α:

Δεδομένου ότι τα σταθερά έξοδα κατασκευής προκύπτουν κατά τη διάρκεια της παραγωγικής διαδικασίας, εξ ορισμού, πρέπει να συμπεριληφθούν στον κατάλογο σύμφωνα με τη μέθοδο κοστολόγησης απορρόφησης.

Η συλλογιστική πίσω από τη μέθοδο κοστολόγησης απορρόφησης είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος του κόστους που συνδέεται με την παραγωγή ενός προϊόντος μπορεί να απορροφηθεί στο κόστος αυτού του προϊόντος. Ένα προϊόν μπορεί να απορροφήσει τόσο το σταθερό όσο και το μεταβλητό κόστος που συμβαίνει κατά τη διάρκεια της παραγωγικής διαδικασίας.

Τα έξοδα που απορροφώνται από την απογραφή βάσει αυτής της μεθόδου δεν αναγνωρίζονται ως έξοδα κατά την περίοδο που μια εταιρεία πληρώνει για αυτά. Αντίθετα, αναγνωρίζονται στον ισολογισμό μιας εταιρείας με τη μορφή ενός περιουσιακού στοιχείου απογραφής. Μόλις το απόθεμα πωληθεί σε έναν καταναλωτή, το περιουσιακό στοιχείο αποθεμάτων χρεώνεται στην εταιρεία με τη μορφή του κόστους των πωληθέντων αγαθών (COGS).

Τα σταθερά κόστη κατασκευής είναι ένα από τα τέσσερα είδη δαπανών που απορροφώνται από τα αποθέματα μέσω της μεθόδου κοστολόγησης απορρόφησης: άμεσο υλικό, άμεση εργασία, μεταβλητή γενική παραγωγή και σταθερά γενικά έξοδα κατασκευής. Τα σταθερά γενικά έξοδα κατασκευής περιλαμβάνουν όλα τα έξοδα που σχετίζονται με τη λειτουργία μιας μονάδας παραγωγής που δεν ποικίλλουν ανάλογα με τον όγκο παραγωγής. Παραδείγματα σταθερών εξόδων κατασκευής περιλαμβάνουν το ενοίκιο και την ασφάλιση ακινήτων.

Η μέθοδος κοστολόγησης απορρόφησης έχει τα μειονεκτήματά της. Δεδομένου ότι η μέθοδος κοστολόγησης απαιτεί την κατανομή πολλών γενικών εξόδων σε μεμονωμένα προϊόντα, ένα μεγάλο μέρος του κόστους ενός προϊόντος μπορεί να μην είναι άμεσα ανιχνεύσιμο στο συγκεκριμένο προϊόν.