α:

Πριν μια επιχείρηση μπορεί να εκτιμήσει ή να μετριάσει τον επιχειρηματικό κίνδυνο, πρέπει πρώτα να προσδιορίσει τους πιθανούς ή πιθανούς κινδύνους στην κατώτατη γραμμή. Δεν υπάρχει μέθοδος σίγουρης αναγνώρισης ή αξιολόγησης, αλλά οι επιχειρήσεις βασίζονται σε λογικές προσεγγίσεις που βασίζονται στην εμπειρία του παρελθόντος. Οι διαδικασίες κινδύνου εξελίσσονται φυσιολογικά και ωριμάζουν με την πάροδο του χρόνου, αλλά υπάρχουν μερικές θεμελιώδεις αρχές που παραμένουν σταθερές.

Οι επιχειρηματικοί κίνδυνοι προέρχονται από όλα τα σχήματα και μεγέθη, επομένως η αποτελεσματική εκτίμηση κινδύνου πρέπει να προσαρμόζεται ή να σχεδιάζεται με μοναδικό τρόπο για συγκεκριμένους κινδύνους. Όποτε είναι δυνατόν, μια επιχείρηση πρέπει να ομαδοποιεί παρόμοιους κινδύνους σε παρόμοιες αναλυτικές διαδικασίες.

Στην ιδανική περίπτωση, μια εταιρεία θα πρέπει να κατανείμει κεφάλαια βάσει κινδύνου σε συνδυασμό με αναλύσεις κόστους / οφέλους. Κάθε διαδικασία ταυτοποίησης κινδύνου πρέπει να οδηγήσει σε αποτελεσματική ανάλυση και κάθε ανάλυση πρέπει να ενημερώνει την εταιρική διακυβέρνηση.

Εσωτερικό Vs. Εξωτερική ανάλυση κινδύνου

Υπάρχουν δύο ευρείες μορφές κινδύνου: εσωτερικές και εξωτερικές. Οι εξωτερικοί κίνδυνοι είναι εκείνοι που προέρχονται εκτός της επιχείρησης και περιλαμβάνουν τις οικονομικές τάσεις, την κυβερνητική ρύθμιση, τον ανταγωνισμό στην αγορά και τις αλλαγές στις προτιμήσεις των καταναλωτών. Οι εσωτερικοί ή ειδικοί για την επιχείρηση κίνδυνοι περιλαμβάνουν την απόδοση των εργαζομένων, τη διαδικαστική αποτυχία και την ελαττωματική ή ανεπαρκή υποδομή.

Η εξωτερική αξιολόγηση κινδύνου είναι σχεδόν πάντα βαριά. Δεδομένου ότι οι περισσότεροι εξωτερικοί κίνδυνοι είναι συστηματικοί σε ένα οικονομικό σύστημα - και ως εκ τούτου εκτός του ελέγχου της εταιρείας - οι προβλέψεις δεν μπορούν να προσαρμοστούν βάσει διαφορετικών αποφάσεων εταιρικής διακυβέρνησης.

Η εξωτερική εκτίμηση αρχίζει με την κατηγοριοποίηση των πιθανών κινδύνων. Ορισμένες κλίμακες είναι ονομαστικές και ορισμένες είναι κανονικές. Οι εταιρείες προτιμούν τις ονομαστικές κατηγορίες επειδή είναι ευκολότερο να χειριστούν και να συγκριθούν. Οι ποσοτικές τεχνικές, όπως η συγκριτική αξιολόγηση ή η πιθανολογική μοντελοποίηση, προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα κατά την άφιξή τους. Οι εταιρείες μπορούν στη συνέχεια να παρακολουθήσουν σχετικούς δείκτες και να δημιουργήσουν κατώτατα όρια αποδεκτού κινδύνου για ένα συγκεκριμένο έργο.

Εσωτερικοί κίνδυνοι με πολύ πιο συγκεκριμένες και ελεγχόμενες διαδικασίες. Οι επιχειρήσεις χρησιμοποιούν την εκτίμηση λειτουργικού κινδύνου για τον κίνδυνο απώλειας από ανεπαρκή επιχειρηματικές αποφάσεις. Η εκτίμηση του κινδύνου συμμόρφωσης είναι ζωτικής σημασίας, ιδιαίτερα στις βιομηχανίες που ελέγχονται αυστηρά, όπως η τραπεζική ή η γεωργία. Οι κίνδυνοι εσωτερικού ελέγχου πρέπει να αξιολογούνται, ιδίως για τις εταιρείες που διαπραγματεύονται δημόσια.

Οι σύγχρονες εταιρείες αξιολογούν τους εσωτερικούς κινδύνους εξετάζοντας την πιθανότητα και τον αντίκτυπο σε συγκεκριμένους στόχους. δεν ήταν πολύ καιρό πριν ότι οι εταιρείες απλώς λειτουργούσαν σε πρακτικές βιομηχανίας.