α:

Συμφωνίες ανταλλαγής νομισμάτων υπάρχουν επειδή υπάρχουν διαφορετικές δαπάνες στις πιστωτικές αγορές δύο διαφορετικών χωρών. Μια εταιρεία σε μια ανταλλαγή νομισμάτων διαπραγματεύεται αποτελεσματικά ένα χρέος που εκφράζεται στο εθνικό του νόμισμα για ένα συνθετικό χρέος σε ξένο νόμισμα. Δύο πλασματικές εντολές ανταλλάσσονται εξαρχής και με την ολοκλήρωση μιας συναλλαγής ανταλλαγής νομισμάτων, η οποία περιορίζει τον κίνδυνο με την εξάλειψη της επίδρασης της μεταβλητότητας των συναλλαγματικών ισοτιμιών.

Εκτέλεση ανταλλαγής νομισμάτων

Ας υποθέσουμε ότι μια γαλλική εταιρεία έχει επιχειρήσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και θέλει να δανειστεί χρήματα. Μπορεί να επιτύχει καλύτερες τιμές εάν δανείζεται σε ευρώ, αλλά θα προτιμούσε το δάνειο να γίνεται σε δολάρια.

Παράλληλα, μια αμερικανική εταιρεία έχει επιχειρήσεις στη Γαλλία και μπορεί να λάβει καλύτερη χρηματοδότηση στις πιστωτικές αγορές του Η.Π.Α., αλλά θέλει να λάβει δάνειο εκφρασμένο σε ευρώ.

Κάθε εταιρεία μπορεί να δανειστεί στο εγχώριο νόμισμα και να εισέλθει στην αγορά συναλλάγματος, αλλά δεν υπάρχει εγγύηση ότι δεν θα καταλήξει να πληρώνει υπερβολικά τόκο εξαιτίας των διακυμάνσεων της συναλλαγματικής ισοτιμίας.

Τα δύο μέρη θα μπορούσαν να συμφωνήσουν σε μια ανταλλαγή που να καθορίζει τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

Πρώτον, η αμερικανική εταιρεία εκδίδει ένα ομολογιακό επιτόκιο με ένα συγκεκριμένο επιτόκιο. Μπορεί να παραδώσει τα ομόλογα σε μια τράπεζα ανταλλαγής, η οποία στη συνέχεια μεταβιβάζεται στη γαλλική εταιρεία. Η γαλλική εταιρεία ανταλλάσσει με την έκδοση ισοδύναμου ομολογιακού δανείου (με τις συγκεκριμένες επιτόκιο), παραδίδει στην τράπεζα ανταλλαγής και καταλήγει να την αποστείλει στην αμερικανική εταιρεία.

Αυτά τα κεφάλαια πιθανόν να χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή των εγχώριων ομολογιούχων (ή άλλων πιστωτών) για κάθε επιχείρηση. Η γαλλική εταιρεία έχει τώρα ένα αμερικανικό περιουσιακό στοιχείο (τα ομόλογα) στο οποίο οφείλει να καταβάλει τόκους. Οι πληρωμές τόκων πηγαίνουν στην τράπεζα ανταλλαγής, η οποία την μεταβιβάζει στην αμερικανική εταιρεία. Το αντίθετο συμβαίνει επίσης.

Κατά τη λήξη, κάθε εταιρεία θα καταβάλει το κεφάλαιο πίσω στην τράπεζα ανταλλαγής και, με τη σειρά της, θα λάβει τον αρχικό κύριό της. Με αυτό τον τρόπο, κάθε εταιρεία έχει αποκτήσει με επιτυχία τα ξένα κεφάλαια που θέλει, αλλά με χαμηλότερα επιτόκια και χωρίς να αντιμετωπίζει τόσο μεγάλο κίνδυνο συναλλαγματικών ισοτιμιών.