α:

Η Federal Reserve μπορεί να αυξήσει τη συνολική ζήτηση με έμμεσους τρόπους, μειώνοντας τα επιτόκια. Η συνολική ζήτηση αποτελεί μέτρο της συνολικής κατανάλωσης αγαθών και υπηρεσιών για οποιαδήποτε χρονική περίοδο. Η συνολική ζήτηση είναι το πιο σημαντικό συστατικό που μπορεί να στοχεύει η κυβέρνηση μέσω της δημοσιονομικής ή νομισματικής πολιτικής.

Φορολογικοί Vs. Η δημοσιονομική πολιτική είναι πολύ πιο άμεσος τρόπος για να επηρεάσει τη συνολική ζήτηση, καθώς μπορεί να βάλει χρήματα απευθείας στα χέρια των καταναλωτών, ιδιαίτερα εκείνων που έχουν τη μεγαλύτερη οριακή πρόθεση να δαπανήσουν. Αυτές οι αυξημένες δαπάνες οδηγούν σε θετικά αποτελέσματα, όπως οι επιχειρήσεις που προσλαμβάνουν περισσότερους εργαζόμενους.

Ορισμένοι τυπικοί τρόποι φορολογικής πολιτικής που χρησιμοποιούνται για την αύξηση της συνολικής ζήτησης περιλαμβάνουν περικοπές φόρων, στρατιωτικές δαπάνες, προγράμματα εργασίας και κυβερνητικές εκπτώσεις. Αντίθετα, η νομισματική πολιτική χρησιμοποιεί τα επιτόκια ως μηχανισμό για την επίτευξη των στόχων της. Φαινομενικά, η εντολή της Federal Reserve είναι να εξισορροπήσει τους ανταγωνιστικούς στόχους της απασχόλησης και των επιπέδων των τιμών.

Αθροιστική ζήτηση στόχευσης

Ωστόσο, η συνολική ζήτηση αποτελεί σημαντική συνιστώσα και των δύο αυτών μέτρων. Ως εκ τούτου, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ έχει βαθιά ανησυχία. Όταν οι πόροι είναι περιορισμένοι και υπάρχει αύξηση της συνολικής ζήτησης, οι πληθωριστικοί κίνδυνοι αυξάνονται. Εάν η συνολική κατανάλωση αγαθών και υπηρεσιών στην οικονομία μειωθεί, τότε οι επιχειρήσεις πρέπει να εγκαταλείψουν τους εργαζόμενους ως απάντηση στα μειούμενα έσοδα.

Η άμεση επίδραση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας στη συνολική ζήτηση είναι ήπια. Όταν μειώνει τα επιτόκια, οι τιμές των ακινήτων ανεβαίνουν. Οι υψηλότερες τιμές των στοιχείων ενεργητικού όπως τα σπίτια και τα αποθέματα αυξάνουν την εμπιστοσύνη των καταναλωτών, οδηγώντας σε αγορές μεγαλύτερων ειδών και υψηλότερα συνολικά επίπεδα δαπανών. Οι υψηλότερες τιμές των μετοχών οδηγούν σε εταιρείες που μπορούν να αντλούν περισσότερα χρήματα σε φθηνότερες τιμές.

Οικονομικοί όροι

Το μεγαλύτερο αποτέλεσμα της Ομοσπονδιακής Τράπεζας στην ενίσχυση της συνολικής ζήτησης είναι η δημιουργία οικονομικών συνθηκών στήριξης. Δεν διαθέτει τα εργαλεία για τη δημιουργία συνολικής ζήτησης με τη μορφή της δημοσιονομικής πολιτικής, αλλά μπορεί να δημιουργήσει ένα περιβάλλον στο οποίο τα χαμηλά επιτόκια οδηγούν σε χαμηλότερο κόστος δανεισμού και σε υψηλότερες τιμές των περιουσιακών στοιχείων, πράγμα που υποστηρίζει την αύξηση των δαπανών και την επένδυση.

Φυσικά, οι δαπάνες και οι επενδύσεις διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στον προσδιορισμό της οικονομικής δραστηριότητας βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Επομένως, με κάποιο τρόπο, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ είναι σαν επιταχυντής της οικονομίας. Σε ορισμένες περιστάσεις, η νομισματική πολιτική μπορεί να αποδειχθεί αρκετά αναποτελεσματική όσον αφορά την αύξηση της συνολικής ζήτησης. Μια τέτοια χρονική περίοδος ήταν η ανάκαμψη μετά τη Μεγάλη ύφεση. Η οικονομική κρίση άφησε σοβαρά σημάδια στους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις. Η δημοσιονομική πολιτική δεν ήταν αρκετά επιθετική ώστε να καλύψει το χάσμα μεταξύ του πραγματικού μέτρου της συνολικής ζήτησης και του ιδανικού επιπέδου συνολικής ζήτησης.

Η οικονομία κατέρρευσε, αυξανόμενη με έναν αναιμικό ρυθμό. Ωστόσο, όλα τα είδη χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων ήταν πολύ ισχυρά.
Οι αρνητικές επιδράσεις

Οι αγορές ομολόγων, οι χρηματιστηριακές αγορές και τα εμπορεύματα έπληξαν τις τιμές όλων των εποχών μέσα σε πέντε χρόνια από την κατώτατη τιμή των περιουσιακών στοιχείων του Μαρτίου 2009. Οι οικονομικές συνθήκες βελτιώθηκαν σιγά σιγά, αλλά πολλοί άνθρωποι αφέθηκαν έξω από την ανάκαμψη. Αυτή η απόκλιση υπογραμμίζει τους περιορισμούς της νομισματικής πολιτικής υπό τέτοιες συνθήκες.

Το Gridlock στο Κογκρέσο οδήγησε σε πλήρη διακοπή οποιασδήποτε συζήτησης για τη δημοσιονομική πολιτική. Η Federal Reserve άρχισε να αγοράζει δολάρια αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων για τη βελτίωση των συνθηκών ρευστότητας και χρηματοδότησης. Λόγω της ανεπαρκούς ανάκαμψης, απέτυχε να δημιουργήσει συνολική ζήτηση.

Οι επικριτές της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Αμερικής τονίζουν αυτό ως ένδειξη ότι οι πολιτικές της είναι αναποτελεσματικές για να βοηθήσουν τη μεσαία τάξη. Επιπλέον, λένε ότι οι καρποί των εύκολων χρηματοοικονομικών συνθηκών φτάνουν σε αυτούς που κατέχουν περιουσιακά στοιχεία. Οι εύκολες οικονομικές συνθήκες οδηγούν σε φυσαλίδες περιουσιακών στοιχείων, οι οποίες μπορούν να δημιουργήσουν σπάταλες επενδύσεις, καταστροφή πλούτου και ζημιά στην οικονομία.

Οι υπερασπιστές της νομισματικής πολιτικής υποστηρίζουν ότι χωρίς νομισματική πολιτική, η οικονομία θα ήταν πολύ χειρότερη. Ωστόσο, είναι δύσκολη η ποσότητα. Μια σύγκριση είναι η σχετική υπεραπόδοση των Ηνωμένων Πολιτειών έναντι της Ευρώπης ή της Ιαπωνίας. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ ήταν πιο επιθετική από αυτές τις κεντρικές τράπεζες και είχε ως αποτέλεσμα υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης.