α:

Οι ασφαλιστικές εταιρείες βασίζουν τα επιχειρηματικά τους μοντέλα γύρω από την ανάληψη και τη διαφοροποίηση του κινδύνου. Το βασικό ασφαλιστικό μοντέλο περιλαμβάνει τη συγκέντρωση κινδύνου από μεμονωμένους πληρωτές και την αναδιανομή του σε ένα μεγαλύτερο χαρτοφυλάκιο. Οι περισσότερες ασφαλιστικές εταιρείες παράγουν έσοδα με δύο τρόπους: να χρεώνουν ασφάλιστρα με αντάλλαγμα την κάλυψη των ασφαλιστηρίων συμβολαίων και στη συνέχεια να επανεπενδύουν τα ασφάλιστρα αυτά για να "επιπλέουν" σε άλλα περιουσιακά στοιχεία που δημιουργούν τόκους. Όπως όλα τα ιδιωτικά επιχειρηματικά μοντέλα, οι ασφαλιστικές εταιρείες πρέπει να προσπαθήσουν να εμπορευθούν αποτελεσματικά και να ελαχιστοποιήσουν τις διοικητικές δαπάνες.

Τιμολόγηση και κίνδυνος υποβολής

Οι ιδιαιτερότητες του μοντέλου εσόδων ποικίλλουν μεταξύ των ασφαλιστικών εταιρειών ασφάλισης ζωής, των εταιρειών ασφάλισης περιουσίας και των οικονομικών εγγυητών. Ωστόσο, το πρώτο καθήκον οποιουδήποτε ασφαλιστή είναι ο κίνδυνος των τιμών και η χρέωση του ασφαλίστρου για την παραδοχή του.

Ας υποθέσουμε ότι η ασφαλιστική εταιρεία προσφέρει μια υπό όρους πληρωμή $ 100.000. Πρέπει να εκτιμήσει πόσο πιθανό είναι ένας μελλοντικός αγοραστής να ενεργοποιήσει την πληρωμή υπό όρους και να επεκτείνει αυτόν τον κίνδυνο βάσει της διάρκειας της πολιτικής.

Σε αυτό το σημείο είναι ασφαλής η ασφαλιστική ανάληψη. Χωρίς καλή αναδοχή, η ασφαλιστική εταιρεία θα χρειαστεί να χρεώσει πάρα πολλούς πελάτες και άλλοι πολύ λίγο για να αναλάβει τον κίνδυνο. Αυτές οι πιθανές τιμές εξερχόταν από τους λιγότερο επικίνδυνους πελάτες, γεγονός που προκάλεσε την περαιτέρω αύξηση των επιτοκίων. Εάν μια εταιρεία προβαίνει σε αποτελεσματική εκτίμηση του κινδύνου της, θα πρέπει να φέρει περισσότερα έσοδα σε ασφάλιστρα από ό, τι δαπανά υπό όρους πληρωμές.

Κέρδη και έσοδα από τόκους

Υποθέστε ότι η ασφαλιστική εταιρεία λαμβάνει 1 εκατομμύριο δολάρια σε ασφάλιστρα για τις πολιτικές της. Θα μπορούσε να κρατήσει τα χρήματα σε μετρητά ή να τα τοποθετήσει σε λογαριασμό ταμιευτηρίου, αλλά αυτό δεν είναι τόσο αποτελεσματικό. Τουλάχιστον, αυτές οι αποταμιεύσεις θα εκτίθενται σε κίνδυνο πληθωρισμού. Η εταιρεία μπορεί να βρει ασφαλή, βραχυπρόθεσμα περιουσιακά στοιχεία για να επενδύσει τα κεφάλαιά της. Αυτό δημιουργεί επιπλέον έσοδα από τόκους για την εταιρεία ενώ περιμένει για πιθανές πληρωμές. Κοινά μέσα περιλαμβάνουν τα Treasurys, τα υψηλού βαθμού εταιρικά ομόλογα και τα τοκοφόρα ισοδύναμα.

Απαιτήσεις και διαχείριση ζημιών

Το πραγματικό προϊόν του ασφαλιστή είναι ασφαλιστικές αξιώσεις. Όταν ένας πελάτης υποβάλλει αξίωση, η εταιρεία πρέπει να το επεξεργαστεί, να το ελέγξει για ακρίβεια και να υποβάλει πληρωμή. Αυτή η διαδικασία προσαρμογής είναι απαραίτητη για την εξάλειψη των ψευδών δηλώσεων και την ελαχιστοποίηση του κινδύνου απώλειας για την εταιρεία.