α:

Η τυποποιημένη οικονομική ανάλυση δείχνει ότι οι φόροι οποιασδήποτε μορφής, συμπεριλαμβανομένων των φόρων εισοδήματος, τείνουν να προκαλέσουν απώλειες στην αγορά. Οι νόμοι της προσφοράς και της ζήτησης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να δείξουν ότι οι φόροι εισοδήματος οδηγούν σε χαμηλότερη ποσότητα εργασίας που παρέχεται, υψηλότερο κόστος για τους εργοδότες και χαμηλότερο πραγματικό μισθό στους εργαζομένους.

Ορισμένοι οικονομολόγοι ισχυρίστηκαν επίσης ότι οι φόροι επί της εργασίας και της κατανάλωσης δυσανάλογα πλήξουν τη ζήτηση για λιγότερο εξειδικευμένους εργαζόμενους. Αυτό το συμπέρασμα, το οποίο συνδυάζει στοιχεία του αποτελέσματος εισοδήματος και υποκατάστασης, επέδειξε εμπειρική αναγνώριση με την έρευνα του Davis και Henrekson για το Εθνικό Γραφείο Οικονομικών Ερευνών ή το NBER.

Οι νόμοι του εφοδιασμού και της ζήτησης

Στην οικονομική θεωρία, οι νόμοι της προσφοράς και της ζήτησης περιγράφουν αμετάβλητες τάσεις στην ανθρώπινη δράση που βασίζονται στην αλληλεπίδραση των σπάνιων πόρων. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι αυτοί οι νόμοι περιγράφουν μόνο σχετικές δυνάμεις, ποτέ απόλυτα αποτελέσματα.

Ο νόμος εφοδιασμού αναφέρει ότι καθώς αυξάνεται η εμπορική αξία ενός αγαθού, οι παραγωγοί προμηθεύουν περισσότερο από αυτό από ό, τι θα έφερναν αλλιώς και αντίστροφα. Έτσι, η προσφορά είναι απαραιτήτως ανοδική κλίση σε γενικά διαγράμματα ισορροπίας. Αντιστρόφως, ο νόμος της ζήτησης αναφέρει ότι, καθώς το πραγματικό κόστος απόκτησης ενός αγαθού αυξάνεται, οι καταναλωτές απαιτούν λιγότερο από αυτό που θα απαιτούσαν διαφορετικά και αντίστροφα.

Απώλεια βάρους

Η απώλεια βάρους περιγράφει την καθαρή οικονομική βλάβη που επιφέρει η καταναγκαστική φορολογία. Η επίδρασή του μπορεί να γίνει κατανοητή εξετάζοντας τον ξεχωριστό αντίκτυπο της φορολογίας στην προσφορά και τη ζήτηση και στη συνέχεια συνδυάζοντας τα δύο.

Εξετάστε φόρο εισοδήματος. Τα περισσότερα έσοδα, με τη μορφή μισθών, είναι η τιμή που καταβάλλουν οι επιχειρήσεις για την εργασία ενός εργαζομένου. σκεφτείτε τις επιχειρήσεις ως καταναλωτές. Ο φόρος εισοδήματος αυξάνει το πραγματικό κόστος απόκτησης εργασίας, πράγμα που σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις θα απαιτήσουν λιγότερες από αυτές που θα απαιτούσαν διαφορετικά.

Ομοίως, οι φόροι εισοδήματος μειώνουν την εμπορική αξία των εργατών. Για παράδειγμα, ένας φόρος εισοδήματος 30% σημαίνει ότι ένας υπάλληλος με ένα προϊόν οριακών εσόδων ή το MRP, των $ 30 ανά ώρα, λαμβάνει πραγματικά 21 δολάρια την ώρα για τις υπηρεσίες του. Σύμφωνα με το νόμο του εφοδιασμού, οι εργάτες τείνουν να προμηθεύουν λιγότερες υπηρεσίες από ό, τι θα έφερναν.

Ακόμη και αν μια κυβέρνηση αυξήσει 500 εκατομμύρια δολάρια μέσω της φορολογίας εισοδήματος, η καθαρή ζημία για την οικονομία είναι μεγαλύτερη από 500 εκατομμύρια δολάρια. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πραγματοποιούνται λιγότερες ωφέλιμες οικονομικές συναλλαγές από ό, τι πριν από τη φορολογία. τόσο οι επιχειρήσεις όσο και οι εργάτες, σε ένα ορισμένο σημείο, αποτιμώνται από την αγορά εργασίας.

Όλοι οι φραγμοί στο εμπόριο, όχι μόνο οι φόροι εισοδήματος

Η απώλεια νεκρού φορτίου από τη φορολογία στην αγορά εργασίας δεν προκαλείται από τίποτα εγγενή ή ιδιαίτερο στους φόρους εισοδήματος.Προκύπτει από την τεχνητή μείωση της ζήτησης και της προσφοράς. η πραγματική αξία ενός αγαθού ή μιας υπηρεσίας δεν γνωστοποιείται πλέον αποτελεσματικά μέσω του συστήματος τιμών.

Αυτός ο τύπος καθαρής οικονομικής ζημίας απορρέει από οποιαδήποτε τεχνητή επιβολή στο εμπόριο. Η φορολογία, τα τιμολόγια, οι επιδοτήσεις, οι δαπανηροί κανονισμοί, οι απαγορεύσεις, τα όρια τιμών και τα ανώτατα όρια τιμών δημιουργούν όλα τα νεκρά κέρδη στην οικονομία.

Αυτές οι επιδράσεις είναι όλες σχετικές. Είναι αδύνατο να υπολογιστεί με ακρίβεια η συνολική πραγματική απώλεια νεκρού βάρους. Είναι ακόμη πιθανό ότι μια οικονομία θα μπορούσε να αυξηθεί παράλληλα με τις αυξήσεις του φόρου εισοδήματος, αλλά η συνολική οικονομική παραγωγή θα ήταν ακόμα χαμηλότερη από ότι θα ήταν διαφορετικά.