α:

Το πρώτο βήμα για τη δημιουργία διεθνών κανονισμών επενδυτικής τραπεζικής συνέβη το 1930, όταν ιδρύθηκε στην Βασιλεία της Ελβετίας η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών ή η BIS. Η BIS ιδρύθηκε με σκοπό την προώθηση της ανταλλαγής πληροφοριών και την προώθηση της οικονομικής έρευνας. Άλλα αξιοσημείωτα ρυθμιστικά ή πολιτικά όργανα περιλαμβάνουν τον Διεθνή Οργανισμό Επιτροπών Κινητών Αξιών ή την IOSCO και τα Ηνωμένα Έθνη ή τον ΟΗΕ. Από την κρίση του χρηματοπιστωτικού τομέα του 2008, αυξήθηκε η πίεση για θέσπιση αυστηρών κανόνων για τις διεθνείς επενδυτικές τράπεζες.

Διεθνείς Κανονισμοί της Βασιλείας

Οι πιο πρόσφατοι διεθνείς κανονισμοί για τις τράπεζες επενδύσεων έφθασαν στο πλαίσιο της συμφωνίας της Βασιλείας ΙΙΙ. Η Βασιλεία ΙΙΙ παρήχθη από την BIS και σχεδιάστηκε για να εφαρμοστεί σε φάσεις για αρκετά χρόνια, επιτρέποντας στις επενδυτικές τράπεζες να προσαρμοστούν. Η πρώτη κανονιστική φάση πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2011. Αυτός ο περιορισμός των ελάχιστων κεφαλαίων και ο επανακαθορισμός του κεφαλαίου ήταν πιο περιοριστικός, αποφεύγοντας ιδανικά τις τράπεζες να υποτιμούν τους κινδύνους τους. Οι επενδυτικοί τραπεζίτες σε μεγάλο βαθμό παρενέβησαν σε τέτοια μέτρα, ισχυριζόμενοι ότι οι κυβερνητικές και ρυθμιστικές κακές εφαρμογές ήταν εξίσου υπεύθυνες για τη συντριβή.

Η Βασιλεία ΙΙΙ κατέθεσε επίσης νέες απαιτήσεις για τους δείκτες κάλυψης ρευστότητας. οι επενδυτικές τράπεζες αναγκάστηκαν να διατηρήσουν επαρκή ρευστά περιουσιακά στοιχεία για να αντέξουν σε μια υποθετική περίοδο 30 ημερών "χρηματοδότησης του άγχους". Τα μέτρα αυτά εφαρμόστηκαν το 2013. Οι τελικές απαιτήσεις για τη Βασιλεία ΙΙΙ δεν θα καθοριστούν μέχρι το 2019, αλλά ορισμένοι διατηρούν αμφιβολίες ως προς το εάν η BIS θα τηρήσει την εν λόγω χρονική στιγμή.

Διεθνής απάντηση στην οικονομική κρίση

Μετά την παγκόσμια ύφεση το 2008, οι πρώτοι και ευρύτεροι περιορισμοί στις διεθνείς επενδυτικές τράπεζες ήρθαν με τους κανονισμούς της Βασιλείας III. Ωστόσο, οι εθνικές κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες έλαβαν και άλλες δράσεις.

Η IOSCO και το Συμβούλιο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ή η FSB, αύξησαν την ιδιότητα μέλους και την επιρροή τους. Πολλές προτεινόμενες αλλαγές κανόνων και κεφαλαιακές απαιτήσεις συνιστώνται τα επόμενα χρόνια, αλλά η εφαρμογή και η επιβολή τους έχουν αποδειχθεί πιο φευγαλέες. Πολλά από αυτά τα ζητήματα προέκυψαν από διαφορετικά επίπεδα υφιστάμενης κρατικής παρέμβασης μεταξύ των κρατών μελών.

Η FSB εντόπισε επενδυτικές τράπεζες που χαρακτηρίστηκαν ως συστηματικά σημαντικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ή SIFI, με βάση το μέγεθος και την αγοραστική τους σημασία. Η ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένα μπράτσο για αυτές τις τράπεζες. Αυτό το σκεπτικό είναι παρόμοιο με τα επιχειρήματα "πολύ μεγάλα για αποτυχία" που παρατηρήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια των οικονομικών μέτρων διάσωσης.

Η Διεθνής Ένωση Εποπτικών Αρχών Ασφαλίσεων, ή η IAIS, καθιέρωσε μια μέθοδο για την εύρεση συστηματικά σημαντικών ασφαλιστικών εταιρειών που θα μπορούσαν ενδεχομένως να λάβουν ένα backstop.Τα μέτρα αυτά προκάλεσαν ανησυχίες μεταξύ ορισμένων οικονομολόγων ότι η παγκόσμια κοινότητα δημιούργησε μεγάλης κλίμακας ηθικό κίνδυνο. Επιπλέον, μεγάλες επενδυτικές τράπεζες έχουν επιδιωχθεί για μαζικές ζημίες για δραστηριότητες που σχετίζονται με σκάνδαλα επιτοκίων, παραβιάσεις εμπορικών συναλλαγών ομολόγων και άλλες πολύπλοκες ή φερόμενες συμπεριφορές.

Εθνικοί και Πολυμερείς Κανονισμοί

Παρά την έμφαση που δόθηκε στις διεθνείς ρυθμίσεις από την κρίση του 2008, οι περισσότεροι κανονισμοί επενδυτικής τραπεζικής γίνονται σε εθνικό επίπεδο. Όσον αφορά τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή της ΕΕ, υπάρχουν πολυμερείς κανονισμοί, όπως οι περιορισμοί της κεφαλαιακής απαίτησης σε επίπεδο ΕΕ.