Το LIBOR είναι ένα από τα πιο ευρέως χρησιμοποιούμενα σημεία αναφοράς για τον προσδιορισμό των βραχυπρόθεσμων επιτοκίων σε ολόκληρο τον κόσμο. Η διοίκηση της ICE Benchmark Administration (IBA) αντιπροσωπεύει το διατραπεζικό επιτόκιο Intercontinental Exchange στο Λονδίνο. Υποδεικνύει το μέσο ρυθμό με τον οποίο οι μεγάλες τράπεζες στο Λονδίνο μπορούν να δανειστούν ακάλυπτα βραχυπρόθεσμα δάνεια από άλλες τράπεζες. Το επιτόκιο δίδεται σε πέντε βασικά νομίσματα για επτά διαφορετικές διάρκειες, ενώ το τριμηνιαίο επιτόκιο σε δολάρια ΗΠΑ είναι το πιο κοινό. (Για περισσότερες πληροφορίες, ανατρέξτε στο άρθρο Πώς καθορίζεται το LIBOR και το επιτόκιο διατραπεζικής προμήθειας στο Λονδίνο)

AD:

Χρήσεις LIBOR

Οι δανειστές, συμπεριλαμβανομένων των τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, χρησιμοποιούν το LIBOR ως σημείο αναφοράς για τον καθορισμό του επιτοκίου για διάφορα χρεόγραφα. Χρησιμοποιείται επίσης ως επιτόκιο αναφοράς για υποθήκες, εταιρικά δάνεια, κρατικά ομόλογα, πιστωτικές κάρτες, φοιτητικά δάνεια σε διάφορες χώρες. Εκτός από τα χρεόγραφα, το LIBOR χρησιμοποιείται επίσης για άλλα χρηματοπιστωτικά προϊόντα, όπως τα παράγωγα, συμπεριλαμβανομένων των συμβάσεων ανταλλαγής επιτοκίων ή ανταλλαγής νομισμάτων.

Για παράδειγμα, ένα εταιρικό ομόλογο σε δολάρια ΗΠΑ, με τριμηνιαία πληρωμή τοκομεριδίων, μπορεί να έχει κυμαινόμενο επιτόκιο ως LIBOR συν ένα περιθώριο 30 μονάδων βάσης (1% = 100 μονάδες βάσης). Ως εκ τούτου, το επιτόκιο θα ήταν τριών μηνών LIBOR σε δολάρια ΗΠΑ συν την προκαθορισμένη διαφορά τριάντα μονάδων βάσης, δηλ. μι. αν το δάνειο LIBOR 3 μηνών στην αρχή της περιόδου είναι 4%, ο τόκος που θα καταβληθεί στο τέλος του τριμήνου θα είναι 4. 30% (4% πλέον περιθωρίου 30 μονάδων βάσης). Το ποσοστό αυτό θα επαναφέρεται ανά τρίμηνο για να ταιριάζει με το υφιστάμενο LIBOR εκείνη την χρονική στιγμή συν το σταθερό περιθώριο. Η εξάπλωση είναι γενικά η λειτουργία της πιστοληπτικής ικανότητας της εκδότριας τράπεζας ή ιδρύματος. (Για περισσότερες ανατρέξτε στην ενότητα Τι είναι το ICE LIBOR και τι χρησιμοποιείται για αυτό;)

AD:

Γιατί το LIBOR;

Η ίδια η έννοια της έκδοσης χρεωστικού τίτλου κυμαινόμενου επιτοκίου είναι η αντιστάθμιση του ανοίγματος των επιτοκίων. Αν πρόκειται για ομολογίες σταθερού επιτοκίου, ο οφειλέτης θα ωφεληθεί αν το επιτόκιο της αγοράς αυξηθεί και ο δανειστής θα ωφεληθεί εάν μειωθεί το επιτόκιο της αγοράς. Προκειμένου να προστατευθούν από αυτή τη διακύμανση των επιτοκίων της αγοράς, τα μέρη του χρεωστικού τίτλου χρησιμοποιούν ένα κυμαινόμενο επιτόκιο που καθορίζεται από ένα βασικό επιτόκιο αναφοράς συν ένα σταθερό περιθώριο. Αυτό το σημείο αναφοράς μπορεί να είναι οποιοδήποτε ποσοστό. Ωστόσο, το LIBOR είναι ένα από τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα.

Είναι λογικό μια μεγάλη τράπεζα στο Λονδίνο να δανειστεί με κυμαινόμενο επιτόκιο που συνδέεται με το LIBOR, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του δανεισμού του θα προέρχεται από άλλες τράπεζες στο Λονδίνο, δηλαδή. αντιστοίχιση του κινδύνου του περιουσιακού στοιχείου (δάνεια που δίδονται) με τον κίνδυνο των υποχρεώσεών του (δηλ. δανεισμού από άλλες τράπεζες). Ωστόσο, στην πραγματικότητα, η κύρια πηγή κεφαλαίων για μια τράπεζα είναι οι καταθέσεις που λαμβάνει από τον πελάτη της και όχι από δανεισμό από άλλες τράπεζες.Ωστόσο, η σύνδεσή του με το LIBOR είναι ένας τρόπος διάδοσης του κινδύνου στους δανειολήπτες.

Με απλοϊκούς όρους, οι τράπεζες κερδίζουν χρήματα αποδεχόμενοι καταθέσεις με ένα επιτόκιο και δανεισμό με υψηλότερο επιτόκιο. Αν το κόστος χρηματοδότησης για την τράπεζα αυξηθεί, για παράδειγμα λόγω κάποιας αλλαγής των κυβερνητικών κανονισμών, απαίτησης ρευστότητας κλπ με το επιτόκιο της αγοράς να παραμένει σταθερό, το LIBOR θα αυξηθεί. Με την άνοδο του LIBOR θα αυξηθούν και οι τόκοι που εισπράττονται από το δανεισμό κυμαινόμενου επιτοκίου LIBOR. μι. η τράπεζα μπορεί να συνεχίσει να κερδίζει χρήματα παρά την αύξηση του κόστους.

Αλλά αυτό εξακολουθεί να μην απαντά στην ερώτηση, γιατί θα χρησιμοποιηθεί το LIBOR σε άλλα πλαίσια, όπως τα δάνεια με πιστωτικές κάρτες στις ΗΠΑ. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους ίδιους. Ωστόσο, ένας από τους κύριους λόγους είναι η παγκόσμια αποδοχή του LIBOR.

Η προέλευση του LIBOR οφείλεται κυρίως στην έκρηξη της αγοράς Eurodollar (δεσμεύσεις τραπεζικών καταθέσεων σε δολάρια ΗΠΑ που κρατούνται σε ξένες τράπεζες ή σε ξένα υποκαταστήματα αμερικανικών τραπεζών) στη δεκαετία του 1970. Οι αμερικανικές τράπεζες κατέφυγαν στις αγορές Eurodollar (κυρίως στο Λονδίνο) για την προστασία των κερδών τους, αποφεύγοντας τους περιοριστικούς ελέγχους κεφαλαίου στις ΗΠΑ εκείνη την εποχή. Το LIBOR αναπτύχθηκε στη δεκαετία του 1980 για τη διευκόλυνση των συναλλαγών με κοινοπρακτικό χρέος. Η ανάπτυξη νέων χρηματοπιστωτικών μέσων που απαιτούν επίσης τυποποιημένους δείκτες επιτοκίων οδήγησε σε περαιτέρω ανάπτυξη του LIBOR.

Ο προσδιορισμός του LIBOR θεωρείται ευρέως ότι είναι μια απλή, αντικειμενική και διαφανής διαδικασία που την βοήθησε να αποκτήσει παγκόσμια αποδοχή και σημασία. Συνεχίζοντας με τη λογική της προστασίας από τον κίνδυνο επιτοκίου, το LIBOR θεωρείται ως ομοιόμορφο και δίκαιο δείκτη αναφοράς που δημιουργεί αίσθηση βεβαιότητας. Ωστόσο, με τις περιπτώσεις χειραγώγησης LIBOR που αναφέρθηκαν πρόσφατα, η βεβαιότητα μπορεί να υποστηριχθεί ότι είναι περισσότερο θέμα αντίληψης απ 'ό, τι η σκληρή πραγματικότητα. (Για περισσότερες πληροφορίες, βλέπε το «Σκάνδαλο LIBOR»)

είναι άλλος ένας πρωταρχικός λόγος για την εκτεταμένη χρήση του LIBOR ως ποσοστού αναφοράς αναφοράς.

Η κατώτατη γραμμή

LIBOR αναφέρεται από εκτιμώμενα δάνεια ύψους 350 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ σε διαφορετικές διάρκειες. (Ref - … // www theice com / publicdocs / ICE_LIBOR_Position_Paper pdf) Είναι επίσης χρησιμοποιείται συχνά σε προσδοκίες για την οικοδόμηση του μέλλοντος επιτόκια των κεντρικών τραπεζών, καθώς και για τη μέτρηση της υγείας του τραπεζικού συστήματος στον κόσμο. Λόγω της παγκόσμιας σημασίας και της επίτευξής του, η πίεση προς τα κάτω στο LIBOR κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης, καθώς οι τράπεζες προσπαθούν να φαίνονται πιο υγιείς, ενδέχεται να διακινδυνεύσουν ολόκληρο το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.