α:

Το χρεωστικό spread είναι μια στρατηγική επιλογής όπου ο επενδυτής δαπανά περισσότερο το ασφάλιστρο για το μακρύ σκέλος του spread από το short leg. Ο επενδυτής δαπανά χρήματα ή ασφάλιστρα για την εξάπλωση. Η μέγιστη ζημία για το περιθώριο είναι το καταβεβλημένο ασφάλιστρο πλέον των προμηθειών και των άλλων εμπορικών εξόδων. Αυτό διαφέρει από το πιστωτικό περιθώριο, όπου ένας επενδυτής λαμβάνει περισσότερα χρήματα για το σύντομο σκέλος της στρατηγικής από το μακρύ σκέλος.

Εάν ένας επενδυτής είναι μέτρια διογκωμένος σε ένα απόθεμα, μπορεί να αγοράσει ένα πιστωτικό περιθώριο ταύρων. Για παράδειγμα, υποθέστε ότι το απόθεμα στην XYZ, Inc. διαπραγματεύεται στα $ 50. Ο επενδυτής μπορεί να αγοράσει την κλήση των $ 50 και στη συνέχεια να πουλήσει την κλήση των $ 70 για καθαρό ασφάλιστρο ύψους $ 200. Αυτή η πριμοδότηση αποτελεί χρέωση για τον επενδυτή και αντιπροσωπεύει τη μέγιστη ζημία για το εμπόριο. Αν το απόθεμα της XYZ, Inc. διαπραγματεύεται πάνω από 70 δολάρια μετά τη λήξη, ο επενδυτής θα έχει συνειδητοποιήσει το μέγιστο δυναμικό κέρδους για το spread. Ο επενδυτής θα είχε ένα καθαρό κέρδος $ 1, 800. Ο επενδυτής έκανε $ 2, 000 από μια αύξηση $ 20 σε 100 μετοχές της XYZ, Inc., μείον τα 200 δολάρια σε ασφάλιστρο που καταβλήθηκε για τη διασπορά.

Το κύριο μειονέκτημα των χρεωστικών spreads είναι ότι υποφέρουν από την αποσύνθεση του χρόνου, γνωστή και ως theta. Η Θήτα είναι ένα μέτρο του ποσού της μείωσης της αξίας μιας επιλογής λόγω του χρόνου. Τα χρεωστικά spreads έχουν αρνητική τιμή theta. Εάν η υποκείμενη μετοχή κινείται πλαγίως, η μακρά επιλογή της εξάπλωσης θα χάσει χρήματα πιο γρήγορα από τη σύντομη επιλογή. Σε αντίθεση με τα αποθέματα, τα οποία μπορούν να υπάρχουν σε διαχρονικότητα και δεν έχουν χρονική αποσύνθεση, οι επιλογές έχουν ημερομηνίες λήξης και χάνουν αξία καθώς κινούνται προς την εκπνοή. Τα πιστωτικά spreads επιδιώκουν να επωφεληθούν από τη φθορά της θήτα για κέρδος.