Πώς αποφασίζει μια εταιρεία εάν επιθυμεί να πραγματοποιήσει εξαγορά με μόχλευση άλλης εταιρείας;

(Greek) THRIVE - ντοκιμαντέρ για την παγκοσμιοποίηση (Νοέμβριος 2024)

(Greek) THRIVE - ντοκιμαντέρ για την παγκοσμιοποίηση (Νοέμβριος 2024)
Πώς αποφασίζει μια εταιρεία εάν επιθυμεί να πραγματοποιήσει εξαγορά με μόχλευση άλλης εταιρείας;
Anonim
α:

Μια εταιρεία μπορεί να αποφασίσει να προβεί σε εξαγορά με μόχλευση μιας άλλης εταιρείας εάν πιστεύει ότι μπορεί να αναδιοργανώσει την εταιρεία-στόχο για να είναι πιο κερδοφόρα. Οι εταιρείες ελπίζουν να πραγματοποιήσουν σημαντικά κέρδη, παίρνοντας ιδιωτική εταιρία-στόχο, αναδιοργανώνοντας τη δομή της και στη συνέχεια είτε να την πουλήσουν είτε να την επαναλάβουν ξανά.

Οι εξαγορές με μόχλευση μπορούν να είναι πολύ επικερδείς. Σε ορισμένες εξαγορές, η τρέχουσα διοίκηση της εταιρείας στόχου μπορεί να αγοράσει ένα μεγάλο μερίδιο συμμετοχής στη συναλλαγή. Σε αυτή την περίπτωση, η διοίκηση πιστεύει ότι η εταιρεία μπορεί να αποδώσει καλύτερα χωρίς να χρειαστεί να απαντήσει στους μετόχους. Λαμβάνοντας ένα σημαντικό συμμετοχικό κεφάλαιο στην εταιρεία, η διοίκηση δεσμεύεται να μετατρέψει την εταιρεία γύρω.

Οι ελκυστικοί στόχοι για εξαγορές με μόχλευση είναι συχνά εταιρείες σε τομείς υψηλής ανάπτυξης που έχουν επίσης σημαντικά σκληρά περιουσιακά στοιχεία που μπορούν να χρησιμεύσουν ως εγγύηση για το χρέος που εκδίδεται. Ο στόχος είναι να εξοφληθεί το 50% του χρέους εντός του πρώτου έτους από το να είναι ιδιωτικό, ενώ το υπόλοιπο του χρέους θα αποσυρθεί για τα επόμενα πέντε έως επτά χρόνια. Οι εξαγορές με μόχλευση έγιναν δημοφιλείς κατά τη δεκαετία του 1980, με την εξαγορά RJR Nabisco να είναι η πιο γνωστή συμφωνία αυτού του τύπου.

Μια κριτική για τα μοχλευμένα εξαγορές είναι ότι σέβονται την εταιρεία-στόχο με μεγάλα ποσά ομολόγων υψηλής απόδοσης, γνωστά και ως junk bonds. Τα junk bonds είναι εξασφαλισμένα από τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας και το κεφάλαιο χρησιμοποιείται για να αγοράσει τις μετοχές που εκκρεμούν από τους σημερινούς μετόχους για να πάρει την εταιρεία ιδιωτική. Οι επενδυτές μπορεί να πιστεύουν ότι οι επιχειρήσεις της εταιρείας-στόχου έχουν επαρκείς ταμειακές ροές ή περιουσιακά στοιχεία για να εξοφλήσουν το χρέος.