α:

Παρόλο που η λογιστική μέθοδος εκτός ισολογισμού μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε διάφορα σενάρια, αυτή η λογιστική πρακτική είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για την καταγραφή των οικονομικών καταστάσεων μιας επιχείρησης από την επίδραση της ιδιοκτησίας περιουσιακών στοιχείων και των αντίστοιχων Ευθύνη. Οι μεγάλες αγορές περιουσιακών στοιχείων χρηματοδοτούνται συχνά με τη χρηματοδότηση του χρέους, αλλά υπερβολικό χρέος μπορεί να καταστήσει μια εταιρεία λιγότερο επιθυμητή σε επενδυτές και δανειστές. Η χρήση της μεθόδου εκτός ισολογισμού για αυτούς τους τύπους περιουσιακών στοιχείων μπορεί να βοηθήσει τις επιχειρήσεις να διατηρήσουν ελκυστικούς δείκτες μόχλευσης.

Ορισμένα από τα πιο συνηθισμένα περιουσιακά στοιχεία εκτός ισολογισμού είναι οι λειτουργικές μισθώσεις, οι συμφωνίες μίσθωσης και οι εισπρακτέοι λογαριασμοί.

Λειτουργική Μίσθωση

Μια λειτουργική μίσθωση εκτός ισολογισμού είναι εκείνη στην οποία ο εκμισθωτής διατηρεί το μισθωμένο περιουσιακό στοιχείο στον ισολογισμό του. Η εταιρεία που εκμισθώνει το περιουσιακό στοιχείο λογιστικοποιεί μόνο τις μηνιαίες χρεώσεις μίσθωσης και άλλες αμοιβές που συνδέονται με την μίσθωση παρά την απαρίθμηση του περιουσιακού στοιχείου και της αντίστοιχης υποχρέωσης στον ισολογισμό του Στο τέλος της μίσθωσης, ο μισθωτής έχει γενικά την ευκαιρία να αγοράσει το περιουσιακό στοιχείο σε δραστικά μειωμένη τιμή.

Συμφωνίες Leaseback

Σύμφωνα με μια συμφωνία επαναμίσθωσης, μια εταιρεία μπορεί να πουλήσει ένα περιουσιακό στοιχείο, όπως ένα ακίνητο, σε μια άλλη οντότητα και στη συνέχεια να μισθώσει το ίδιο ακίνητο πίσω από τον νέο ιδιοκτήτη. Όπως μια λειτουργική μίσθωση, η εταιρεία αναφέρει μόνο τα έξοδα μίσθωσης στον ισολογισμό της, ενώ το ίδιο το περιουσιακό στοιχείο περιλαμβάνεται στον ισολογισμό της επιχείρησης που κατέχει.

Εισπρακτέοι λογαριασμοί

Οι εισπρακτέοι λογαριασμοί αντιπροσωπεύουν σημαντική υποχρέωση για πολλές εταιρείες. Αυτή η κατηγορία στοιχείων ενεργητικού προορίζεται για κεφάλαια που δεν έχουν ακόμη παραληφθεί από πελάτες, συνεπώς η πιθανότητα αθέτησης είναι υψηλή. Αντί να παρουσιάσει αυτό το περιουσιακό στοιχείο με κίνδυνο στον ισολογισμό του, οι εταιρείες μπορούν ουσιαστικά να πωλούν το στοιχείο αυτό σε μια άλλη εταιρεία, που ονομάζεται συντελεστής, ο οποίος στη συνέχεια αποκτά τον κίνδυνο που συνδέεται με το περιουσιακό στοιχείο. Ο παράγοντας καταβάλλει στην εταιρεία ένα ποσοστό της συνολικής αξίας όλων των εισπρακτέων λογαριασμών εκ των προτέρων και φροντίζει για τη συλλογή. Μόλις πληρωθούν οι πελάτες, ο παράγοντας καταβάλλει στην εταιρεία το υπόλοιπο που οφείλεται λιγότερο για τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Με αυτόν τον τρόπο, μια επιχείρηση μπορεί να συλλέξει ό, τι οφείλει, ενώ αναθέτει σε τρίτους τον κίνδυνο αθέτησης.