α:

Το εμπορικό ισοζύγιο επηρεάζει τις συναλλαγματικές ισοτιμίες μέσω της επίδρασής του στην προσφορά και τη ζήτηση συναλλάγματος. Όταν ο εμπορικός λογαριασμός μιας χώρας δεν είναι μηδενικός - δηλαδή όταν οι εξαγωγές δεν ισούνται με τις εισαγωγές - υπάρχει σχετικά μεγαλύτερη προσφορά ή ζήτηση για το νόμισμα μιας χώρας, γεγονός που επηρεάζει την τιμή αυτού του νομίσματος στην παγκόσμια αγορά.

Οι συναλλαγματικές ισοτιμίες αναφέρονται ως σχετικές τιμές. η τιμή ενός νομίσματος περιγράφεται με την έννοια ενός άλλου. Για παράδειγμα, ένα δολάριο ΗΠΑ μπορεί να είναι ίσο με 11 νοτιοαφρικανικά. Με άλλα λόγια, μια αμερικανική επιχείρηση ή πρόσωπο που ανταλλάσσει δολάρια για ραντ θα αγόραζε 11 ραντ για κάθε δολάριο που πωλείται και ένας Νότιας Αφρικής θα αγοράσει $ 1 για κάθε 11 πωλήσεις.

Ωστόσο, αυτές οι σχετικές τιμές επηρεάζονται από τη ζήτηση για νόμισμα, το οποίο με τη σειρά του επηρεάζεται από το εμπόριο. Εάν μια χώρα εξάγει περισσότερο από ότι εισάγει, υπάρχει μεγάλη ζήτηση για τα αγαθά της και, συνεπώς, για το νόμισμά της. Η προσφορά και η ζήτηση υπαγορεύουν ότι όταν η ζήτηση είναι υψηλή, οι τιμές αυξάνονται και συνεπώς το νόμισμα εκτιμάται σε αξία. Από την άλλη πλευρά, αν μια χώρα εισάγει περισσότερο από ότι εξάγει, υπάρχει σχετικά μικρότερη ζήτηση για το νόμισμά της, οπότε οι τιμές θα πρέπει να μειωθούν. Στην περίπτωση αυτή, ένα νόμισμα υποτιμάται ή χάνει αξία.

Για παράδειγμα, λένε ότι τα καραμέλα είναι το μοναδικό προϊόν στην αγορά και ότι η Νότια Αφρική εισάγει περισσότερα καραμέλα από τις Ηνωμένες Πολιτείες από ό, τι εξάγει, οπότε πρέπει να αγοράσει περισσότερα δολάρια σε σχέση με τα πωλούμενα. Επειδή η ζήτηση της Νότιας Αφρικής για δολάρια ξεπερνά την απαίτηση της Αμερικής για rand, η αξία της rand πέφτει. Σε αυτή την περίπτωση, η τάξη μπορεί να μειωθεί σε 15 σε σχέση με το δολάριο. Τώρα, για κάθε 1 δολάριο που πωλείται, ένας Αμερικανός παίρνει 15 ραντ. Για να αγοράσει $ 1, ένας Νότιας Αφρικής πρέπει να πουλήσει 15 ραντ.

Καθώς το νόμισμα υποτιμάται, η σχετική ελκυστικότητα των εξαγωγών από τη χώρα αυξάνεται. Για παράδειγμα, υποθέστε ότι μια αμερικανική ράβδος καραμελών κοστίζει $ 1. Πριν από την υποτίμηση, ένας νοτιοαφρικανός θα μπορούσε να αγοράσει ένα αμερικανικό καραμέλα για 11 γραμμές. Στη συνέχεια, το ίδιο καραμέλα κοστίζει 15 ράβδοι, μια τεράστια αύξηση των τιμών. Από την άλλη μεριά, ένα ζαχαροπλαστείο της Νότιας Αφρικής που κοστίζει 5 ράβδοι έχει γίνει πολύ φθηνότερο σε σύγκριση: το 1 δολάριο αγοράζει τώρα τρία καραμέλα της Νότιας Αφρικής αντί για δύο.

Οι νοτιοαφρικανοί ενδέχεται να αρχίσουν να αγοράζουν λιγότερα δολάρια γιατί τα αμερικανικά καραμέλα έχουν γίνει αρκετά ακριβά και οι Αμερικανοί θα μπορούσαν να αρχίσουν να αγοράζουν περισσότερο, επειδή τα καραμέλα της Νότιας Αφρικής έχουν γίνει φθηνότερα. Αυτό με τη σειρά του αρχίζει να επηρεάζει το εμπορικό ισοζύγιο. Η Νότια Αφρική αρχίζει να εξάγει περισσότερα και να εισάγει λιγότερα, μειώνοντας το εμπορικό έλλειμμα.

Φυσικά, αυτό το παράδειγμα υποθέτει ότι το νόμισμα βρίσκεται σε ένα κυμαινόμενο καθεστώς, πράγμα που σημαίνει ότι η αγορά καθορίζει την αξία του νομίσματος σε σχέση με άλλους.Σε περίπτωση που ένα ή και τα δύο νομίσματα είναι σταθερά ή συνδεδεμένα σε άλλο νόμισμα, η συναλλαγματική ισοτιμία δεν κινείται τόσο εύκολα σε απάντηση σε εμπορική ανισορροπία.