α:

Είναι αδύνατο να εκτιμηθεί ο πλήρης αντίκτυπος των εταιρικών σχέσεων δημόσιου-ιδιωτικού τομέα (PPP) στη συνολική οικονομική ανάπτυξη. Είναι πιθανό μια σύμπραξη ιδιωτικού-δημόσιου τομέα να αυξάνει τις καθαρές επενδύσεις σε έναν συγκεκριμένο κλάδο και να οδηγεί σε μεγαλύτερη αύξηση των σχεδίων σε έναν συγκεκριμένο τομέα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ως προς το αν τα κεφάλαια αυτά θα ήταν πιο παραγωγικά σε άλλα μέρη της οικονομίας. Με άλλα λόγια, ο αντίκτυπος εξαρτάται από το κόστος ευκαιρίας.

Τι είναι μια σύμπραξη δημόσιου-ιδιωτικού τομέα;

Ιστορικά, οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα έχουν συμφωνηθεί συμβατικά ή βάσει υπομνήματος μεταξύ δημόσιων γραφείων και ιδιωτικών επιχειρήσεων. Τα δημόσια και ιδιωτικά μέρη μοιράζονται πόρους, όπως χρηματοδότηση, εργασία, κεφάλαιο και διαχείριση. Μια ΣΔΙΤ υπάρχει μέσω μιας συμφωνίας όπου οι δεξιότητες κάθε τομέα μοιράζονται στην παροχή μιας υπηρεσίας για το ευρύ κοινό.

Σε γενικές γραμμές, οι ΣΔΙΤ αποτελούν τη φυσική επέκταση των μικτών οικονομικών συστημάτων. Οι κυβερνήσεις γνωρίζουν όλο και περισσότερο τη δική τους αναποτελεσματικότητα και πολλοί αντιμετωπίζουν προβλήματα προϋπολογισμού ή χρηματοδότησης κατά την εκτέλεση έργων. Συμβάλλοντας με πιο αποτελεσματικούς ιδιωτικούς παρόχους αγαθών και υπηρεσιών, ένας δημόσιος οργανισμός μπορεί να προωθήσει την ατζέντα του.

Οι εταιρικές σχέσεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα υπάρχουν ενίοτε ως μεταβατικό βήμα μεταξύ δημόσιας υπηρεσίας και ιδιωτικοποιημένης υπηρεσίας. Αυτή η έννοια, που ονομάζεται corporatization, υποδηλώνει τη διευκόλυνση της προσαρμογής από μετασχηματισμούς δημόσιου σε ιδιωτικό, ενσωματώνοντας σταδιακά τις αποφάσεις που βασίζονται στην αγορά.

Ο αριθμός των ΣΔΙΤ έχει επεκταθεί δραματικά από τη δεκαετία του 1970. Ενώ πολλά από αυτά τα έργα έγιναν αποδεκτά και επαίνεσαν από το ευρύ κοινό, η έρευνα από τον καθηγητή Thomas DiLorenzo (Loyola College, Maryland) και τον Paul C. Light (Brookings Institution) έδειξε ότι πολλές δημόσιες ΣΔΙΤ ως εργαλείο για τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες να ασκούν πιέσεις για πρόσθετη χρηματοδότηση.

Ο αντίκτυπος των συμπράξεων μεταξύ ιδιωτικών και δημόσιων φορέων στην οικονομική ανάπτυξη

Η οικονομική ανάπτυξη καθοδηγείται από τις επενδύσεις και την αύξηση της παραγωγικής παραγωγής, επιτρέποντας στους μεμονωμένους εργαζομένους να αποκτούν μεγαλύτερη αξία για την εργασία τους και να επιτυγχάνουν υψηλότερο βιοτικό επίπεδο. Οι ΣΔΙΤ επιτρέπουν την αποτελεσματικότερη χρήση των πόρων και την αύξηση της οριακής παραγωγής;

Κάποιοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι με την εκτροπή των πόρων (χρήματος και εργασίας) από τους άξονες της αγοράς σε πολιτικά καθοδηγούμενους στόχους, οι ΣΔΙΤ βλάπτουν την ανάπτυξη. Οι υποστηρικτές αντιτίθενται ότι η αποτελεσματική παροχή δημόσιων αγαθών, όπως η εκπαίδευση και οι δρόμοι, συμβάλλουν στην προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης. Με τη σειρά τους, οι επικριτές των συμμαχιών δημόσιου και ιδιωτικού τομέα δηλώνουν ότι τα δημόσια αγαθά θα μπορούσαν να παρέχονται πολύ πιο αποτελεσματικά από τον ιδιωτικό τομέα μόνο εάν δεν ήταν το φαινόμενο εξαφάνισης των δημόσιων στρεβλώσεων στις κεφαλαιαγορές.

Είναι πιθανό ότι υπάρχει καθαρή οικονομική απώλεια στο βαθμό που οι δημόσιοι υπάλληλοι λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με πόρους για ΣΔΙΤ. Ενώ οι δημόσιοι υπάλληλοι μπορεί να είναι εξίσου έξυπνοι, ικανοί και καλοί, όπως και οι ίδιοι οι διαχειριστές του ιδιωτικού τομέα, η αδυναμία κοινωνικού υπολογισμού καθιστά τις πολιτικές αποφάσεις αναποτελεσματικές. Ακόμη και αν η ΣΔΙΤ είναι καλά εκτεθειμένη σε σχέση με άλλα κυβερνητικά προγράμματα, εξακολουθεί να εκτρέφει πόρους από αμιγώς ιδιωτικές αποφάσεις βασιζόμενες στην αγορά, οι οποίες κατευθύνονται προς τους αποδοτικότερους παραγωγικούς σκοπούς τους.