Οι αγορές αντέδρασαν με την απογοήτευση τον Νοέμβριο, όταν η πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Federal Reserve, Janet Yellen, τότε ο υποψήφιος, δήλωσε ότι θα συνεχίσει την ενθουσιώδη νομισματική πολιτική της Fed. Λίγες εβδομάδες αργότερα, στις 18 Δεκεμβρίου, οι αγορές επίσης αντέδρασαν εξωφρενικά όταν η Fed δήλωσε ότι θα αντέστρεψε τις ενθαρρυντικές πολιτικές της πολύ νωρίτερα από ό, τι αναμενόταν.

Πηγαίνετε στο σχήμα. Ήταν αυτές οι αντιφατικές αντιδράσεις, στην απομνημόνευτη φράση του πρώην Προέδρου της Fed Alan Greenspan, "παράλογη ευφορία; "

Από μακροπρόθεσμη επενδυτική προοπτική, μπορεί να είναι. Ενώ η πολιτική τόνωσης των κινήτρων της Fed, γνωστή ως ποσοτική χαλάρωση, μπορεί να είναι απαραίτητη για να χυθεί η οικονομία, θα μπορούσε να σπείρει τους σπόρους για πληθωριστικό πρόβλημα μπροστά. Ορισμένοι επικριτές της Fed ανησυχούν για την πορεία δράσης που θα λάβει η Fed, αλλά το πραγματικό ζήτημα μπορεί να είναι πιο βασικό: το σημείο αναφοράς που χρησιμοποιεί η Fed για να καθορίσει πότε πρέπει να αναλάβει δράση.

Πρώτα ένα μικρό υπόβαθρο στις ρίζες του τρέχοντος διλήμματος της Fed. Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει συνήθως μια οικονομία υπό την καθοδήγηση των καταναλωτών. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της ύφεσης, οι τράπεζες που δεν επιθυμούν να δανείσουν, οι εταιρείες που αρνούνται να ξοδέψουν και να μισθώσουν, και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση περιορίζει τις δαπάνες, η Fed ήταν το μοναδικό παιχνίδι στην πόλη για την καταπολέμηση της υψηλής ανεργίας και της υποτονικής αύξησης του ΑΕΠ μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση.

Έτσι, η κεντρική τράπεζα ξεκίνησε την «ποσοτική χαλάρωση» - αγοράζοντας τίτλους και κρατικά ομόλογα που υποστηρίζονται από υποθήκη - για να αντλήσει χρήματα στην οικονομία και να τονώσει την ανάπτυξη. Η εξαγορά των ομολόγων ύψους 85 δις δολαρίων από την Fed κράτησε τα επιτόκια χαμηλά, ενώ συγκέντρωνε χαρτοφυλάκιο αξίας 4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Η Fed το 2012 δήλωσε ότι θα αρχίσει να σφίγγει την προσφορά χρήματος και θα αυξάνει τα επιτόκια όταν η ανεργία μειωθεί στο 6,5% (από αυτή την απόσπαση, το ποσοστό είναι 7,0%), αλλά τώρα λέει ότι θα διατηρήσει τα ποσοστά χαμηλά πολύ πέρα ​​από αυτό το σημείο αναφοράς. Αξίζει να σημειωθεί ότι η οικονομία δεν θα είναι αρκετά ισχυρή ώστε να αντέξει τα υψηλότερα επιτόκια έως ότου μειωθεί περαιτέρω το ποσοστό ανεργίας.

Ορισμένοι επικριτές της Fed, όπως ο Anthony B. Sanders, καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο George Mason, φοβούνται τι θα μπορούσε να συμβεί όταν η Fed αλλάξει πορεία. Δίπλα σε μια φωτογραφία του δυσάρεστου Hindenburg στο blog του "Confounded Interest," η Sanders έγραψε πρόσφατα: "Ας δούμε τι συμβαίνει όταν η Janet Yellen αντιμετωπίζει το πρόβλημα της συρρίκνωσης και της πώλησης του τεράστιου ισοζυγίου Fed. "

Η κεντρική τράπεζα αντιμετωπίζει σαφώς ένα δίλημμα. Με τον πληθωρισμό κάτω από το 1% (πολύ χαμηλότερο από το στόχο του 2%), η Fed θέλει να προωθήσει την οικονομική ανάπτυξη και να αποφύγει τον αποπληθωριστικό αποπληθωρισμό, καθώς ο αποπληθωρισμός προκαλεί καθυστερημένη αγορά των προσδοκιών.Αλλά η Fed έχει την τάση να είναι υποκινητική για πολύ καιρό. Έτσι, ορισμένοι παρατηρητές της Fed πιστεύουν ότι με το μπαλόνι προσφοράς χρήματος, η Fed θα πρέπει να αυξήσει τα επιτόκια εν αναμονή του πληθωρισμού. Αυτό θα διαφυλάξει την κερδοφορία που κέρδισε σκληρά, τον πληθωρισμό που κέρδισε στη δεκαετία του 1980, όταν βοήθησε να ωθήσει το βασικό επιτόκιο στο 21,5% για να συλλάβει τον πληθωρισμό, ο οποίος είχε αυξηθεί σε 13,5%.

Η πώληση των μεγάλων ομολόγων της Fed Ο φόβος των κριτικών της Fed θα χρειαζόταν τόσο πολύ χρήματα από την κυκλοφορία που θα προκαλούσε άνοδο των επιτοκίων. Με σταθερή ή αυξανόμενη ζήτηση για χρήματα, μια μικρότερη προσφορά του σημαίνει τα επιτόκια των τιμών - θα αυξηθούν. Αλλά η Fed δεν χρειάζεται να ακολουθήσει αυτή τη διαδρομή. Σύμφωνα με το σημερινό σχέδιο, απλώς με την επιβράδυνση των αγορών με την πάροδο του χρόνου και την κατοχή κάποιων ομολόγων μέχρι την ωριμότητα, η Fed μπορεί να πάρει το πόδι της από το πεντάλ χωρίς να χτυπήσει στα φρένα με μια μαζική selloff. Οι φόβοι για μια έκρηξη του Hindenburg είναι υπερβολικοί.

Εργατικές στατιστικές Tricky

Τούτου λεχθέντος, η εξάρτηση της Fed από το ποσοστό ανεργίας για τον προσδιορισμό του πότε θα τραβήξει πίσω τις αγορές ομολόγων μπορεί να αποδειχθεί ενοχλητικό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι στατιστικές σχετικά με την προσφορά εργασίας είναι αξιοσημείωτα δύσκολο να αξιολογηθούν, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για τη σχέση τους με τον πληθωρισμό.

Ο στόχος του 6,5% είναι πολύ πάνω από το 5,5% που η συμβατική σοφία λέει ότι είναι «πλήρης απασχόληση», το επίπεδο κάτω από το οποίο η προσφορά εργατών είναι τόσο σφιχτή ώστε οι μισθοί αυξάνονται και δημιουργούν μια πληθωριστική σπείρα. Ο λόγος για τον στόχο του 6,5% ήταν να ξεκινήσει η σύσφιγξη της προσφοράς χρήματος πριν από την έναρξη του πληθωρισμού. Ωστόσο, κατά τη συνεδρίαση του Δεκεμβρίου, η επιτροπή ανοικτής αγοράς της Fed δήλωσε ότι θα διατηρήσει τους σημερινούς χαμηλών στόχων για το ποσοστό των ομοσπονδιακών κεφαλαίων - 0% 25% - "καλά πέρα ​​από το χρόνο που ο δείκτης ανεργίας μειώνεται κάτω από 6. 5%. "

Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει την Fed σε ύπουλο έδαφος. Η Fed πιστεύει προφανώς ότι εξακολουθεί να υπάρχει αρκετή χαλάρωση στην αγορά εργασίας, επειδή ο αριθμός των ανέργων και των εργαζομένων με μερική απασχόληση είναι μεγάλος. Το ποσοστό συμμετοχής στην αγορά εργασίας υποχώρησε από 66% πριν την ύφεση σε επίπεδα της δεκαετίας του '70 κατά 63%. Οι άνθρωποι δεν θεωρούνται μέρος του εργατικού δυναμικού εάν έχουν σταματήσει να αναζητούν εργασία. Η προοπτική ότι αυτοί οι άνθρωποι στο περιθώριο μπορούν να πηδήξουν όταν η οικονομία ανακάμπτει, η σκέψη πηγαίνει, διατηρεί τους μισθούς χαμηλά και τον πληθωρισμό στον κόλπο.

Ωστόσο, πολλοί παράγοντες έχουν αλλάξει τον υπολογισμό τον τελευταίο καιρό. Για αρχάριους, ένα σημαντικό ποσοστό της μείωσης της συμμετοχής στην εργασία οφείλεται στη συνταξιοδότηση των παιδικών αγοριών, οι οποίοι δεν θα επιστρέψουν στο εργατικό δυναμικό. Ο Gerald Cohen, ανώτερος υπάλληλος στο Ινστιτούτο Brookings και πρώην στελέχη της Fed, εκτιμά ότι το ένα τρίτο της πτώσης του ποσοστού επίσημης συμμετοχής οφείλεται στη γήρανση του πληθυσμού.

Οι χαμηλοί μισθοί είναι ρεαλιστικοί

Επιπλέον, ορισμένοι από τους ανέργους και τους εργαζόμενους που δεν αναζητούν πλέον εργασία δεν διαθέτουν τις δεξιότητες που χρειάζονται οι εργοδότες. Ακόμη και αν έχουν τις κατάλληλες δεξιότητες, οι μακροχρόνια άνεργοι, όπως τα 1,3 εκατομμύρια που έχασαν τα επιδόματα ανεργίας τους στο τέλος του έτους, δεν είναι ελκυστικά για τους εργοδότες.Οι μακροχρόνια άνεργοι δεν ασκούν μεγάλη πτωτική πίεση στους μισθούς, διότι "με δεδομένη την επιλογή, οι εργοδότες θα προσλάβουν κάποιον που εργάζεται πρόσφατα", λέει η καθηγήτρια Katherine Abraham, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Maryland και πρώην επίτροπος του Γραφείου Εργατικών Στατιστικών.

Η πεποίθηση των εργοδοτών ότι η υπερπροσφορά εργατικού δυναμικού μπορεί να κρατήσει τους μισθούς κάτω μπορεί να τους ωθήσει να προσφέρουν μη ρεαλιστικά χαμηλά μισθούς για θέσεις εργασίας, γεγονός που θα εξηγούσε γιατί οι διαφημιζόμενες θέσεις εργασίας αυξήθηκαν 63% τον Οκτώβριο σε σύγκριση με τον Οκτώβριο του 2009, ενώ η πρόσληψη αυξήθηκε μόνο κατά 18%. Προσθέστε όλα αυτά μαζί και προτείνει ότι οι μισθοί για ειδικευμένους, ενεργούς εργαζόμενους θα πρέπει να αυξηθούν εάν οι εργοδότες θέλουν να γεμίσουν αυτά τα ανοίγματα. Αυτό, με τη σειρά του, μπορεί να σημαίνει ότι το ποσοστό πλήρους απασχόλησης είναι υψηλότερο από το 5,5% που λαμβάνει η Fed. "Μπορεί να είναι ότι είναι λίγο υψηλότερο από ό, τι ήταν πριν προχωρήσουμε στην ύφεση", λέει ο Αβραάμ.

Ο πρώην πρόεδρος της Fed, Μπεν Μπερνάνκε, δήλωσε στη δημοσιογραφική διάσκεψη της 18ης Δεκεμβρίου ότι μόλις η ανεργία φθάσει στο 6,5%, η Fed θα εξετάσει διάφορους παράγοντες, όπως μίσθωση, εγκατάλειψη, κενές θέσεις εργασίας, μακροχρόνια ανεργία μισθοί. Αυτό μοιάζει πολύ με την εξομάλυνση, η οποία δεν μπόρεσε ποτέ να αποτρέψει τους βραχίονες και τις προτομές (σκέφτεστε τη στέγαση).

Είναι σχετικά εύκολο να εκτιμήσετε την πλευρά της ζήτησης της μακροοικονομικής εξίσωσης: Απλά κοιτάξτε τα στοιχεία δαπανών και τους ισολογισμούς των νοικοκυριών. Η ανάλυση της πλευράς προσφοράς της παραγωγικής ικανότητας των εξισώσεων, της εργασιακής δεξαμενής και της παραγωγικότητας είναι πιο δύσκολη. "Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για λάθη πολιτικής είναι η παρανόηση της πλευράς προσφοράς της οικονομίας", λέει ο Cohen.

Η κατώτατη γραμμή

Έτσι, σε χαρτί, μπορεί να φανεί ότι η Fed έχει πολλή αίθουσα εκλογών, λόγω του ότι φαίνεται να είναι πολύ χαλαρό στις αγορές εργασίας. Αλλά αν ο πληθωρισμός ξεσπάσει και τα επιτόκια αυξάνονται, σφυρηλατώντας τόσο τα ομόλογα όσο και τα αποθέματα, οι άνθρωποι μπορούν να επικεντρωθούν στην λάθος αιτία, την ανάγκη να χαλαρώσουν τη θέση του Fed σε 4 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Αντ 'αυτού, η παγίδα θα μπορούσε να είναι δύσκολο να θεϊκό στατιστικά στοιχεία ανεργίας.