α:

Είναι λίγο παραπλανητικό να περιγράψουμε το αόρατο χέρι της αγοράς ως πραγματική οντότητα που επηρεάζει και επηρεάζει τις τιμές. Θα ήταν ακριβέστερο να υποδείξουμε ότι οι ελεύθερες οικονομικές τιμές συμβάλλουν στον συντονισμό της ανθρώπινης δραστηριότητας με έναν παραγωγικό και κοινωνικά ευεργετικό τρόπο και ότι αυτός ο μηχανισμός θα μπορούσε ευρέως να χαρακτηριστεί ως αόρατο χέρι. Αυτό το αόρατο φαινόμενο χεριών - ακούσια συνολικά οφέλη - δεν παρουσιάζεται ρητά στο μοντέλο μικροοικονομικής τιμολόγησης.

Ποιο είναι το μοντέλο μικροοικονομικής τιμολόγησης;

Το μοντέλο μικροοικονομικής τιμολόγησης χρησιμοποιείται για να δείξει πώς αναπτύσσονται οι τιμές μέσω της προσφοράς και της ζήτησης. Στο μοντέλο, τα κέρδη των παραγωγών είναι μεγαλύτερα όταν τα συνολικά έσοδα και το συνολικό κόστος απέχουν περισσότερο. Αυτό το πλαίσιο προσφοράς / ζήτησης είναι απλοϊκό και λειτουργεί κάτω από πολλές αδύνατες παραδοχές (συμπεριλαμβανομένων των αγορών που είναι απόλυτα ανταγωνιστικές και δεν υπάρχουν εμπόδια στην είσοδο στην αγορά), αλλά εξυπηρετεί ένα χρήσιμο σκοπό ως ευρετική συσκευή. Οι οικονομολόγοι διαφωνούν σχετικά με το κατά πόσο τα κλασικά μοντέλα τιμολόγησης μπορούν να αποτελέσουν ένα αποτελεσματικό εργαλείο για άλλους σκοπούς, όπως η πρόβλεψη ή η καθοδήγηση της κυβερνητικής πολιτικής.

Τι είναι το αόρατο χέρι;

Η έννοια του αόρατου χεριού προέρχεται από το διάσημο βιβλίο του Adam Smith σχετικά με την οικονομία, "Έρευνα για τη φύση και τις αιτίες του πλούτου των εθνών". Αν και ο όρος χρησιμοποιήθηκε μόνο μία φορά στο βιβλίο, από τότε έγινε μια δημοφιλής περιγραφή στενογραφίας για μια ποικιλία οικονομικών φαινομένων.

Ο Smith χρησιμοποίησε το αόρατο χέρι ως τρόπο να αντιληφθεί πώς οι εθελοντικές συναλλαγές μεταξύ οικονομικών παραγόντων που ενδιαφέρονται για το συμφέρον θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κοινωνικά οφέλη μεγάλης κλίμακας - ακόμη και αν κανείς δεν θέλησε να προκύψουν αυτά τα οφέλη. Επιδιώκοντας τα κέρδη και την αυτοπεποίθησή τους, οι άνθρωποι θα καθοδηγήθηκαν "σαν ένα αόρατο χέρι" για να βοηθήσουν τους γείτονές τους μέσω του εμπορίου και του συνεταιρίζεσθαι.

Αόρατο Χέρι Vs. Μοντέλο μικροοικονομικής τιμολόγησης

Κατά κάποιο τρόπο, το μοντέλο μικροοικονομικής τιμολόγησης περιγράφει την τάση των ελεύθερων αγορών να μεγιστοποιήσουν την αποδοτικότητα και την παραγωγικότητα και να αυξήσουν το βιοτικό επίπεδο. Δείχνει πώς τα κίνητρα κέρδους οδηγούν τους παραγωγούς να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τους πελάτες και τον τρόπο με τον οποίο οι καταναλωτές υποβάλλουν προσφορές για αγαθά μέσω του συστήματος τιμών. Η ενέργεια αυτή καθοδηγείται από ένα αόρατο χέρι, υπό την έννοια ότι η οικονομία της αγοράς δεν κατευθύνεται από έναν κεντρικό προγραμματιστή.

Ωστόσο, τα κλασικά μοντέλα τιμολόγησης είναι υπερβολικά μη ρεαλιστικά για να περιγράψουν γιατί υπάρχουν οι τιμές, πώς παράγονται και πώς καθοδηγούν την ανθρώπινη δράση. Είναι αλήθεια ότι μια επιχείρηση επιθυμεί να μεγιστοποιήσει τα συνολικά έσοδα και να ελαχιστοποιήσει το συνολικό κόστος, όπως προτείνει το μοντέλο. Είναι επίσης αλήθεια ότι οι καταναλωτές τείνουν να αγοράζουν περισσότερο από ένα καλό καθώς η τιμή τους μειώνεται.Μια πραγματική τιμή αγοράς δεν είναι κάτι που αντιδρούν απλώς οι καταναλωτές και οι παραγωγοί.

Οι πραγματικές τιμές είναι φορτωμένες με αξία. Είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος με την οποία οι άνθρωποι εκφράζουν τις αξίες τους. Δεν προέρχονται από μια γενική δομή των τιμών. Αντίθετα, καθορίζονται από τους ίδιους τους ηθοποιούς. Η ρύθμιση τιμών δεν είναι ποτέ μηχανική ή αυτόματη. Αυτή η διάκριση μοιάζει με σημασιολογία, αλλά έχει πραγματικές συνέπειες.

Ακολουθεί ένα παράδειγμα: ο παραγωγός παίρνει πάντα τον κίνδυνο με τις τιμές του. Πρέπει να είναι όσο το δυνατόν ακριβέστερος όσον αφορά τον καθορισμό της σωστής τιμής, αξιολογώντας κατά πόσο οι καταναλωτές εγκρίνουν τα παραδοθέντα αγαθά με οποιοδήποτε συντελεστή. Είναι αδύνατο, όπως υποδεικνύουν τα μοντέλα για τα μονοπώλια, να εξαχθεί αν η τιμή ενός αγαθού είναι πάνω από το λεγόμενο ανταγωνιστικό επίπεδο τιμών και λειτουργεί ως μονοπωλιακή τιμή.