3 οικονομικές προκλήσεις Γαλλία αντιμετωπίζει το 2016

Interview of Alan Kirman, Emeritus Prof. of Economics (Aix-Marseille III) at Crisis Observatory (Ιούνιος 2025)

Interview of Alan Kirman, Emeritus Prof. of Economics (Aix-Marseille III) at Crisis Observatory (Ιούνιος 2025)
AD:
3 οικονομικές προκλήσεις Γαλλία αντιμετωπίζει το 2016

Πίνακας περιεχομένων:

Anonim

Οι προβλέψεις για τη γαλλική οικονομία είναι μέτριες, αν και οι περισσότεροι οικονομολόγοι έχουν γενικά θετικές προοπτικές λόγω των χαμηλών τιμών της ενέργειας και της υποτίμησης του ευρώ. Η υποτονική ανάπτυξη και η υψηλή ανεργία, ιδίως μεταξύ των νέων εργαζομένων, αποτελούν γνήσια προβλήματα για τη Γαλλία. Αυτοί οι παράγοντες αντιπροσωπεύουν χαμένη παραγωγικότητα και φραγμούς στην καινοτομία, σπέρνοντας τους σπόρους για μελλοντικά προβλήματα. Οι σημαντικότερες προκλήσεις για τη Γαλλία το 2016 περιστρέφονται γύρω από την κατάλληλη απορρόφηση των κραδασμών της αργής ανάπτυξης και της υψηλής ανεργίας, ενώ οι πολιτικοί εγκαθίστανται σε μια κατάλληλη πορεία για την υπέρβαση αυτών των ανοιγμάτων.

AD:

1. Χαμηλή ανάπτυξη

Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) της Γαλλίας αναμένεται να αυξηθεί περίπου στο 1,3% το 2016, το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα γρήγορο, παρά την επιτάχυνση από το 2015. Οι δημοσιονομικές πιέσεις αποτελούν σημαντικό παράγοντα, καθώς οι εθνικοί, θα ενεργεί με σχετικά περιοριστικό προϋπολογισμό. Οι κυβερνητικές δαπάνες στη Γαλλία είναι κοντά στο 57% του συνολικού ΑΕΠ, ποσοστό που είναι κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο από το μέσο όρο της ζώνης του ευρώ και 16 εκατοστιαίες μονάδες πάνω από το μέσο όρο του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Η μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων είναι επομένως ένας προφανής στόχος, αν και τα μέτρα αυτά θα δημιουργήσουν αναγκαστικά μια άμεση αντίδραση στο ΑΕΠ.

AD:

Η οικονομία της Γαλλίας είναι εκτεταμένα εκτεθειμένη στον τομέα των υπηρεσιών, η οποία αντιπροσωπεύει περισσότερο από το 70% της εγχώριας παραγωγής, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις. Σε αντίθεση με τις βιομηχανίες παραγωγής ή άλλες παραγωγικές βιομηχανίες, οι βιομηχανίες υπηρεσιών, όπως ο τουρισμός και η ψυχαγωγία, γενικά δεν αντιμετωπίζουν ταχεία αύξηση της παραγωγικής ικανότητας που προήλθε από τεχνολογικές βελτιώσεις και πρόσβαση σε παγκόσμιες αλυσίδες αξίας. Αντ 'αυτού, η παραγωγικότητα πολλών επαγγελμάτων υπηρεσιών αυξάνεται παράλληλα με την οικονομική ανάπτυξη, γεγονός που δημιουργεί προκλήσεις για την αύξηση των μισθών στις βιομηχανίες αυτές. η αύξηση των μισθών θεωρητικά συνδέεται με την αύξηση της παραγωγικότητας μακροπρόθεσμα.

AD:

2. Υψηλή ανεργία

Στα τέλη του 2015, το ποσοστό ανεργίας στη Γαλλία αυξήθηκε σε 10,6%. Συγκριτικά, το μέσο ποσοστό ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι 9,3%. Όπως συμβαίνει σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης, η ανεργία των νέων είναι υψηλότερη από αυτή του γενικού πληθυσμού στη Γαλλία. Η ανεργία των νέων στη Γαλλία ήταν 24,7% τον Οκτώβριο του 2015, δηλαδή περίπου 3 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερη από τον μέσο όρο της ΕΕ. Η παρατεταμένη υψηλή ανεργία δείχνει ότι μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν μπορεί να συμμετάσχει στον πλούτο που δημιουργεί μια κοινωνία και ότι τα δίκτυα κοινωνικής ασφάλειας που πρέπει να εγκατασταθούν για να φιλοξενήσουν τους ανέργους θα αυξηθούν αναγκαστικά και θα υποστηριχθούν από ένα μικρότερο τμήμα του πληθυσμού. Η υψηλή ανερχόμενη ανεργία των νέων είναι ιδιαιτέρως ανησυχητική, διότι κατακλύζει την ανάπτυξη δεξιοτήτων και τη συσσώρευση πλούτου της γενιάς που θα οδηγήσει την οικονομία στις επόμενες δεκαετίες.Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι εργατικοί κανονισμοί της Γαλλίας συνέβαλαν στην ανεργία και την υποαπασχόληση μεταξύ των νέων συμμετεχόντων στην αγορά εργασίας.

3. Αν και διαφορετικές πολιτικές ομάδες ενδέχεται να διαφωνούν σχετικά με τις καταλληλότερες μεθόδους μεταρρύθμισης, το πρόβλημα της ανεργίας και η παρατεταμένη αναιμική ανάπτυξη αποτελούν επαρκή στοιχεία που δείχνουν ότι η πολιτική πρέπει να εξελιχθεί για να αντιμετωπίσει τις ελλείψεις της οικονομίας της Γαλλίας. Ο ΟΟΣΑ κάλεσε τη Γαλλία να μεταρρυθμίσει την αγορά εργασίας της και να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες και ορισμένοι ρυθμιστικοί φορείς, όπως ο υπουργός Οικονομίας Εμμανουήλ Μακρόν, προχώρησαν να απαντήσουν σε αυτές τις προσκλήσεις για αλλαγή. Ορισμένοι κανονισμοί που προορίζονται να προστατεύσουν τους εργάτες έχουν εντοπιστεί ως υπερβολικοί και υπερβολικά περιοριστικοί από τους προσβολείς, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είναι πολύ δύσκολο για πολλές επιχειρήσεις να κάνουν τις απαραίτητες απολύσεις ή να επιτύχουν αποτελεσματική κλίμακα.

Οι υποστηρικτές της μεταρρύθμισης υποδηλώνουν ότι η απασχόληση και η ανάπτυξη υποσκάπτονται από μια φουσκωμένη κυβέρνηση και ότι οι εργατικοί νόμοι δημιουργούν αντικίνητρο για την ανάπτυξη των επιχειρήσεων, γεγονός που καταπνίγει στην πραγματικότητα την απασχόληση. Αυτά τα μέτρα αντιμετωπίστηκαν με έντονο έλεγχο και εικασίες ότι ορισμένοι Γάλλοι πολιτικοί επηρεάζονται πολύ εύκολα από εξωτερικούς θεσμούς. Οι λαοί και οι πολιτικοί της Γαλλίας πρέπει να αξιολογήσουν τις διαθέσιμες επιλογές τους και να αποφασίσουν ποια πορεία μεταρρυθμίσεων είναι η πιο αποτελεσματική τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μεσοπρόθεσμα. Ωστόσο, είναι σαφές ότι κάτι πρέπει να αλλάξει για να βελτιώσει τη μακροπρόθεσμη προοπτική της χώρας σε σχέση με μερικούς από τους πιο παραγωγικούς γείτονές της.