Το εάν μια επιχείρηση στο διαδίκτυο πρέπει να συλλέξει τους φόρους επί των πωλήσεων εξαρτάται από τρεις παράγοντες: την πλατφόρμα που χρησιμοποιεί ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης για την πώληση των αγαθών, τα αγαθά που πωλεί η επιχείρηση και τα αγαθά που αποστέλλονται. Αφού περάσθηκε στη Γερουσία του Ηνωμένου Βασιλείου, ο νόμος του Fairness Marketplace του 2013 επανελήφθη τον Μάρτιο του 2015 για να ψηφιστεί στο Σώμα. Από τον Νοέμβριο του 2015, το νομοσχέδιο έχει πολλούς υποστηρικτές στην κυβέρνηση και μεταξύ των εταιρειών, όπως ο λιανοπωλητής Amazon.

Το νομοσχέδιο στοχεύει πρωτίστως στα έσοδα από το φόρο επί των πωλήσεων στο Διαδίκτυο, τα οποία η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν συλλέγει αυτή τη στιγμή, αλλά θα ήταν πιο κερδοφόρα αν συγκεντρωθούν, από τους διαδικτυακούς εμπόρους λιανικής πώλησης που δεν διαθέτουν καταστήματα τσιμέντου και επί του παρόντος δεν χρεώνουν φόρους επί των πωλήσεων στους πελάτες ως μέρος της τελικής τιμής των αγαθών, όπως συμβαίνει με τον ηλεκτρονικό λιανοπωλητή Lulu. com ή Etsy. com.

Ένα κράτος μπορεί να έχει ήδη περάσει νόμους για το φόρο επί των πωλήσεων μέσω του Διαδικτύου που βασίζονται στον ισχύοντα κανόνα φυσικής παρουσίας, σύμφωνα με τον οποίο μια επιχείρηση μπορεί να επιβάλει φόρο εάν κατέχει μια φυσική παρουσία, όπως μια αποθήκη ή ένα γραφείο. Μπορεί να μην υπάρχει ομοσπονδιακή νομοθεσία σχετικά με αυτά τα θέματα, αλλά τα κράτη ενδέχεται να έχουν ήδη εφαρμόσει νόμους που ήδη επηρεάζουν τους ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων.

Πλατφόρμα

Όχι όλες οι επιχειρήσεις πρέπει να εισπράττουν φόρους επί των πωληθέντων αγαθών. Σύμφωνα με τον Πράσινο Νόμο του 2013 και το 2015, μόνο οι επιχειρήσεις που έχουν ακαθάριστες εισπράξεις ύψους 1 εκατομμυρίου δολαρίων ή περισσότερο ετησίως υποχρεούνται να εισπράττουν φόρους επί των πωλήσεων μέσω του Διαδικτύου. Ωστόσο, αν ένας ιδιοκτήτης μιας επιχείρησης χρησιμοποιεί πλατφόρμα άλλης εταιρείας για να ενεργοποιήσει τη συναλλαγή και η εν λόγω εταιρεία έχει πάνω από 1 εκατομμύριο δολάρια σε ακαθάριστες εισπράξεις, ο φόρος επί των πωλήσεων θα πρέπει να εισπραχθεί σύμφωνα με τους κρατικούς νόμους περί φόρου επί των πωλήσεων στο Διαδίκτυο του κράτους λήψης.

Υποθέστε ότι ένας ιδιοκτήτης επιχείρησης ασχολείται αποκλειστικά με κάμερες υψηλής τεχνολογίας, αλλά έχει μόνο ετήσιες πωλήσεις $ 35.000. Αν οι συναλλαγές πραγματοποιούνται στις πλατφόρμες πώλησης δημοφιλούς εμπορίου, όπως το eBay ή το Amazon, τότε οι πωλήσεις ο φόρος εισπράττεται από τον καταναλωτή στο σημείο αγοράς. Το Amazon και το eBay αυτοματοποιούν αυτές τις διαδικασίες χωρίς πρόσθετη προσπάθεια από τον ιδιοκτήτη της επιχείρησης.

Δεδομένου ότι οι δημοφιλείς ιστότοποι επιτρέπουν τις πωλήσεις και η πληρωμή για αγαθά διεκπεραιώνονται μέσω της χρήσης του ιστότοπου που πωλεί περισσότερα από 1 εκατομμύριο δολάρια σε ακαθάριστες εισπράξεις, απαιτείται η είσπραξη των φόρων. Ωστόσο, όταν ένας ιδιοκτήτης μικρής επιχείρησης απομακρύνεται από αυτές τις πλατφόρμες και χρησιμοποιεί μια πλατφόρμα όπως η Craigslist ή η εφαρμογή smartphone Let Go και η ανταλλαγή κεφαλαίων συμβαίνει μακριά από τη ρύθμιση άλλης επιχειρηματικής οντότητας, τότε δεν υπάρχει κανένας φόρος επί των πωλήσεων που να χρειάζεται συλλέγονται και κατατίθενται ανά U.S. κανονισμούς.

Αγαθά που πωλήθηκαν

Το νομοσχέδιο δεν διευκρινίζει ποια αγαθά υπόκεινται σε φόρους και ποια αγαθά δεν το κάνουν. Ένα κράτος μπορεί να καθορίσει τους κανόνες για συγκεκριμένα προϊόντα. Οι συγκεκριμένες πόλεις και κομητείες σε ένα κράτος μπορεί επίσης να έχουν διαφορετικούς κανόνες για τους οποίους τα εμπορεύματα φορολογούνται και τα οποία δεν είναι.

Κράτος παραλαβής

Οι φόροι που χρεώνονται στους πελάτες πρέπει να βασίζονται στο κράτος που παραλαμβάνει το αγαθό. Σήμερα, δεν είναι η φυσική διεύθυνση του καταναλωτή που αγοράζει το αγαθό που καθορίζει τους φόρους που επιβάλλονται, αλλά μάλλον όπου ο καταναλωτής ζητά το αγαθό να ταχυδρομηθεί. Ενώ ο βασικός φόρος επί των πωλήσεων πρέπει να είναι συνεπής μέσω του κράτους, οι πόλεις και οι κομητείες μπορούν να επιβάλλουν πρόσθετους φόρους πάνω από τον βασικό φόρο.

Φορολογικές επιπλοκές

Η αντιπολίτευση διαμαρτύρεται ότι οι προσπάθειες ρύθμισης των πωλήσεων μέσω του Διαδικτύου θα προκαλούσαν άσκοπες περιπλοκές κατάθεσης για ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων, ειδικά εάν θα έπρεπε να δημιουργηθούν ξεχωριστές αιτήσεις για διακρατικό εμπόριο.

Για να αρθούν αυτά τα βάρη από τους ιδιοκτήτες επιχειρήσεων, ο λογαριασμός απαιτεί το ελεύθερο λογισμικό να δοθεί στους πωλητές των οποίων τα εμπορεύματα εξέρχονται από τα κράτη τους. το λογισμικό υπολογίζει τις πωλήσεις και τους φόρους χρήσης κατά τη στιγμή της αγοράς. Ο λογαριασμός περιλαμβάνει τη γλώσσα που αφαιρεί τον πάροχο λογισμικού από την ευθύνη για την ανακριβή χρήση πληροφοριών εξ ονόματος του ιδιοκτήτη της επιχείρησης και επίσης τον ιδιοκτήτη της επιχείρησης από υποχρεώσεις που οφείλονται στην ανακριβή χρήση πληροφοριών από τον πάροχο λογισμικού.

Το πιο περίπλοκο πράγμα για τις προσπάθειες του νομοσχεδίου για απλούστευση της διαδικασίας προσθήκης φόρων σε μια συναλλαγή πώλησης μέσω Διαδικτύου είναι ότι ο κανονισμός έρχεται με τη μορφή συγκεκριμένου λογισμικού. Παρόλο που το λογισμικό παρέχεται δωρεάν, θα απαιτηθεί ουσιαστικά να αποφευχθούν οι επιπλοκές που προκαλούνται από την πλοήγηση στα μεταβαλλόμενα φορολογικά περιβάλλοντα των τοπικών κυβερνήσεων. Αυτή τη στιγμή, είναι μια συγκεκριμένη εικασία ότι το λογισμικό αυτό θα είναι σε θέση να ανταποκριθεί εύκολα στις αλλαγές που έγιναν από συγκεκριμένες τοπικές κυβερνήσεις. Οι μικρότερες κυβερνήσεις είναι πιθανό να μεταφέρουν συχνά τους φορολογικούς συντελεστές τους προκειμένου να ανταποκριθούν στις αλλαγές στις τοπικές οικονομίες.

Για να επωφεληθεί ένα κράτος από αυτόν τον φόρο επί των πωλήσεων, πρέπει να συμφωνήσει να συνδυάσει τις προϋπάρχουσες κυβερνητικές οντότητες εντός του κράτους που χειρίζονται την επεξεργασία των φόρων πωλήσεων σε μια ενιαία οντότητα. Απαιτεί επίσης την ενεργοποίηση της αρχειοθέτησης μέσω μιας φόρμας. Η προσπάθεια εξορθολογισμού της σημερινής πολύπλοκης συλλογής φόρων καθιστά ευκολότερη την υποβολή φορολογικών δηλώσεων για τους ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων, καθώς η συγκέντρωση του συστήματος για το σύνολο του κράτους θα επιτρέψει στους ιδιοκτήτες επιχειρήσεων να επικοινωνούν με μία μόνο οντότητα για φορολογική κατάθεση.

Ο υποθετικός πάροχος λογισμικού θα χρειαστεί επίσης να συγκεντρώσει τους κώδικες φόρου επί των πωλήσεων στο Internet για όλα τα κράτη και τις τοπικές κυβερνήσεις για να δημιουργήσει ένα σύνολο κωδικοποίησης που θα δημιουργήσει αυτόματα τον φόρο πωλήσεων στο Internet για έναν αγοραστή αγαθών Διαδικτύου, τη χώρα στην οποία έχει παραδοθεί η συσκευασία.

Εάν ο λογαριασμός περάσει, οι απαιτήσεις θα γίνουν έξι μήνες μετά την υπογραφή του λογαριασμού, την πρώτη ημερολογιακή ημέρα του τριμήνου.Αυτό θα δώσει στα κράτη αρκετό χρόνο για να θέσουν τα απαραίτητα κομμάτια στη θέση τους για να συμμορφωθούν με τη διαδικασία εκσυγχρονισμού που θα είναι αναγκαία για την επιβολή του φόρου επί των πωλήσεων. Ωστόσο, η πραγματοποίηση αλλαγών στο τρέχον σύστημα επεξεργασίας πωλήσεων μπορεί να μην είναι τόσο απλή όσο προτείνει το νομοσχέδιο. Εάν ένα κράτος πιστεύει ότι τα φορολογικά έσοδα θα είναι χρήσιμα, θα κάνει τις απαιτούμενες αλλαγές.