α:

Δεν είναι πλήρως κατανοητό πόσο, ή ακόμα και σε ποια κατεύθυνση, το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης του Federal Reserve επηρεάζει την αγορά ομολόγων. Η απλή θεωρία της αγοράς, βασισμένη στην αυξημένη ζήτηση από ομογενείς αγοραστές, θα πρέπει να προβλέψει ότι τα προγράμματα αγοράς της Fed καταστέλλουν τις αποδόσεις των ομολόγων κάτω από το φυσικό τους επίπεδο εκκαθάρισης της αγοράς. Η υπόθεση αυτή υποδηλώνει επίσης ότι οι τιμές των ομολόγων είναι πολύ υψηλές, δεδομένου ότι η απόδοση και η τιμή αναστρέφονται, μέχρι να δημιουργηθεί ακόμη και μια φούσκα στην αγορά ομολόγων.

Λειτουργώντας κάτω από αυτή την υπόθεση, οι παραδοσιακές και συντηρητικές στρατηγικές ομολόγων buy-and-hold γίνονται πιο επικίνδυνες. Στην πραγματικότητα, τόσο οι κίνδυνοι κόστους ευκαιρίας όσο και οι πραγματικοί κίνδυνοι αθέτησης υποχώρησης κλιμακώνονται σε περιπτώσεις όπου οι τιμές των ομολόγων είναι τεχνητά υψηλές. Οι κάτοχοι ομολόγων λαμβάνουν χαμηλότερη απόδοση για τις επενδύσεις τους και εκτίθενται στον πληθωρισμό, χάνοντας απόδοση όταν θα ήταν καλύτερα να ακολουθήσουν πράξεις με υψηλότερη ανοδική τάση.

Αυτό το αντιληπτό κίνδυνο ήταν τόσο έντονο που, κατά τη διάρκεια των συζητήσεων για την ποσοτική χαλάρωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οικονομολόγοι από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Συντάξεων προειδοποίησαν ότι τα τεχνητά χαμηλά επιτόκια των κρατικών ομολόγων θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την κατάσταση των συνταξιοδοτικών ταμείων . Υποστήριξαν ότι οι μειωμένες αποδόσεις από την QE θα μπορούσαν να προκαλέσουν αρνητικά πραγματικά ποσοστά αποταμίευσης σε συνταξιούχους.

Πολλοί οικονομολόγοι και αναλυτές των αγορών ομολόγων ανησυχούν ότι η υπερβολική ποσότητα QE ωθεί τις τιμές των ομολόγων πολύ υψηλά λόγω των τεχνητά χαμηλών επιτοκίων. Ωστόσο, το σύνολο της δημιουργίας χρημάτων από την QE θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση του πληθωρισμού. Το κύριο όπλο από την Federal Reserve και άλλες κεντρικές τράπεζες για την καταπολέμηση του πληθωρισμού είναι η αύξηση των επιτοκίων. Η αύξηση των επιτοκίων θα μπορούσε να προκαλέσει τεράστιες απώλειες στην αξία του κεφαλαίου για τους ομολογιούχους. Κάποιοι συνέστησαν στους κατόχους ομολόγων να ανταλλάσσουν τις οφειλές τους και τα χρηματιστήρια που διαπραγματεύονται στο χρηματιστήριο ή τα ETF.

Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που επηρεάζουν την φαινομενικά λογική ανάλυση. Οι αγοραστές ομολόγων δεν είναι ομοιογενείς και τα κίνητρα για την αγορά ομολόγων και άλλων χρηματοπιστωτικών περιουσιακών στοιχείων είναι διαφορετικά για την Ομοσπονδιακή Τράπεζα από ό, τι για άλλους συμμετέχοντες στην αγορά.

Με άλλα λόγια, η Fed δεν αγοράζει απαραίτητα ομόλογα σε περιθωριακή βάση και οι πλήρως υποστηριζόμενες χρεωστικές υποχρεώσεις της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου δεν εκτίθενται στους ίδιους κινδύνους αθέτησης με τα άλλα περιουσιακά στοιχεία. Επιπρόσθετα, οι προσδοκίες της αγοράς ενδέχεται να τιμολογηθούν στην αγορά ομολόγων εν ευθέτω χρόνω, δημιουργώντας μια κατάσταση όπου οι τιμές αντανακλούν τις αναμενόμενες μελλοντικές συνθήκες και όχι τις τρέχουσες συνθήκες. Αυτό μπορεί να διαπιστωθεί στις ιστορικές αποδόσεις των ομολόγων όταν οι αποδόσεις αυξήθηκαν για αρκετούς μήνες μετά την έναρξη του QE1. Μετά την ολοκλήρωση του QE, οι τιμές αυξήθηκαν και οι αποδόσεις υποχώρησαν.Αυτό είναι το αντίθετο από αυτό που πολλοί υποθέτουν ότι θα συμβούν.

Αυτό αποδεικνύει ότι η αγορά ομολόγων βελτιώνεται με την ποσοτική χαλάρωση; Σίγουρα όχι. Οι περιστάσεις δεν επαναλαμβάνονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και δεν μπορεί να αξιολογηθεί καμία οικονομική πολιτική υπό κενό. Είναι ακόμα απολύτως πιθανό να αλλάξουν οι προσδοκίες της αγοράς και οι μελλοντικές στρατηγικές QE θα έχουν διαφορετικές επιπτώσεις στην αγορά ομολόγων.