α:

Λαμβάνοντας γενικά, δεν υπάρχει καμία πιο κρίσιμη επίδραση στο καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα από αυτό που ο Αδάμ Σμιθ αποκαλούσε το "αόρατο χέρι". Ο καπιταλισμός βασίζεται στην ιδιωτική ανάπτυξη των μέσων παραγωγής και σε ένα σύστημα εθελοντικών ανταλλαγών. κατευθύνεται πλήρως από μια αυθόρμητη και αποτελεσματική κατανομή πόρων.

Στο περίφημο βιβλίο του 1776, «Έρευνα για τη Φύση και Αιτίες του Πλούτου των Εθνών», ο Σμιθ εισήγαγε ένα δόγμα οικονομικής σκέψης που έθεσε τελικά το θεωρητικό υπόβαθρο για τον καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς. Ο όρος "αόρατο χέρι" προέρχεται από ένα μικρό απόσπασμα στο βιβλίο του. Per Smith, «κάθε άτομο προσπαθεί να χρησιμοποιήσει το κεφάλαιό του για να έχει τα προϊόντα του τη μεγαλύτερη αξία. Γενικά δεν προτίθεται να προωθήσει το δημόσιο συμφέρον, ούτε ξέρει πόσο τον προωθεί, αόρατο χέρι για να προωθήσει ένα τέλος που δεν ήταν μέρος της πρόθεσής του. Επιδιώκοντας το δικό του ενδιαφέρον, προωθεί συχνά αυτή της κοινωνίας πιο αποτελεσματικά από ό, τι πραγματικά σκοπεύει να την προωθήσει. "

Ο Smith, συχνά αποκαλούμενος πατέρας της οικονομίας, εισήγαγε αυτή την έννοια της άδικης οικονομικής τάξης πολύ πριν γίνει πιο κατανοητή. Ισχυρίστηκε για την ιδιωτική ιδιοκτησία του κεφαλαίου και για το ελεύθερο εμπόριο που δεν εμποδίστηκε από την κυβερνητική πολιτική. Αυτά τα επιχειρήματα έθεσαν τα θεμέλια για μελλοντικούς υποστηρικτές του καπιταλισμού laissez-faire.

Ερμηνεύεται στενά, το αόρατο χέρι του Σμιθ υποδηλώνει μόνο ότι τα άτομα που ενδιαφέρονται για το κέρδος είναι ευρύτερα ευεργετικά από όσους χρησιμοποιούν την πολιτική διαδικασία για να βελτιώσουν την κοινωνία. Ενώ είναι ακριβής, αυτή η ερμηνεία αγνοεί τη διαδικασία που επιτρέπει στον καπιταλισμό να παράγει τον πλούτο τόσο αποτελεσματικά.

Πώς λειτουργεί το αόρατο χέρι;

Θα μπορούσαν να υπάρχουν πολλά άλλα ονόματα για το αόρατο χέρι: προσφορά και ζήτηση, κίνδυνος και ανταμοιβή, σύστημα τιμών ή ακόμα και ανθρώπινη φύση. Για να το θέσουμε με άλλο τρόπο, το αόρατο χέρι είναι απλώς το άθροισμα των εθελοντικών δραστηριοτήτων από οικονομικούς φορείς. Οι υποστηρικτές του αόρατου μοντέλου χεριών συχνά πιστεύουν ότι οι κυβερνήσεις δεν είναι σε θέση να αναπαράγουν ή να βελτιώνουν τις ακούσιες συνέπειες του καπιταλισμού.

Σκεφτείτε το ακόλουθο σενάριο: μια μάστιγα καταστρέφει μια τεράστια σοδειά σίτου στην Ουκρανία. Δεδομένου ότι η προσφορά σιταριού παραβιάζεται, οι τιμές σιταριού αυξάνονται σε ολόκληρο τον κόσμο. Το πρώτο αποτέλεσμα είναι να αντιδράσουν οι καταναλωτές στις υψηλότερες τιμές μειώνοντας τις αγορές σιταριού τους, πράγμα που συμβάλλει στη διατήρηση της υπόλοιπης προσφοράς μόνο για όσους το εκτιμούν περισσότερο, φαινομενικά όσοι βασίζονται σε σιτάρι για επιβίωση και επιχειρήσεις που το χρειάζονται για άλλες προϊόντα.

Υπάρχει επίσης σημαντικό δευτερεύον αποτέλεσμα.Οι καλλιεργητές σίτου στις Ηνωμένες Πολιτείες, που δεν έχουν προσβληθεί από την ασθένεια, μπορούν να πουλήσουν το σιτάρι τους με υψηλότερο κέρδος. μετά από όλα, οι εισροές τους ήταν αμετάβλητες. Θέλοντας να κερδίσουν περισσότερα κέρδη, οι υπάρχοντες αγρότες αυξάνουν την παραγωγή. Το σιτάρι μπορεί να καλλιεργηθεί σε περιοχές όπου ήταν προηγουμένως ασύμφορη η προσπάθεια να αναπτυχθεί. Η προσφορά σιταριού αυξάνεται και πάλι για να καλυφθεί η παγκόσμια ζήτηση. Με την πάροδο του χρόνου, η τιμή μειώνεται.

Τα πιθανά εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια ηθοποιοί σε αυτή την υποθετική κατάσταση δεν χρειάζεται να μιλούν ο ένας στον άλλο, όπως ο ένας στον άλλο, να βρίσκονται ειρηνικά μεταξύ τους ή ακόμα και να γνωρίζουν ο ένας τον άλλον. Μαζί, όμως, οι πράξεις τους βοηθούν να κινηθεί το αόρατο χέρι της αγοράς για να διορθώσει ένα παγκόσμιο πρόβλημα.