α:

Ο αναστοχασμός περιγράφει την αποτυχία οποιουδήποτε μέρους να παραδώσει ή να παρουσιάσει χρήματα τα οποία είχαν ανατεθεί στη φροντίδα του αλλά δεν ανήκαν σε αυτόν. Ο κατακερματισμός δεν είναι ένας κοινός όρος. Χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά για να περιγράψει την παράνομη δραστηριότητα, καθώς αφορά δημόσιο αξίωμα ή τον Κώδικα Πτώχευσης του Ηνωμένου Βασιλείου, δεδομένου ότι τα διαχωρισμένα χρέη δεν μπορούν να εκκαθαριστούν σε πτώχευση. Οι λογιστές χρησιμοποιούν μερικές φορές τον όρο για να περιγράψουν την υπεξαίρεση ή κλοπή εταιρικών περιουσιακών στοιχείων από έναν εργαζόμενο. Συχνά συνδέεται με υπεξαίρεση ή απάτη. Ωστόσο, υπάρχουν περιστάσεις κατά τις οποίες ο αποδιαρθρωτικός υπολογισμός περιγράφει μια νόμιμη δραστηριότητα, όπως όταν τα αντιτιθέμενα μέρη οφείλουν ένα χρέος μεταξύ τους για να μειώσουν το μεγαλύτερο χρέος από το μέγεθος του μικρότερου χρέους.

Μια κοινή μορφή παράνομου διαχωρισμού συνεπάγεται τη λήψη κεφαλαίων από την εταιρεία και είτε η κλοπή τους ή η χρήση τους για ακατάλληλες προσωπικές χρήσεις. Μερικές φορές, αυτό γίνεται με την αλλαγή των λογιστικών εγγραφών ή με τη δημιουργία εν γνώσει των αναφορών ψευδών δαπανών για την κάλυψη της δραστηριότητας. Εάν ανακαλυφθεί, αυτός ο τύπος υποδιπλασιασμού μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά πρόστιμα ή φυλάκιση.

Ο κατακερματισμός μπορεί να εκτελεστεί παράνομα από εκείνους που λειτουργούν με καταπιστευτική ιδιότητα. Για παράδειγμα, ένας διαχειριστής ή επιχειρηματίας μπορεί να χρεωθεί με τη χρήση περιουσιακών στοιχείων εταιρειών ή πελατών για συγκεκριμένο σκοπό, όπως η αγορά μιας επένδυσης, αλλά χρησιμοποιεί τα χρήματα για να αγοράσει ένα διαφορετικό είδος περιουσιακού στοιχείου. Αυτό θεωρείται αμέλεια. Σε ορισμένες νομοθεσίες, η διάκριση μεταξύ κατακερματισμού και υπεξαίρεσης καθορίζεται με βάση το επίπεδο του υπαλλήλου της εταιρείας που ασκεί τη δραστηριότητα. ο διαχωρισμός χρησιμοποιείται με ανώτερους αξιωματικούς.

Ένας κυβερνητικός υπάλληλος που καταχράται τα χρήματα των φορολογουμένων μπορεί να καταδικαστεί για καταστροφή, αν και είναι πολύ πιο πιθανό να ακούσετε τους όρους "απάτη" ή "υπεξαίρεση" που σχετίζονται με μια τέτοια δραστηριότητα.

Εάν ένα χρέος οφείλεται σε παράνομη κατανομή, δεν μπορεί να εκκαθαριστεί μέσω της διαδικασίας πτώχευσης, αν και είναι πολύ δύσκολο να αποδειχθεί ο υπολογισμός του ποσού. Το 2013, το Ανώτατο Δικαστήριο του Ηνωμένου Βασιλείου έκρινε στο Bullock κατά BankChampaign ότι ο διαχωρισμός απαιτούσε να πληρούται μια από τις ακόλουθες δύο προϋποθέσεις:

1. Μια αποδεδειγμένη, πεπειραμένη παραβίαση της εμπιστευτικής ευθύνης · ή

2. Μεγάλη απερισκεψία όσον αφορά τη διεξαγωγή της καταπιστευτικής δραστηριότητας.

Είναι ακόμη πιο σπάνιο να συναντάς τον όρο "αποκοπή" για μια δραστηριότητα που δεν θεωρείται παράνομη. Εξετάστε το ακόλουθο περιστατικό: Το συμβαλλόμενο μέρος Α οφείλει χρέος στο συμβαλλόμενο μέρος Β για το ποσό των $ 15.000. Παράλληλα, το συμβαλλόμενο μέρος Β οφείλει ένα μη συνδεδεμένο χρέος προς το συμβαλλόμενο μέρος Α για ποσό ύψους $ 3, 500. Μέσα από μια πράξη που ονομάζεται αναδιάρθρωση, το χρέος που οφείλεται Το Κόμμα Β μπορεί να εξαλειφθεί συνδυάζοντάς το με το χρέος που οφείλεται από το Κόμμα Α, με αποτέλεσμα το Κόμμα Α να χρωστάει μόνο το Κόμμα B $ 11,500.

Η νομική αποκοπή μπορεί να γίνει μόνο εάν συμφωνούν αμφότερα τα μέρη ή εάν ένα από τα εμπλεκόμενα μέρη πεθάνει πριν περάσει η λύση των χρεών. Σε περίπτωση θανάτου, ένα δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει να αναλύσει τα χρέη.