"Μπλε κολάρο" και "λευκό κολάρο" είναι δύο όροι στην αγγλική γλώσσα που προκαλούν πολύ διαφορετικές εικόνες. Ο εργάτης του μπλε κολάρου θεωρείται ότι κάνει λιγότερο από τον εργαζόμενο του λευκού περιλαίμιου. Ο εργαζόμενος του λευκού περιλαίμιου μπορεί να εργάζεται πίσω από ένα γραφείο στον κλάδο των υπηρεσιών, ενώ ο εργάτης του μπλε κολάρο παίρνει τα χέρια του βρώμικα με το χειρωνακτικό έργο ή εργάζεται σε ένα τμήμα κατασκευής. Ίσως ο εργαζόμενος του λευκού περιλαίμιου να έχει μια πιο σφαιρική εκπαίδευση από τον εργαζόμενο του μπλε κολάρο. Τα διακριτικά χαρακτηριστικά μεταξύ των δύο τύπων εργαζομένων συνεχίζονται και παρόλα αυτά δεν υπάρχει κανένας λεξικός ορισμός ο οποίος να μπορεί να προσφέρει μια πιο συνοπτική γλώσσα ως προς το τι σημαίνουν οι φράσεις εκτός από το να υποδηλώνουν, με ανακριβείς όρους, τις διαφορές στην τάξη.

Μπορεί να καταλήξει σε ενδείξεις χρήσης και περιγράμματος. Υπάρχει ένας άλλος τρόπος για να ορίσετε αυτές τις δύο φράσεις ότι ο εργαζόμενος του λευκού περιλαίμιου όχι μόνο κάνει περισσότερα χρήματα από τον εργάτη, αλλά γεμίζει μια διαφορετική κοινωνική τάξη. Εντούτοις, η υποψία ότι ο εργαζόμενος του λευκού περιλαίμιου υπάρχει σε μια διαφορετική κοινωνική τάξη από τον εργαζόμενο του μπλε κολάρου εξακολουθεί να μην ικανοποιεί τις ερωτήσεις σχετικά με τις ποσοτικές διαφορές του ετήσιου εισοδήματος, τον αριθμό των ετών της μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και τις δεξιότητες που διαθέτει κάθε εργαζόμενος.

Οι εργαζόμενοι στο λευκό κολάρο δεν είναι ιδρωμένοι

Οι διαφορές στην έννοια μεταξύ λευκών περιλαίμιων και μπλε γιακά έχουν πολλά να πουν για τον τρόπο που οι αγγλόφωνοι αντιλαμβάνονται τη βιομηχανία υπηρεσιών σε σύγκριση με τη βιομηχανία και τη γεωργία. Η κίνηση της αγοράς εργασίας ενός έθνους προς τη βιομηχανία υπηρεσιών και μακριά από τις γεωργικές θέσεις εργασίας σημαίνει ανάπτυξη, πρόοδο και ανάπτυξη. Εάν η υποδομή μιας χώρας είναι τόσο ανεπτυγμένη ώστε να προσφέρει στους εργαζόμενους ασφαλείς θέσεις γραφείου σε γραφειοκρατικές ή διαχειριστικές ικανότητες που απαιτούν ψυχική προσοχή και όχι σωματικά εξαντλητικές θέσεις σωματικής άσκησης, τότε το έθνος έχει εξουσιοδοτηθεί να αφαιρέσει το βάρος της σωματικότητας από τις απαιτήσεις της απόκτησης ένα μισθό.

Η αξία του χρόνου των εργαζομένων

Στην πιο βασική της χρήση, για να πει κανείς ότι ένα άτομο δουλεύει με ένα άσπρο κολάρο και μια άλλη δουλεύει μια δουλειά με μπλε γιακά έχει τη σημασία του μισθολογικού μεγέθους. Ο εργαζόμενος του μπλε κολάρου μπορεί να μην κερδίσει καθόλου μισθό, μπορεί να εργάζεται για ωρομίσθιο ή μπορεί να πληρώνει για κάθε παραγόμενο ή συναρμολογημένο αντικείμενο. Ο εργαζόμενος του μπλε κολάρου μπορεί να απαιτήσει την προστασία μιας ένωσης για να διατηρήσει την ασφάλεια των ωρών και των μελλοντικών εργασιών. Ομοίως, ενδέχεται να υπάρχει ανασφάλεια όσον αφορά τη σταθερότητα της εργασίας του εργαζομένου του μπλε κολάρου, είτε εξαρτάται από συμβατική συμφωνία με τρίτο είτε από προσωρινό χαρακτήρα.

Ο εργαζόμενος του λευκού περιλαίμιου, από την άλλη πλευρά, μπορεί να έχει πάρει τη δουλειά του με μια πιο αυστηρή διαδικασία πρόσληψης και γι 'αυτό είναι πιο δύσκολο να πυροβολήσει.Εάν δεν κερδίζει μισθό, το εισόδημα μπορεί να εξαρτάται από τη διατήρηση μιας πελατειακής βάσης, όπως συμβαίνει με τους δικηγόρους ιδιωτικής ιατρικής και τους γιατρούς. Η θέση που κατέχει ένας εργαζόμενος του λευκού περιλαίμιου μπορεί να είναι σταθερός, δεδομένου ότι η εργασία του λευκού περιλαίμιου φέρει συγκεκριμένες δεξιότητες.

Εάν η αναφορά σε μια δουλειά μπλε κολάρο δεν δείχνει γεωργική εργασία, μπορεί να συνεπάγεται μια άλλη σωματικά εξαντλητική εργασία όπως η κατασκευή. Το περιβάλλον μπορεί να είναι σε εξωτερικούς χώρους ή να απαιτεί αλληλεπίδραση με βαριά μηχανήματα ή ζώα. Ο εργαζόμενος μπλε κολάρο μπορεί να είναι ειδικευμένος ή ανειδίκευτος. Εάν είναι εξειδικευμένο, οι δεξιότητές του μπορεί να έχουν αποκτηθεί σε μια σχολή εμπορίου και όχι μέσω ενός πτυχίου πανεπιστημίου σε ένα κολέγιο ή ένα πανεπιστήμιο.

Η ιστορική βάση των δύο όρων μπορεί να μην έχει αλλάξει ριζικά από την προέλευσή τους. Οι εργαζόμενοι με μπλε γιακά μπορούν να ξεφύγουν από τη βρωμιά στα πουκάμισά τους από το να εργάζονται σε εξωτερικούς χώρους ή με κάποια σωματική ικανότητα λόγω του χρώματος της στολής. Ο μπλε εργάτης μπορεί να φορούσε τζιν ή φόρμες εργασίας. Ο Αμερικανός συγγραφέας Upton Sinclair είναι μερικώς υπεύθυνος για τη σύγχρονη κατανόηση του όρου άσπρος γιακάς, έχοντας χρησιμοποιήσει τη φράση σε συνδυασμό με τις διοικητικές εργασίες.