α:

Το ποσοστό ενός διαφοροποιημένου χαρτοφυλακίου επενδύσεων που πρέπει να αποτελείται από αποθέματα μεγάλου κεφαλαιοποίησης εξαρτάται από τους επενδυτικούς στόχους του κάθε επενδυτή και την ανοχή κινδύνου.

Διαφοροποίηση

Η διαφοροποίηση ενός επενδυτικού χαρτοφυλακίου συνίσταται κυρίως στην εξάπλωση των επενδύσεων σε διαφορετικές μετοχές ή / και σε διαφορετικές κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων, όπως τα αποθέματα και τα ομόλογα.

Η διαφοροποίηση ενισχύεται από την κατοχή ορισμένων επενδύσεων που έχουν αρνητική συσχέτιση με άλλες επενδύσεις που κρατούνται. Με αρνητικά συσχετισμένες επενδύσεις, ένας επενδυτής μπορεί να μειώσει τη συνολική μεταβλητότητα και τον κίνδυνο λόγω του γεγονότος ότι ορισμένες επενδύσεις θα αποδώσουν καλύτερα όταν άλλες επενδύσεις αντιμετωπίζουν κάμψη.

Ένα κλασσικό διαφοροποιημένο χαρτοφυλάκιο αποτελείται από ένα μείγμα περίπου 60% των μετοχών και 40% των ομολόγων. Ένα πιο συντηρητικό χαρτοφυλάκιο θα αντιστρέψει αυτά τα ποσοστά. Οι επενδυτές μπορούν επίσης να εξετάσουν τη διαφοροποίηση συμπεριλαμβάνοντας και άλλες κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων, όπως συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης (futures) ή συναλλάγματος (forex).

Διαφοροποίηση Εντός Επενδυτικών Κεφαλαίων

Πέραν απλώς ενός συνδυασμού μετοχών και ομολόγων, η διαφοροποίηση μπορεί να ενισχυθεί περαιτέρω μέσω ενός επενδυτή που κατέχει ένα συνδυασμό μεγάλων, μεσαίων και μικρών ή πολύ μικρών κεφαλαιακών αποθεμάτων.

Τα αποθέματα μεγάλης κεφαλαιοποίησης θεωρούνται γενικά ασφαλέστερες επενδύσεις, καθώς συνήθως αντιπροσωπεύουν μεγάλες και καθιερωμένες εταιρείες που αναμένεται να συνεχίσουν να είναι επικερδείς επιχειρήσεις. Ωστόσο, τα αποθέματα μεγάλης κεφαλαιοποίησης συνήθως προσφέρουν λιγότερες δυνατότητες για υψηλή ανάπτυξη και αποδόσεις από τις εταιρείες μεσαίας ή μικρής κεφαλαιοποίησης.

Αυτό δεν συμβαίνει πάντοτε αναγκαστικά, δεδομένου ότι ορισμένες μεγάλες επιχειρήσεις, όπως η Google ή η Verizon, εξακολουθούν να προσφέρουν εξαιρετικές πιθανές αποδόσεις λόγω της παρουσίας τους σε τομείς υψηλής ανάπτυξης. Μικρότερα αποθέματα κεφαλαιοποίησης αγοράς έχουν συνήθως υψηλότερο δυναμικό κέρδους και υψηλότερα επίπεδα κινδύνου.

Ο βέλτιστος συνδυασμός μετοχών που επιλέγει ένας επενδυτής καθοδηγείται τελικά από τους μεμονωμένους επενδυτικούς στόχους και την ανοχή κινδύνου. Οι επενδυτές που επιδιώκουν υψηλότερες αποδόσεις και επιθυμούν να δεχτούν υψηλότερο κίνδυνο συνήθως αφιερώνουν μεγαλύτερο μέρος του χαρτοφυλακίου τους στα αποθέματα μεσαίων και μικρών κεφαλαιοτήτων, ενώ οι πιο συντηρητικοί επενδυτές διατηρούν υψηλότερο ποσοστό μετοχών μεγάλης κεφαλαιοποίησης. Ένα τυπικό μείγμα για τον μέσο επενδυτή είναι περίπου 50-60% με μεγάλο όριο και 20-30% για αποθέματα μεσαίας και μικρής κεφαλαιοποίησης.