α:

Οι επενδυτές ομολόγων, ειδικά όσοι επενδύουν σε μακροπρόθεσμα ομόλογα σταθερού επιτοκίου, είναι ευθέως ευαίσθητοι στον κίνδυνο επιτοκίων. Αυτό οφείλεται στη στενή σχέση μεταξύ επιτοκίων και τιμών ομολόγων. Όταν τα επιτόκια αυξάνονται, οι τιμές των ομολόγων μειώνονται και το αντίστροφο. Σε ένα περιβάλλον αυξανόμενου επιτοκίου, για παράδειγμα, αυτό δημιουργεί κίνδυνο. Το παρακάτω είναι μια εικόνα του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί:

Ας υποθέσουμε ότι ένα άτομο αγοράζει ένα τριετές ομολόγου σταθερού επιτοκίου 3% για $ 10, 000. Αυτό το ομόλογο πληρώνει 300 δολάρια ετησίως μέχρι τη λήξη. Εάν, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα επιτόκια ανέλθουν στο 3,5%, τα νέα ομόλογα που εκδίδονται πληρώνουν 350 δολάρια ετησίως μέσω της λήξης τους, υποθέτοντας μια επένδυση ύψους 10.000 δολαρίων. Εάν ο ομόλογο 3% εξακολουθεί να κρατά το χρέος του μέχρι τη λήξη του, χάνει την ευκαιρία να κερδίσει υψηλότερο επιτόκιο. Εναλλακτικά, θα μπορούσε να πουλήσει το 3% του ομολόγου του στην αγορά και να αγοράσει το ομολογιακό δάνειο με το υψηλότερο επιτόκιο. Ωστόσο, με αυτόν τον τρόπο, ο επενδυτής έχει χαμηλότερη τιμή στην πώληση ομολόγων του 3%, καθώς δεν είναι πλέον τόσο ελκυστική για τους επενδυτές, δεδομένου ότι είναι επίσης διαθέσιμα τα νεοεκδοθέντα ομόλογα 3,5%.

Αντίθετα, οι μεταβολές των επιτοκίων επηρεάζουν και τους επενδυτές σε μετοχές, αλλά λιγότερο άμεσα από τους επενδυτές ομολόγων. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, για παράδειγμα, όταν αυξάνονται τα επιτόκια, το κόστος δανεισμού των εταιρειών αυξάνεται επίσης. Αυτό θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα η εταιρεία να αναβάλλει το δανεισμό, γεγονός που μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα λιγότερες δαπάνες. Αυτή η μείωση των δαπανών μπορεί να επιβραδύνει την εταιρική ανάπτυξη και να έχει ως αποτέλεσμα το μειωμένο κέρδος και τελικά τις χαμηλότερες τιμές των μετοχών για τους επενδυτές.