α:

Πολλές βιομηχανίες εφαρμόζουν διακρίσεις ως προς τις τιμές, συμπεριλαμβανομένης της βιομηχανίας ψυχαγωγίας, της βιομηχανίας αναλώσιμων ειδών και της βιομηχανίας υπηρεσιών πελατών. Κάθε μία από αυτές τις βιομηχανίες παρέχει ένα καλό παράδειγμα των τριών τύπων διακρίσεων ως προς τις τιμές, που είναι η πράξη χρέωσης διαφορετικών τιμών για το ίδιο αγαθό ή υπηρεσία.

Η βιομηχανία ψυχαγωγίας εφαρμόζει διακρίσεις τιμών τρίτου βαθμού. διαφορετικές ομάδες καταναλωτών χρεώνονται διαφορετικές τιμές για το ίδιο αγαθό. Εάν ένας καταναλωτής πηγαίνει στις ταινίες, για παράδειγμα, και πληρώνει για ένα εισιτήριο αξίας 15 $ και η ηλικιωμένη γιαγιά του πληρώνει μόνο 8 $ για το ίδιο εισιτήριο, αντιμετωπίζει διακρίσεις τιμής τρίτου βαθμού. Ο ανώτερος καταναλωτικός όμιλος χρεώνεται λιγότερο από τον μέσο καταναλωτή για το ίδιο εισιτήριο.

Η βιομηχανία αναλώσιμων ειδών εφαρμόζει διακρίσεις τιμών δευτέρου βαθμού όταν χρεώνονται διαφορετικές τιμές βάσει της αγορασθείσας ποσότητας. Αν ένα καταναλωτικό αγαθό κοστίζει 10 δολάρια, αλλά προσφέρεται έκπτωση σε ποσότητα για τους καταναλωτές που αγοράζουν 10 ή περισσότερα από αυτά τα αγαθά, θα αντιμετωπίσουν δυσμενή διάκριση ως προς τις τιμές.

Τέλος, πολλές βιομηχανίες που εμπλέκονται σε υπηρεσίες πελατών κάνουν πρακτική διάκρισης τιμών πρώτης κατηγορίας, όπου μια εταιρεία χρεώνει μια διαφορετική τιμή για κάθε αγαθό ή υπηρεσία που πωλείται. Όταν μια υπηρεσία προσφέρεται σε έναν πελάτη, η τιμή συχνά βασίζεται στην αξία που αποφέρει στον πελάτη και στο ποσό που μπορεί να πληρώσει ο πελάτης. Εάν μια εταιρία κατάρτισης διαχείρισης συνεργάζεται με την IBM, για παράδειγμα, θα χρεώνει πολύ περισσότερο για τις ίδιες υπηρεσίες απ 'ό, τι εάν δούλευε με έναν ιδιοκτήτη μικρής επιχείρησης. Αυτός ο τύπος διακρίσεων ως προς τις τιμές είναι επίσης γνωστός ως τέλεια διάκριση ως προς τις τιμές, δεδομένου ότι μια επιχείρηση μπορεί να συλλάβει το 100% του πλεονάσματος του καταναλωτή.