Ενώ η γενική αντίληψη είναι ότι οι ένοπλες δυνάμεις είναι απόλυτη αναγκαιότητα για ένα ανεξάρτητο έθνος, υπάρχουν πολλές χώρες στον κόσμο που δεν έχουν καθόλου στρατούς. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για μια χώρα που δεν έχει δικό της στρατιωτικό, συμπεριλαμβανομένων των ιστορικών αμυντικών συμφωνιών με γειτονικές ή προηγούμενες κυβερνώντας χώρες, φυσικά προστατευτικές γεωγραφικές τοποθεσίες, έλλειψη κονδυλίων ή απλώς καμία απαίτηση για στρατολόγηση λόγω του υπάρχοντος κοινωνικοπολιτικού οικοσυστήματος . (Βλ. Σχετικές πληροφορίες: Ποιες είναι οι δαπάνες της χώρας για τη στρατιωτική και την άμυνα;) Υπάρχουν σχεδόν δώδεκα χώρες που δεν διαθέτουν στρατό. Εξετάζουμε 13 από αυτές τις χώρες και τους λόγους τους.

• Πόλη του Βατικανού : Το χερσαίο, διάσημο ιερό κράτος-κράτος του Βατικανού δεν έχει δικό του στρατό. Ούτε έχει στρατιωτικές συμφωνίες με καμία χώρα. Το γύρω έθνος της Ιταλίας παρέχει ανεπίσημα την προστασία στο Βατικανό. Το Βατικανό διατηρεί μια εσωτερική δύναμη ασφαλείας με την ονομασία Gendarmerie Corps, τη διάσημη Παλαιστινιακή Ελβετική Φρουρά, για εσωτερική αστυνόμευση.
• Οι Νήσοι Μάρσαλ, η Μικρονησία και το Παλάου : Σύμφωνα με τη συμφωνία της Συμφωνίας Ελευθέρων Συναλλαγών (COFA) με τις ΗΠΑ, οι τρεις ανεξάρτητες χώρες των Νήσων Μάρσαλ, Μικρονησίας και Παλαού λαμβάνουν εγγυημένη οικονομική βοήθεια από τις ΗΠΑ. Σε αντάλλαγμα, οι ΗΠΑ έχουν αποκτήσει πλήρη εξουσία και ευθύνη για την εξωτερική άμυνα των στρατηγικών χωρών του Ειρηνικού. Έτσι, τα έθνη αυτά διατηρούν τη δική τους εσωτερική αστυνομία και δυνάμεις ασφαλείας για την εσωτερική ασφάλεια, αλλά δεν έχουν κανένα στρατό.
• Σαμόα : Σύμφωνα με τη Συνθήκη Φιλίας του 1962 με τη Νέα Ζηλανδία, η Σαμόα έχει μια ανεπίσημη αμυντική συμφωνία με τη Νέα Ζηλανδία για εξωτερική προστασία. Αυτό επέτρεψε στη Σαμόα να αποτρέψει κάθε στρατιωτική εγκατάστασή της και στηρίζεται στη Νέα Ζηλανδία για τυχόν εξωτερικές αμυντικές απαιτήσεις. Μια μικρή αστυνομική μονάδα (αλλά κατάλληλου μεγέθους) και μια μονάδα θαλάσσιας επιτήρησης εξοπλισμένη με όπλα και σκάφη διατηρούν την εσωτερική ασφάλεια της Σαμόα.
• Τουβαλού : Ένα μικρό έθνος που αποτελείται από νησιά και ατολικές περιοχές που βρίσκονται στον Ειρηνικό Ωκεανό, το Τουβαλού δεν διαθέτει στρατιωτικές δυνάμεις. Από την ανεξαρτησία του το 1978, δεν είχε ποτέ ανάγκη για στρατιωτική ή αμυντική ένωση με άλλη χώρα. Η αστυνομία του Tuvalu και μια μονάδα θαλάσσιας επιτήρησης διαχειρίζονται την εσωτερική της ασφάλεια.
• Ναούρου : Από την ανεξαρτησία του το 1968, η νησιωτική χώρα του Ναούρου που βρίσκεται στον Ειρηνικό Ωκεανό, είχε μια άτυπη αμυντική συμφωνία με την Αυστραλία, η οποία είναι υπεύθυνη για την εξωτερική άμυνα του Ναουρού. Το Ναουρού διατηρεί ένοπλη αστυνομική δύναμη υπεύθυνη για την εσωτερική του ασφάλεια.
• Νησιά Σολομώντος : Μια νησιωτική χώρα στην Ωκεανία, τα νησιά του Σολομώντος απέκτησαν την ανεξαρτησία τους από τους Βρετανούς το 1978.Έκτοτε, δεν είχε δικό του στρατό. Λόγω των συνεχιζόμενων συγκρούσεων που οδήγησαν σε κατάσταση εμφύλιου πολέμου, η Αποστολή Περιφερειακής Βοήθειας στις Νήσους Σολομώντος (RAMSI) με την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και άλλες χώρες δημιουργήθηκε το 2003, κατόπιν αιτήματος της Κυβέρνησης των Νήσων Σολομώντος, για να παράσχει έγκαιρη στρατιωτική βοήθεια για την αποκατάσταση του νόμου και της τάξης. Τον Ιούλιο του 2013, η RAMSI μεταφέρθηκε σε ανεξάρτητη αστυνομική δύναμη, καθώς η κατάσταση ασφαλείας θεωρήθηκε σταθερή.
• Η Γρενάδα, η Αγία Λουκία και ο Άγιος Βικέντιος και οι Γρεναδίνες : Η Γρενάδα κέρδισε την ανεξαρτησία της από τη Βρετανία το 1974. Από την αμερικανική εισβολή του 1983 λόγω πολιτικής αναταραχής, δεν είχε κανένα κανονικό στρατό πέρα ​​από το Λιμενικό Σώμα της Γρενάδας. Η εσωτερική ασφάλεια διατηρείται από την Αστυνομία της Βασιλικής Γρανάδας. Η εξωτερική της ασφάλεια διατηρείται από το Σύστημα Περιφερειακής Ασφάλειας (RSS), το οποίο αποτελεί διεθνή αμυντική συμφωνία μεταξύ πολλών εθνών στην περιοχή της ανατολικής Καραϊβικής. Παρόμοια με τη Γρενάδα, η εξωτερική ασφάλεια της Αγίας Λουκίας και του Αγίου Βικεντίου και των Γρεναδίνων διατηρείται επίσης από το RSS.
• Ανδόρα και Λιχτενστάιν : Η Ανδόρα είναι μια μεσόγειος πολιτεία στη νοτιοδυτική Ευρώπη και δεν έχει καμία αμυντική δύναμη. Έχει συμφωνίες με τη Γαλλία και την Ισπανία, τις χώρες μεταξύ των οποίων η Ανδόρα βρίσκεται γεωγραφικά, για την εξωτερική της άμυνα. Ένας εθελοντικός στρατός υπάρχει, αλλά είναι για τελετουργικούς σκοπούς. Ως εκ τούτου, τα αμυντικά έξοδα περιορίζονται μόνο στο κόστος των όπλων που χρησιμοποιούνται κατά τις τελετές. Η εθνική αστυνομία χειρίζεται την εσωτερική ασφάλεια. Ομοίως, το Λιχτενστάιν δεν είχε δικό του στρατό από την ανεξαρτησία του. Καταργήθηκε λόγω του υψηλού κόστους συντήρησης.

- <->

Η κατώτατη γραμμή

Οι στρατιωτικές δαπάνες βάζουν ένα μεγάλο βαθούλωμα στην οικονομία ενός έθνους. Σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI), οι «Παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες το 2014 ήταν περίπου 1776 δισεκατομμύρια δολάρια. Το σύνολο ισοδυναμούσε με το 2,3% του παγκόσμιου ΑΕΠ». Τα έθνη που είναι σε θέση να καλύψουν τις στρατιωτικές τους ανάγκες ή δεν έχουν κανένα και επομένως εξοικονομούν τέτοιες στρατιωτικές δαπάνες είναι σε πλεονεκτική θέση, καθώς το κεφάλαιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για καλύτερο σκοπό.