α:

Οι οργανισμοί αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας είναι υπεύθυνοι για την αξιολόγηση των εθνικών και θεσμικών οφειλετών και την ικανότητά τους να αποπληρώσουν κοινά, τιτλοποιημένα χρεόγραφα. Η παγκόσμια βιομηχανία αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας είναι ιδιαίτερα συγκεντρωμένη, με τρία πρακτορεία - Moody's, Standard & Poor's και Fitch - που ελέγχουν σχεδόν ολόκληρη την αγορά. Δεδομένου ότι οι μεγάλοι οργανισμοί αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας λειτουργούν σε διεθνή κλίμακα, η ρύθμιση λαμβάνει χώρα σε διάφορα επίπεδα.

Το Κογκρέσο του Ηνωμένου Βασιλείου ψήφισε τον νόμο περί μεταρρύθμισης της πιστοληπτικής ικανότητας του 2006, επιτρέποντας στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς να ρυθμίζει τις εσωτερικές διαδικασίες, την τήρηση αρχείων και ορισμένες επιχειρηματικές πρακτικές των ΟΑΠΙ. Ο Νόμος του Dodd-Frank Wall Street για τη μεταρρύθμιση και την προστασία των καταναλωτών του 2010 εντείνει περαιτέρω τις ρυθμιστικές αρμοδιότητες της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, συμπεριλαμβανομένης της απαίτησης γνωστοποίησης μεθοδολογιών αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ουδέποτε υπέβαλε ειδική ή συστηματική νομοθεσία ή δημιούργησε ένα μοναδικό οργανισμό υπεύθυνο για τη ρύθμιση των ΟΑΠΙ. Υπάρχουν αρκετές οδηγίες της ΕΕ, όπως η οδηγία για τις κεφαλαιακές απαιτήσεις του 2006, που αφορούν τους οργανισμούς αξιολόγησης, τις επιχειρηματικές τους πρακτικές και τις απαιτήσεις γνωστοποίησης τους. Οι περισσότερες οδηγίες και κανονισμοί υπάγονται στην αρμοδιότητα της Ευρωπαϊκής Αρχής Κινητών Αξιών και Αγορών.

Από την εποχή της χρηματοπιστωτικής κρίσης και της Μεγάλης ύφεσης του 2007 έως το 2009, οι οργανισμοί αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας έχουν εξεταστεί και ασκούνται από ρυθμιστικές πιέσεις. Θεωρήθηκε ότι οι ΟΑΠ παρείχαν αξιολογήσεις που ήταν υπερβολικά θετικές, γεγονός που οδήγησε σε κακή επενδυτική δραστηριότητα. Οι νέοι κανόνες στην ΕΕ έχουν καταστήσει τους οργανισμούς αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας υπεύθυνοι για τις ανάρμοστες ή τις αμελητέες αξιολογήσεις που προκαλούν ζημία σε έναν επενδυτή.

Μερικοί ισχυρίστηκαν ότι οι ρυθμιστικές αρχές συνέβαλαν στην προώθηση ενός ολιγοπωλίου στην πιστοληπτική διαβάθμιση, προβλέποντας κανόνες που λειτουργούν ως εμπόδια για την είσοδο των μικρών ή μεσαίων οργανισμών.