Οι περιουσίες της Αμερικής τον περασμένο αιώνα αυξήθηκαν και μειώθηκαν με την αύξηση της παραγωγικότητας. Για παράδειγμα, η επιχρυσωμένη ηλικία της δεκαετίας του 1920 ήταν αξιοσημείωτα παραγωγική, ενώ η Μεγάλη Ύφεση, όπως και η γενική συναίνεση, ήταν λιγότερο σημαντική. Τα μεταπολεμικά χρόνια αυτοματοποίησης και εκβιομηχάνισης ήταν επίσης παραγωγικά χρόνια, ακολουθούμενα από τις δύσκολες δεκαετίες του 1970, τη δεκαετία του 1980 και τις αρχές της δεκαετίας του 1990. (Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε επίσης: Τι προκάλεσε τη μεγάλη κατάθλιψη; )

Τα ιδιαίτερα παραγωγικά τέλη της δεκαετίας του 1990 έδωσαν τη θέση τους στη χρηματοπιστωτική κρίση και την επακόλουθη ύφεση. Τα τελευταία χρόνια, η αμερικανική οικονομία έχει ξαφρίσει πίσω στον τρόπο ανάπτυξης. Αλλά, ακόμη και τότε, η ανάπτυξη αντιστοιχούσε σε χαμηλές αυξήσεις παραγωγικότητας και στασιμότητα μισθών. Αυτό το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο. μεγάλο μέρος του ανεπτυγμένου κόσμου ήταν κάτω από την περίοδο χαμηλής παραγωγικότητας.

Τι είναι πίσω από τους μειούμενους αριθμούς παραγωγικότητας; Είναι ο δυτικός κόσμος για μια παρατεταμένη περίοδο χαμηλής παραγωγικότητας; Αυτή η θέση διερευνά πολλές θεωρίες που σχετίζονται με τις αιτίες της χαμηλής παραγωγικότητας και των σχετικών endgames.

Γιατί είναι η αμερικανική παραγωγικότητα χαμηλή;

Η ανάπτυξη της οικονομίας μιας χώρας εξαρτάται από την αύξηση της παραγωγικότητάς της. Τον τελευταίο καιρό, το ΑΕΠ του Ηνωμένου Βασιλείου έχει αυξηθεί μόνο οριακά ακόμη και όταν οι μισθοί έχουν σταματήσει. Σύμφωνα με μια έκθεση που δημοσίευσε το συμβούλιο οικονομικών συμβούλων του Προέδρου Obama νωρίτερα αυτό το έτος, το εισόδημα της μέσης οικογενειακής οικογένειας που προσαρμόστηκε για τον πληθωρισμό δεν αυξήθηκε μεταξύ του 1973 και του 2013. Είναι ενδιαφέρον ότι η αύξηση της παραγωγικότητας θα είχε σημαντικό αντίκτυπο στην αύξηση των μισθών σε σύγκριση με την ανισότητα .

Υπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικά με τη μείωση του αριθμού παραγωγικότητας στην Αμερική. Ωστόσο, οι σημαντικότερες αφορούν την επίδραση της τεχνολογίας στην παραγωγικότητα.

Καθώς οι μηχανές γίνονται πανταχού παρόντες στο χώρο εργασίας και την καθημερινή μας ζωή, γινόμαστε πιο παραγωγικοί, επιτυγχάνοντας πολύ με ελάχιστη εργασία. Για παράδειγμα, τα κατασκευαστικά έργα προχωρούν με ταχύτερο ρυθμό και τα ταξίδια γίνονται ευκολότερα, χάρη σε αυτοματοποιημένες λύσεις όπως μηχανές και αεροπλάνα.

Το 2005, ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους δήλωσε ότι η παραγωγικότητα 16 εργαζομένων συνέβαλε στο συνταξιοδοτικό ταμείο ενός μόνο ατόμου το 1950. Μέχρι το 2005, ο αριθμός αυτός είχε μειωθεί σε 3 3 εργαζόμενους. Τότε, ο Πρόεδρος Μπους πρόβλεψε ότι 2. 1 εργαζόμενοι θα κάνουν το ίδιο έργο στο μέλλον. Αυτές οι στατιστικές δείχνουν ένα αυτοματοποιημένο μέλλον, όπου οι μηχανές κάνουν την πλειοψηφία των εργασιών και ο άνθρωπος αντισταθμίζεται σε μεγάλο βαθμό.

Το 2013, η ερευνητική εταιρεία JP Morgan εκτιμά ότι η παραγωγικότητα αυξήθηκε με ετήσιο ρυθμό 0,7% μεταξύ 2010 και 2013. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πολύ παραγωγική δεκαετία μεταξύ 1995 και 2005, όταν η παραγωγικότητα ήταν κατά μέσο όρο 2.9%. Σε μια έκθεση, η εταιρεία ανέφερε ότι η μείωση της παραγωγικότητας του Ηνωμένου Βασιλείου ξεκίνησε πολύ πριν από το 2008 και συνέπεσε με την επιβράδυνση της τεχνολογικής ανάπτυξης. Έτσι, η έκθεση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα κέρδη παραγωγικότητας μεταξύ 1995 και 2005 οφείλονταν σε μεγάλο βαθμό στην εισροή τεχνολογικών συσκευών στη ζωή μας. (Σχετικά με την ανάγνωση, βλέπε: Ο ρόλος της τεχνολογίας στην παραγωγικότητα

Η παραγωγικότητα και η παγκοσμιοποίηση επηρεάζουν την οικονομία

. Από την άλλη, ο καθηγητής Robert Gordon του Northwestern University αντιλήφθηκε ότι είναι προσωρινή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η επιβράδυνση της τεχνολογικής καινοτομίας είχε ως αποτέλεσμα την επιβράδυνση της παραγωγικότητας. Αντίθετα, η εισαγωγή συστημάτων ηλεκτρικής ενέργειας ή σιδηροδρόμων οδήγησε σε μόνιμη αύξηση της παραγωγικότητας.

Ο Barry Bosworth από το Ίδρυμα Brookings, προχωρεί περαιτέρω και υποστηρίζει ότι η τεχνολογία, ιδιαίτερα οι τεχνολογικές "καινοτομίες" όπως τα κοινωνικά δίκτυα, δεν προσθέτουν πραγματικά αξία στην οικονομία. Σύμφωνα με τον ίδιο, η στασιμότητα των μισθών οφείλεται στην αύξηση της απασχόλησης για θέσεις εργασίας χαμηλής ειδίκευσης, όπως οι λιανέμποροι και οι εργαζόμενοι στον τομέα της φιλοξενίας. Με βάση τη θεωρία του Bosworth, το σημερινό σύνολο καινοτομιών που βασίζονται στο Internet, όπως τα κοινωνικά μέσα, δεν είναι πολύ μακροπρόθεσμα. Αλλά μια εναλλακτική προοπτική προέρχεται από τον επικεφαλής οικονομολόγο της Google Hal Varian, ο οποίος λέει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο έχει πρόβλημα "μέτρησης της παραγωγικότητας". Σύμφωνα με τον ίδιο, οι δωρεάν υπηρεσίες και εφαρμογές εξομαλύνουν και κάνουν τη ζωή των ανθρώπων πιο εύκολη και αποτελεσματικότερη. Όμως, αυτοί οι παράγοντες δεν υπολογίζονται στον δείκτη μέτρησης της παραγωγικότητας. Για παράδειγμα, οι χάρτες Google διευκολύνουν τους ανθρώπους (και τους εργαζόμενους) να περιηγούνται σε μια πόλη, εξοικονομώντας έτσι χρόνο και επιτρέποντάς τους να είναι πιο παραγωγικοί κατά την εκτέλεση προσωπικών και επαγγελματικών καθηκόντων. Όμως, η επίδρασή της δεν υπολογίζεται στους δείκτες μέτρησης της παραγωγικότητας. Μια πρωταρχική θεωρία για χαμηλή αύξηση της παραγωγικότητας παρείχε ο πρώην γραμματέας του Treasury Larry Summers. Έφερε το φάντασμα της κοσμικής στασιμότητας (ή μια παρατεταμένη μείωση της ζήτησης λόγω της αύξησης των αποταμιεύσεων) για να εξηγήσει τον χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης και τον αποπληθωρισμό στις δυτικές οικονομίες. Στην πραγματικότητα, η μείωση της ζήτησης μεταφράζεται σε μειούμενους αριθμούς παραγωγικότητας. Η μείωση του αριθμού παραγωγικότητας μειώνει τη συνολική ζήτηση και, κατά συνέπεια, τα εισοδήματα των επιχειρήσεων. Λόγω της μείωσης του εισοδήματος, οι επιχειρήσεις δεν επενδύουν σε καινοτόμες τεχνολογίες ή επιχειρηματικές πρακτικές ή ακόμα και προσλαμβάνουν νέους εργαζόμενους. Η τελική επίδραση στη συνολική οικονομία είναι κυκλική.

Η κατώτατη γραμμή

Υπάρχουν αρκετές θεωρίες που επιχειρούν να εξηγήσουν το φαινόμενο των αριθμών χαμηλής παραγωγικότητας. Ωστόσο, κανένα από αυτά δεν παρέχει μια ικανοποιητική εξήγηση γι 'αυτό. Όμως, αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι είμαστε σε μια παρατεταμένη περίοδο χαμηλής αύξησης της παραγωγικότητας και, με τα τρέχοντα μέτρα, αναιμική ανάπτυξη στο εγγύς μέλλον.