α:

Η διαφοροποίηση προστατεύει το χαρτοφυλάκιο ενός επενδυτή από μια απότομη πτώση σε μια ενιαία εταιρεία ή τομέα. Αυτή η τεχνική διαχείρισης χαρτοφυλακίου περιλαμβάνει τη διάδοση επενδυτικών δολαρίων σε ένα ευρύ φάσμα τομέων, οπότε η τύχη του χαρτοφυλακίου δεν ξεπερνάει πάρα πολύ με μια βιομηχανία. Όπως πολλοί υπάλληλοι της Enron έμαθαν στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η ​​τοποθέτηση όλων των αυγών σας σε ένα καλάθι είναι ένα επενδυτικό σχέδιο που ενέχει ακραία κίνδυνο, ανεξάρτητα από το πόσο καλά βλέπουν τα πράγματα στο παρόν.

Στρατηγική διαφοροποίησης

Για τους περισσότερους επενδυτές, το πιο δύσκολο μέρος για τη διαφοροποίηση καθορίζει τον τρόπο δομής ενός χαρτοφυλακίου και τους τομείς στους οποίους θα πρέπει να συμπεριληφθούν. Η στρατηγική διαφοροποίησης καθορίζει πόσο ένα χαρτοφυλάκιο ένας επενδυτής αφιερώνει σε μη κυκλικούς τομείς, όπως επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, έναντι κυκλικών τομέων, όπως οι τηλεπικοινωνίες.

Ο Συντελεστής Βήτα

Ευτυχώς, οι επενδυτές αναλυτές έχουν αναπτύξει μια μέτρηση που καθιστά πολύ πιο εύκολη τη διάλυση αυτής της διαδικασίας. Ονομάζεται συντελεστής βήτα και μετρά τη μεταβλητότητα του τομέα σε σύγκριση με την ευρύτερη αγορά. Οι τομείς με υψηλή μεταβλητότητα προσφέρουν τη δυνατότητα μεγαλύτερων κερδών αλλά και μεγαλύτερων κινδύνων. οι τομείς με χαμηλή μεταβλητότητα είναι ασφαλέστεροι, αλλά συνήθως δεν επιτρέπουν στους επενδυτές να συσσωρεύουν πλούτο γρήγορα.

Η μέθοδος καμπύλης Bell

Υπάρχουν πολλές στρατηγικές διαφοροποίησης που χρησιμοποιούν το συντελεστή βήτα, αλλά μία από τις πιο βασικές είναι η δομή του χαρτοφυλακίου σας σαν καμπύλη καμπάνας. Η κορυφή της καμπύλης κουδουνιών, κάτω από την οποία υπάρχει η μεγαλύτερη έκταση, παρουσιάζει τομείς με μέση μεταβλητότητα που παρακολουθούν στενά την ευρύτερη αγορά. Ένα μικρότερο ποσοστό αφιερώνεται στους τομείς ελαφρώς περισσότερο και ελαφρώς λιγότερο ασταθές από το μέσο όρο, ενώ ένα ακόμα μικρότερο ποσοστό πηγαίνει σε εξαιρετικά ασταθείς ή εξαιρετικά σταθερούς τομείς.

Όταν το Utilities Fit

Με βήτα 0. 59, οι επιχειρήσεις κοινής ωφελείας είναι σχεδόν διπλάσιες σε σχέση με την ευρύτερη αγορά. Αυτό σημαίνει ότι ένας επιθετικός επενδυτής αφιερώνει πολύ λίγο, περίπου το 5% ή λιγότερο, του χαρτοφυλακίου του σε επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας. Ένας πολύ συντηρητικός επενδυτής μπορεί να του δώσει όσο το 25% του χώρου χαρτοφυλακίου του, ενώ ένα μέσο χαρτοφυλάκιο επενδυτών έχει 10 έως 15% αφιερωμένο σε επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας.