι στρατιωτικές δαπάνες είναι ένας από τους πολλούς παράγοντες που συμβάλλουν. Καθώς αυξάνεται το εθνικό χρέος, το έξοδο τόκων του χρέους αυξάνεται και το κόστος του δανεισμού αυξάνεται ελαφρά λόγω του κινδύνου που αντιπροσωπεύει το αυξημένο χρέος. Θεωρητικά, το αυξημένο χρέος θα στρέψει την οικονομική ανάπτυξη και τελικά θα οδηγήσει σε υψηλότερους φόρους.

Ωστόσο, οι ΗΠΑ, από σήμερα, απολαμβάνουν γενναιόδωρες δανειακές υποχρεώσεις από εγχώριους και διεθνείς δανειστές, οπότε γενικά δεν επικεντρώνεται ο ρόλος που διαδραματίζουν οι στρατιωτικές δαπάνες στην αύξηση του χρέους. Ορισμένοι υποστηρικτές για μειωμένες στρατιωτικές δαπάνες το έδεσαν σε μια ορισμένη ποσοστιαία αύξηση των ποσοστών υποθηκών που πληρώνουν οι άνθρωποι, δεδομένης της σχέσης μεταξύ των αποδόσεων του ταμείου και του εμπορικού δανεισμού. Αυτός ο συλλογισμός ισχύει και οι στρατιωτικές δαπάνες καθίστανται ως ένα μεγάλο ποσοστό διακριτικής δαπάνης. Ωστόσο, τόσο η υποχρεωτική δαπάνη για τα κοινωνικά προγράμματα και την υγεία στον προϋπολογισμό οδηγεί τα ελλείμματα, όπως είναι η μη διακριτική ευχέρεια, επομένως η στρατιωτική δαπάνη δεν είναι σφάλμα μόνη της.

Σε άλλα έθνη, ιδιαίτερα εκείνα που εξακολουθούν να αναπτύσσονται οικονομικά, η εστίαση στις στρατιωτικές δαπάνες συχνά συνεπάγεται την άρση άλλων σημαντικών προτεραιοτήτων δαπανών. Υπάρχουν πολλά έθνη που διαθέτουν μόνιμη στρατιωτική αλλά αναξιόπιστη δημόσια υποδομή από νοσοκομεία έως δρόμους προς τα σχολεία. Η Βόρεια Κορέα είναι ένα ακραίο παράδειγμα για το τι μπορεί να κάνει μια αδιάκοπη εστίαση στις στρατιωτικές δαπάνες για το βιοτικό επίπεδο για τον γενικό πληθυσμό. Οι γενναιόδωροι όροι του χρέους που απολαμβάνουν οι ΗΠΑ δεν είναι καθόλου καθολικοί, οπότε η ανταλλαγή μεταξύ στρατιωτικών δαπανών και δημοσίων υποδομών είναι πιο οδυνηρή για πολλά έθνη.

Απασχόληση

Οι θέσεις εργασίας αποτελούν μεγάλο μέρος των οικονομικών επιπτώσεων των στρατιωτικών δαπανών. Φυσικά υπάρχουν τα ενεργά στρατεύματα, αλλά υπάρχει και μια σημαντική υποδομή γύρω από αυτά που απαιτεί εργολάβους, επαγγέλματα, συμβούλους και ούτω καθεξής για να στηρίξουν τον στρατό. Στη συνέχεια, υπάρχουν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις που αναδύονται ως αποτέλεσμα των στρατιωτικών δαπανών, συμπεριλαμβανομένων όλων από κατασκευαστές όπλων έως τα εστιατόρια που αναδύονται κοντά σε στρατιωτικές βάσεις. Και εδώ, οι οικονομολόγοι της ελεύθερης αγοράς επισημαίνουν ότι τα δημόσια δολάρια που πρόκειται να στηρίξουν άμεσα ή έμμεσα αυτές τις θέσεις εργασίας απορροφούν πράγματι τον ισοδύναμο αριθμό θέσεων εργασίας - ή και περισσότερο - από την ιδιωτική οικονομία λόγω της φορολόγησης που απαιτείται για τη δημιουργία τους.

Πραγματικά καταλήγουμε στο αν πιστεύετε ή όχι ότι ένας μόνιμος στρατός είναι αναγκαιότητα. Αν είναι, τότε θα χρειαστεί να θυσιάσουν κάποιες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα για να συμβεί αυτό. Φυσικά, οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να διαφωνούν σχετικά με το μέγεθος που θα πρέπει να είναι αυτός που θα είναι στρατός. Αυτό είναι τόσο πολιτικό όσο και οικονομικό.

Τεχνολογικές εξελίξεις

Ένα άλλο επιχείρημα για τις αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις των στρατιωτικών δαπανών είναι ότι υπάρχει εκτροπή ταλέντων και τεχνικών δεξιοτήτων προς υποστήριξη της στρατιωτικής έρευνας και ανάπτυξης. Αυτό φαίνεται να είναι λίγο άδικο, καθώς στο παρελθόν η στρατιωτική έρευνα έχει ωφελήσει την ιδιωτική οικονομία, καθώς τα τεχνολογικά άλματα και οι ταλαντούχοι άνθρωποι ρέουν μπροστά και πίσω. Η στρατιωτική έρευνα υπήρξε ζωτικής σημασίας για τη δημιουργία μικροκυμάτων, του Διαδικτύου, του GPS κλπ. Στην πραγματικότητα, μέρος των λόγων για τους οποίους έχουμε τραβήξει φωτογραφίες από το γάμο και ενδεχομένως παραδίδουμε πακέτα για τον Αμαζόνιο είναι ότι καλύφθηκαν τα περισσότερα από τα έξοδα δημιουργίας της βασικής τεχνολογίας μέσω των στρατιωτικών δαπανών.

Υπάρχουν σίγουρα ορισμένοι παράγοντες στρέβλωσης που η στρατιωτική Ε & Α έχει στην έρευνα και την τεχνολογία, αλλά οι δαπάνες για την έρευνα δεν είναι μια ολόκληρη απώλεια για την οικονομία, καθώς πολλές από τις επιτεύξεις επηρεάζουν θετικά την εμπορική τεχνολογία. (Για περισσότερες πληροφορίες, ανατρέξτε στο θέμα Πώς οι Drones αλλάζουν τον κόσμο των επιχειρήσεων.)

Όπλα και Βούτυρο

Η καμπύλη όπλων και βουτύρου είναι μια κλασική εικόνα του τρόπου με τον οποίο υπάρχει κόστος ευκαιρίας για κάθε δαπάνη. Αν πιστεύετε ότι ένας μόνιμος στρατός είναι μια αναγκαιότητα για ένα έθνος, τότε μπορεί να υποστηριχθεί το μέγεθος αυτού του στρατού, αλλά η ύπαρξη ενός στρατού δεν μπορεί. Υπάρχει ένα οικονομικό κόστος για την κάλυψη των αμυντικών δαπανών που εμφανίζονται στο δημόσιο χρέος και για την απομάκρυνση δυνητικών θέσεων εργασίας από τον ιδιωτικό τομέα προς το κοινό.Υπάρχει επίσης οικονομική στρέβλωση σε κάθε βιομηχανία που βασίζεται στον στρατό καθώς διοχετεύονται πόροι για την παραγωγή καλύτερων αεροπλάνων, αεροσκαφών και πυροβόλων όπλων. Όλα αυτά τα έξοδα είναι απαραίτητα για ένα έθνος να αντέξει εάν θέλει να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Βγάζουμε λίγο βούτυρο για να έχουμε όπλα.

Η κατώτατη γραμμή

Το πραγματικό ζήτημα είναι το «επαρκές» ποσό των στρατιωτικών δαπανών, δεδομένου ότι κάθε επιπλέον δολάριο που δαπανάται πάνω από το απαραίτητο επίπεδο είναι μια σαφής απώλεια για την οικονομία στο σύνολό της. Σε μια δημοκρατία, το ζήτημα αυτό συζητείται από δημόσιους εκλεγμένους αξιωματούχους και μεταβάλλεται κάθε χρόνο. Για παράδειγμα, οι στρατιωτικές δαπάνες στις ΗΠΑ μειώνονται καθώς οι στρατιωτικές υποχρεώσεις στο εξωτερικό ολοκληρώνονται. Ωστόσο, σε μη δημοκρατικά κράτη, το επίπεδο των κατάλληλων δαπανών αποφασίζεται από μερικούς εκλεκτούς και ενδέχεται να έρθει με ακόμη μεγαλύτερο κόστος για τους πολίτες της χώρας.