α:

Οι οικονομικοί νόμοι περιγράφουν τις αναπόφευκτες συνέπειες αλλά όχι κατ 'ανάγκη την εμπειρική βεβαιότητα. Η διάκριση αυτή είναι τεχνική αλλά πολύ σημαντική. Υπάρχουν πάρα πολλές μεταβλητές που επηρεάζουν την πραγματική ανθρώπινη συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένης της ασυνέπειας των ανθρώπινων συναισθημάτων, της λήψης αποφάσεων και άλλων ενδεχόμενων επιρροών, για το νόμο της ζήτησης να προβλέπουν σωστά τα πρότυπα αγοραστών και πωλητών σε κάθε περίπτωση.

Η λογική του νόμου της ζήτησης

Η πιο συνηθισμένη περιγραφή του νόμου της ζήτησης είναι ότι η ζητούμενη τιμή και η ποσότητα συνδέονται αντιστρόφως με κάθε αγαθό. Οι οικονομολόγοι σημειώνουν προσεκτικά ότι αυτή η σχέση διατηρεί μόνο "ceteris paribus", με όλα τα άλλα να είναι ίσα. Για παράδειγμα, υποθέτει ότι οι προτιμήσεις των καταναλωτών δεν άλλαξαν μαζί με την τιμή.

Ένας καλύτερος τρόπος να εξηγηθεί ο νόμος της ζήτησης είναι: όταν το πραγματικό κόστος της απόκτησης κάτι αυξάνεται, τα ανθρώπινα όντα απαιτούν σχετικά λιγότερο από αυτό που θα απαιτούσαν αλλιώς. Με άλλα λόγια, ο νόμος της ζήτησης περιγράφει μια τάση που βασίζεται στη γνωστή έλλειψη πόρων και περιορισμούς της ανθρώπινης απόκτησης.

Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι το "πραγματικό κόστος" περιλαμβάνει το κόστος ευκαιρίας. Εξετάστε το φαινόμενο της δημιουργίας μιας κερδοσκοπικής φούσκας στο χρηματιστήριο. Στην επιφάνεια, φαίνεται ότι το αυξανόμενο κόστος ή η τιμή απόκτησης του αποθέματος οδηγεί στην αύξηση της ζήτησης. Περισσότεροι άνθρωποι μπαίνουν στην αγορά και αγοράζουν το αγαθό απλώς και μόνο επειδή αυξάνουν το κόστος τους.

Ωστόσο, οι επενδυτές δεν αγοράζουν αποθέματα μόνο για να τα αγοράσουν ή να τα καταναλώσουν σαν να ήταν ένα μπλουζάκι ή ένα hot dog. Αναμένουν τα αποθέματα να αυξηθούν σε αξία και στη συνέχεια να τα μεταπωλήσουν τελικά. Καθώς αναμένουν ότι οι τιμές θα συνεχίσουν να αυξάνονται, αυξάνεται επίσης το κόστος ευκαιρίας για μη κατοχή μετοχών ή εκ των προτέρων. Διαφορετικά, το κόστος ευκαιρίας για την κατοχή μετοχών μειώνεται κατά τη διάρκεια της κερδοσκοπικής φούσκας.

Παραδόξως, το πραγματικό κόστος ενός αποθέματος μειώνεται στο μυαλό των επενδυτών κατά τη διάρκεια μιας κερδοσκοπικής φούσκας. Αυτό είναι ένα παράδειγμα του πώς ο νόμος της ζήτησης εξηγεί την ανθρώπινη φύση, αν και όχι απαραίτητα με τους καθαρούς, διαγραμματικούς τρόπους που παρουσιάζονται στα εγχειρίδια της μικροοικονομίας.