α:

Η "Αναφορά του Κεριού" είναι μια σάτιρα προστατευτικών τιμολογίων που γράφει ο μεγάλος Γάλλος οικονομολόγος Frederic Bastiat. Με πολλούς τρόπους, επεκτάθηκε στο επιχείρημα της ελεύθερης αγοράς κατά του μερκαντιλισμού που έθεσε ο Adam Smith, αλλά ο στόχος του Bastiat ήταν τα τιμολόγια των κυβερνήσεων που εισπράχθηκαν για να προστατεύσουν τις εγχώριες βιομηχανίες από τον ανταγωνισμό. Στην αναφορά για τα κεριά της Bastiat, όλοι οι άνθρωποι που εμπλέκονται στη γαλλική βιομηχανία φωτισμού, συμπεριλαμβανομένων των «κατασκευαστών κεριών, κεριών, φανών, ραβδιών, λαμπτήρων δρόμων, πυροβόλων όπλων και πυροσβεστήρων και από παραγωγούς λιπαρών, και γενικά για όλα όσα σχετίζονται με τον φωτισμό "καλούν τη γαλλική κυβέρνηση να λάβει προστατευτική δράση ενάντια στον αθέμιτο ανταγωνισμό του ήλιου.
Υποστηρίζουν ότι αναγκάζοντας τους ανθρώπους να κλείνουν "όλα τα παράθυρα, τις καμπίνες, τους φεγγίτες, τα παντζούρια στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, τις κουρτίνες, τις κουρτίνες, τα μάτια των ταύρων, τα τεταρτημόρια και τα περσίδες - με λίγα λόγια όλα τα ανοίγματα, τρύπες, το φως του ήλιου είναι συνηθισμένο να εισέλθει σε σπίτια "θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη κατανάλωση κεριών και συναφών προϊόντων. Με τη σειρά τους, οι βιομηχανίες που εξαρτώνται από τους κλάδους της φωτιστικής βιομηχανίας για τα υλικά θα έχουν μεγαλύτερες πωλήσεις, όπως και οι εξαρτημένοι προμηθευτές τους και ούτω καθεξής μέχρι όλοι να είναι καλύτεροι χωρίς τον ήλιο.

Αυτό το σατιρικό δοκίμιο υποδηλώνει ότι η εξαναγκασμός των ανθρώπων να πληρώσουν για κάτι όταν υπάρχει διαθέσιμη εναλλακτική λύση είναι συχνά σπατάλη πόρων. Στην περίπτωση αυτή, τα χρήματα που ξοδεύουν οι άνθρωποι σε πρόσθετα προϊόντα φωτισμού θα ενισχύσουν πράγματι το κέρδος για τους κατασκευαστές κεριών, αλλά επειδή αυτές οι δαπάνες δεν απαιτούνται, είναι σπατάλη και εκτρέφουν χρήματα από άλλα προϊόντα. Αντί να παράγει πλούτο, η θέσπιση της αναφοράς του κατασκευαστή κεριών θα μειώσει το συνολικό διαθέσιμο εισόδημα αυξάνοντας αναπόφευκτα το κόστος όλων.

Ομοίως, η χρήση τιμολογίων για να εξαναγκαστούν οι πολίτες να πληρώσουν περισσότερα για τα εγχώρια αγαθά όταν είναι διαθέσιμες φθηνότερες ξένες εισαγωγές επιτρέπει στους εγχώριους παραγωγούς να επιβιώσουν από τον φυσικό ανταγωνισμό, αλλά κοστίζει το σύνολο του συνόλου. Επιπλέον, τα χρήματα που τίθενται σε μια μη ανταγωνιστική εταιρεία θα τοποθετηθούν πιο αποτελεσματικά σε μια βιομηχανία όπου οι εγχώριες εταιρείες έχουν ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. (Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με τις θεωρίες που έχουν διαμορφώσει την οικονομία, διαβάστε την

Η Ιστορία της Οικονομικής Σκέψης

.)