α:

Οι μονεταριστικές οικονομικές θεωρίες είναι η άμεση κριτική του Milton Friedman για την θεωρία των κεϋνσιανών οικονομικών. Με απλά λόγια, η διαφορά μεταξύ αυτών των θεωριών είναι ότι η νομισματική οικονομία περιλαμβάνει τον έλεγχο των χρημάτων στην οικονομία, ενώ η κεϋνσιανή οικονομία περιλαμβάνει κυβερνητικές δαπάνες. Οι μονεταριστές πιστεύουν στον έλεγχο της προσφοράς χρήματος στην οικονομία και επιτρέπουν στην υπόλοιπη αγορά να επιδιορθωθεί. Οι κεϋνσιανοί οικονομολόγοι πιστεύουν ότι μια ταραγμένη οικονομία συνεχίζει σε μια καθοδική πορεία, εκτός και αν γίνει κάτι για να οδηγήσει τους καταναλωτές να αγοράσουν περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες. Και οι δύο αυτές μακροοικονομικές θεωρίες επηρεάζουν άμεσα τον τρόπο με τον οποίο οι νομοθέτες δημιουργούν δημοσιονομικές και νομισματικές πολιτικές. Εάν και οι δύο οικονομολόγοι εξομοιωθούν με τους αυτοκινητιστές, οι μονεταριστές θα ασχοληθούν περισσότερο με την προσθήκη βενζίνης στις δεξαμενές τους, ενώ οι Keynesians θα ανησυχούν περισσότερο για τη διατήρηση των κινητήρων τους.

Απλοποιημένη Keynesian Economics

Η οικονομική ορολογία των οικονομικών της ζήτησης είναι συνώνυμη με τα κεϋνσιανά οικονομικά. Οι κεϋνσιανοί οικονομολόγοι πιστεύουν ότι η οικονομία ελέγχεται καλύτερα με το χειρισμό της ζήτησης αγαθών και υπηρεσιών, παρόλο που οι οικονομολόγοι αυτοί δεν αγνοούν εντελώς τον ρόλο που έχει η προσφορά χρήματος στην οικονομία και στο επηρεασμό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος ή του ΑΕΠ. Ωστόσο, πιστεύουν ότι χρειάζεται πολύς χρόνος για να προσαρμοστεί η οικονομική αγορά σε οποιαδήποτε νομισματική επιρροή.

Οι κεϋνσιανοί οικονομολόγοι πιστεύουν στην κατανάλωση, τις κυβερνητικές δαπάνες και τις καθαρές εξαγωγές για να αλλάξουν την κατάσταση της οικονομίας. Οι οπαδοί αυτής της θεωρίας μπορούν επίσης να απολαύσουν τη Νέα Κεϋνσιανή οικονομική θεωρία, η οποία επεκτείνει αυτή την κλασική προσέγγιση. Η Νέα Κεϋνσιανή θεωρία έφτασε στη δεκαετία του 1980 και αναπτύσσει μερικές έννοιες που η κλασσική θεωρία δεν είχε, όπως η κυβερνητική παρέμβαση και η συμπεριφορά των τιμών. Και οι δύο θεωρίες είναι μια αντίδραση στα οικονομικά της κατάθλιψης.

Monetarist Economics Made Easy

Οι μνημειακοί είναι σίγουροι ότι η προσφορά χρήματος είναι αυτό που ελέγχει την οικονομία. Πιστεύουν ότι ο έλεγχος της προσφοράς χρήματος επηρεάζει άμεσα τον πληθωρισμό. Επιπλέον, οι μονεταριστές πιστεύουν ότι, καταπολεμώντας τον πληθωρισμό με την προσφορά χρημάτων, μπορούν να επηρεάσουν τα επιτόκια στο μέλλον. Φανταστείτε την προσθήκη περισσότερων χρημάτων στην τρέχουσα οικονομία και τις επιπτώσεις που θα είχε στις επιχειρηματικές προσδοκίες και την παραγωγή αγαθών. Τώρα φανταστείτε ότι παίρνετε χρήματα μακριά από την οικονομία. Τι συμβαίνει στην προσφορά και τη ζήτηση;

Ο ιδρυτής της νομισματικής οικονομίας Μίλτον Φρίντμαν πίστευε ότι η νομισματική πολιτική ήταν τόσο εξαιρετικά κρίσιμη για μια υγιή οικονομία που κατηγορούσε δημοσίως την Ομοσπονδιακή Τράπεζα για την πρόκληση της Μεγάλης Ύφεσης. Υπονοούσε ότι εναπόκειται στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ να ρυθμίσει την οικονομία.

Διαφορετικές οικονομικές θεωρίες στην πολιτική

Οι πρόεδροι και άλλοι νομοθέτες έχουν εφαρμόσει πολλές οικονομικές θεωρίες σε όλη την ιστορία. Λίγο μετά τη Μεγάλη Ύφεση, ο Πρόεδρος Herbert Hoover απέτυχε στην προσέγγισή του για την εξισορρόπηση του προϋπολογισμού, εστιάζοντας πρωτίστως στις ανάγκες των επιχειρήσεων σε μια περίοδο αναταραχής. Ακολούθησε ο πρόεδρος Ρούσβελτ. Ασχολήθηκε με την αυξανόμενη ζήτηση και τη μείωση της ανεργίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η νέα συμφωνία του Roosevelt και άλλες πολιτικές αύξησαν την προσφορά χρημάτων στην οικονομία. Γεγονότα παρόμοια με τη Μεγάλη Ύφεση συνέβησαν και πάλι το 2008. Ο Πρόεδρος Ομπάμα και άλλοι νομοθέτες αποφάσισαν να λύσουν τα οικονομικά προβλήματα με τη διάσωση τραπεζών και τον καθορισμό υποβρύχιων υποθηκών για κρατικές κατοικίες. Σε αυτές τις περιπτώσεις, φαίνεται ότι στοιχεία των δύο θεωριών χρησιμοποιήθηκαν για την επίλυση του εθνικού χρέους.