α:

Η επενδυτική τραπεζική και η εμπορική τραπεζική είναι δύο τμήματα του τραπεζικού κλάδου που παρέχουν σημαντικά διαφορετικές υπηρεσίες. Οι επενδυτικές τράπεζες επιταχύνουν την αγορά και την πώληση ομολόγων, μετοχών και άλλων επενδύσεων και ενισχύουν τις εταιρείες κατά την αρχική δημόσια εγγραφή (IPO). Οι εμπορικές τράπεζες ενεργούν ως διαχειριστές λογαριασμών καταθέσεων για επιχειρήσεις και ιδιώτες, αν και επικεντρώνονται κυρίως σε επιχειρηματικούς λογαριασμούς και κάνουν δημόσια δάνεια μέσω των χρημάτων που κατέχουν.
Μετά τη μεγάλη οικονομική ύφεση που ξεκίνησε το 2008, αρκετές οντότητες που συνδυάζουν την επενδυτική τραπεζική και την εμπορική τραπεζική έχουν εξεταστεί έντονα και θεωρούνται πηγή της πτωτικής τάσης. Υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση για το κατά πόσον τα δύο τμήματα του τραπεζικού τομέα θα πρέπει να λειτουργούν κάτω από μια στέγη, ή αν τα δύο καλύτερα διατηρούνται ξεχωριστά.

Ομοσπονδιακός Κανονισμός

Οι εμπορικές τράπεζες ρυθμίζονται σε μεγάλο βαθμό από διάφορες ομοσπονδιακές αρχές, όπως η Federal Reserve και η Federal Insurance Corporation (FDIC). Οι εμπορικές τράπεζες είναι ασφαλισμένες από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, διατηρώντας την ικανότητά τους να προστατεύουν τους λογαριασμούς πελατών και να παρέχουν ένα ορισμένο επίπεδο ασφάλειας. Οι επενδυτικές τράπεζες διαφέρουν, καθώς ρυθμίζονται πολύ πιο χαλαρά από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC). Αυτό προσφέρει λιγότερη προστασία στους πελάτες, αλλά επιτρέπει στις επενδυτικές τράπεζες σημαντικά μεγαλύτερη λειτουργική ελευθερία.

Η συγκριτική αδυναμία της ρύθμισης από την κυβέρνηση, μαζί με το συγκεκριμένο επιχειρηματικό τους μοντέλο, δίνουν στις επενδυτικές τράπεζες μεγαλύτερη ανοχή και έκθεση σε κίνδυνο. Οι εμπορικές τράπεζες, από την άλλη πλευρά, έχουν πολύ χαμηλότερο όριο κινδύνου. Οι εμπορικές τράπεζες έχουν σιωπηρά καθήκον να ενεργούν κατά τρόπο που να σέβεται τα συμφέροντα των πελατών τους. Το υψηλότερο επίπεδο κυβερνητικού ελέγχου στις εμπορικές τράπεζες μειώνει επίσης το επίπεδο ανοχής τους σε κινδύνους.

Ο νόμος Glass-Steagall

Ιστορικά, τα ιδρύματα που συνδυάζουν εμπορική και επενδυτική τραπεζική έχουν παρατηρηθεί αρνητικά. Ορισμένοι αναλυτές έχουν συνδέσει τέτοιες οντότητες με την οικονομική ύφεση που εμφανίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα. Το 1933 εγκρίθηκε ο νόμος Glass-Steagall και εξουσιοδοτήθηκε ένας πλήρης και πλήρης διαχωρισμός όλων των επενδυτικών και εμπορικών τραπεζικών δραστηριοτήτων.

Ωστόσο, η Glass-Steagall καταργήθηκε σε μεγάλο βαθμό τη δεκαετία του 1990. Από τότε, οι τράπεζες μπόρεσαν να ασχοληθούν και με τους δύο τύπους τραπεζών κάτω από την ίδια στέγη. Παρά την νόμιμη ελευθερία επέκτασης των δραστηριοτήτων, τα περισσότερα από τα μεγαλύτερα τραπεζικά ιδρύματα του Σ.Α. επέλεξαν να παραμείνουν ως εμπορικές ή επενδυτικές τράπεζες, όπως ακριβώς πριν από την κατάργηση της Glass-Steagall.

Οφέλη για τις Συνδυαστικές Τράπεζες

Υπάρχουν μερικά οφέλη για τον συνδυασμό των λειτουργιών των επενδυτικών τραπεζών και των εμπορικών τραπεζών. Για παράδειγμα, μια τράπεζα συνδυασμού μπορεί να χρησιμοποιήσει επενδυτικές δυνατότητες για να βοηθήσει μια επιχείρηση στην πώληση μιας δημόσιας εγγραφής και στη συνέχεια να χρησιμοποιήσει το εμπορικό της τμήμα για να προσφέρει μια γενναιόδωρη πίστωση στη νέα επιχείρηση, επιτρέποντας στις επιχειρήσεις να χρηματοδοτήσουν ταχεία ανάπτυξη και, κατά συνέπεια, τιμή μετοχής. Η τράπεζα συνδυασμού μπορεί στη συνέχεια να συγκεντρώσει τα οφέλη από την αύξηση των συναλλαγών με τη μορφή εσόδων από προμήθειες.