α:

Ο αναστοχασμός περιγράφει την αποτυχία οποιουδήποτε μέρους να παραδώσει ή να παρουσιάσει χρήματα τα οποία είχαν ανατεθεί στη φροντίδα του αλλά δεν ανήκαν σε αυτόν. Ο κατακερματισμός δεν είναι ένας κοινός όρος. Χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά για να περιγράψει την παράνομη δραστηριότητα, καθώς αφορά δημόσιο αξίωμα ή τον Κώδικα Πτώχευσης του Ηνωμένου Βασιλείου, δεδομένου ότι τα διαχωρισμένα χρέη δεν μπορούν να εκκαθαριστούν σε πτώχευση. Οι λογιστές χρησιμοποιούν μερικές φορές τον όρο για να περιγράψουν την υπεξαίρεση ή κλοπή εταιρικών περιουσιακών στοιχείων από έναν εργαζόμενο. Συχνά συνδέεται με υπεξαίρεση ή απάτη. Ωστόσο, υπάρχουν περιστάσεις κατά τις οποίες ο αποδιαρθρωτικός υπολογισμός περιγράφει μια νόμιμη δραστηριότητα, όπως όταν τα αντιτιθέμενα μέρη οφείλουν ένα χρέος μεταξύ τους για να μειώσουν το μεγαλύτερο χρέος από το μέγεθος του μικρότερου χρέους.

AD:

Μια κοινή μορφή παράνομου διαχωρισμού συνεπάγεται τη λήψη κεφαλαίων από την εταιρεία και είτε η κλοπή τους ή η χρήση τους για ακατάλληλες προσωπικές χρήσεις. Μερικές φορές, αυτό γίνεται με την αλλαγή των λογιστικών εγγραφών ή με τη δημιουργία εν γνώσει των αναφορών ψευδών δαπανών για την κάλυψη της δραστηριότητας. Εάν ανακαλυφθεί, αυτός ο τύπος υποδιπλασιασμού μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά πρόστιμα ή φυλάκιση.

Ο κατακερματισμός μπορεί να εκτελεστεί παράνομα από εκείνους που λειτουργούν με καταπιστευτική ιδιότητα. Για παράδειγμα, ένας διαχειριστής ή επιχειρηματίας μπορεί να χρεωθεί με τη χρήση περιουσιακών στοιχείων εταιρειών ή πελατών για συγκεκριμένο σκοπό, όπως η αγορά μιας επένδυσης, αλλά χρησιμοποιεί τα χρήματα για να αγοράσει ένα διαφορετικό είδος περιουσιακού στοιχείου. Αυτό θεωρείται αμέλεια. Σε ορισμένες νομοθεσίες, η διάκριση μεταξύ κατακερματισμού και υπεξαίρεσης καθορίζεται με βάση το επίπεδο του υπαλλήλου της εταιρείας που ασκεί τη δραστηριότητα. ο διαχωρισμός χρησιμοποιείται με ανώτερους αξιωματικούς.

AD:

Ένας κυβερνητικός υπάλληλος που καταχράται τα χρήματα των φορολογουμένων μπορεί να καταδικαστεί για καταστροφή, αν και είναι πολύ πιο πιθανό να ακούσετε τους όρους "απάτη" ή "υπεξαίρεση" που σχετίζονται με μια τέτοια δραστηριότητα.

Εάν ένα χρέος οφείλεται σε παράνομη κατανομή, δεν μπορεί να εκκαθαριστεί μέσω της διαδικασίας πτώχευσης, αν και είναι πολύ δύσκολο να αποδειχθεί ο υπολογισμός του ποσού. Το 2013, το Ανώτατο Δικαστήριο του Ηνωμένου Βασιλείου έκρινε στο Bullock κατά BankChampaign ότι ο διαχωρισμός απαιτούσε να πληρούται μια από τις ακόλουθες δύο προϋποθέσεις:

AD:

1. Μια αποδεδειγμένη, πεπειραμένη παραβίαση της εμπιστευτικής ευθύνης · ή

2. Μεγάλη απερισκεψία όσον αφορά τη διεξαγωγή της καταπιστευτικής δραστηριότητας.

Είναι ακόμη πιο σπάνιο να συναντάς τον όρο "αποκοπή" για μια δραστηριότητα που δεν θεωρείται παράνομη. Εξετάστε το ακόλουθο περιστατικό: Το συμβαλλόμενο μέρος Α οφείλει χρέος στο συμβαλλόμενο μέρος Β για το ποσό των $ 15.000. Παράλληλα, το συμβαλλόμενο μέρος Β οφείλει ένα μη συνδεδεμένο χρέος προς το συμβαλλόμενο μέρος Α για ποσό ύψους $ 3, 500. Μέσα από μια πράξη που ονομάζεται αναδιάρθρωση, το χρέος που οφείλεται Το Κόμμα Β μπορεί να εξαλειφθεί συνδυάζοντάς το με το χρέος που οφείλεται από το Κόμμα Α, με αποτέλεσμα το Κόμμα Α να χρωστάει μόνο το Κόμμα B $ 11,500.

Η νομική αποκοπή μπορεί να γίνει μόνο εάν συμφωνούν αμφότερα τα μέρη ή εάν ένα από τα εμπλεκόμενα μέρη πεθάνει πριν περάσει η λύση των χρεών. Σε περίπτωση θανάτου, ένα δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει να αναλύσει τα χρέη.