α:

Η ποσοτική χαλάρωση έχει εκτεταμένες και άνισες συνέπειες για τις τράπεζες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ έχει αγοράσει δισεκατομμύρια δισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία από ορισμένες μεγάλες εμπορικές τράπεζες και άλλα ιδρύματα αποθετηρίων. Οι αποδέκτες αυτών των κεφαλαίων βλέπουν τα αποθεματικά τους να φουσκώνουν και μπορούν να κάνουν πρόσθετα δάνεια που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να κάνουν. Σε μακροοικονομικό επίπεδο, η ποσοτική χαλάρωση συμβάλλει στη μείωση των επιτοκίων. Με τη σειρά τους, οι τράπεζες σε ολόκληρη τη χώρα πληρώνουν λιγότερα χρήματα από τόκους στους καταθετικούς λογαριασμούς τους και χρεώνουν χαμηλότερα επιτόκια στα δάνεια τους.

Μια άλλη πιθανή (αν και δύσκολο να μετρηθεί) επίδραση της ποσοτικής χαλάρωσης στις τράπεζες θα συνέβαινε στο επενδυτικό χαρτοφυλάκιο μιας τράπεζας. Οι τράπεζες έχουν επίσης επενδύσεις, χρησιμοποιώντας συχνά τα χρήματα των καταθετών για να αγοράσουν περιουσιακά στοιχεία αντί για την παροχή πρόσθετων δανείων. Αυτές οι τραπεζικές επενδύσεις θα επηρεαστούν εξίσου όπως και οι υπόλοιπες, εάν το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Fed κατέληξε να στρεβλώνει τις χρηματοπιστωτικές αγορές.

Η συμβουλευτική εταιρεία McKinsey & Company πραγματοποίησε το 2013 μια έρευνα σχετικά με τις επιπτώσεις της διανομής και τους κινδύνους της ποσοτικής χαλάρωσης στο Ηνωμένο Βασίλειο και αλλού. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια που δημιουργούνται από την πολιτική των κεντρικών τραπεζών συσχετίστηκαν με τη μειωμένη κερδοφορία των τραπεζών και τραπεζών της ευρωζώνης στο Ηνωμένο Βασίλειο. οι τράπεζες του Ηνωμένου Βασιλείου, ωστόσο, είδαν μεγάλη αύξηση των πραγματικών περιθωρίων επιτοκίου και των εσόδων από τόκους. Μέρος αυτού του γεγονότος θα μπορούσε να εξηγηθεί από το γεγονός ότι το κόστος δανεισμού μειώθηκε πιο κατακόρυφα στο Ηνωμένο Βασίλειο από ό, τι αλλού, αλλά αυτή η υπόθεση δεν είναι πλήρως επαληθεύσιμη.

Παράλληλα με την εφαρμογή της ποσοτικής χαλάρωσης στο Ηνωμένο Βασίλειο, η Federal Reserve αύξησε το επιτόκιο που θα πληρώσει στους δανειστές που κατέθεσαν τραπεζικά αποθεματικά στην Fed. Αυτή ήταν μια περίεργη κίνηση, γιατί φαίνεται αντίθετη με τη δηλωμένη πολιτική της Fed για αύξηση της διαθεσιμότητας δανειακών κεφαλαίων στην αγορά. Ανεξάρτητα από αυτό, τα τραπεζικά αποθέματα αυξήθηκαν εκθετικά ενόψει της ποσοτικής χαλάρωσης. Φυσικά, όχι όλες οι τράπεζες έλαβαν κεφάλαια ποσοτικής χαλάρωσης και όχι όλες οι τράπεζες μπορούν να σταθμεύσουν μεγάλες καταθέσεις στη Fed. Οι τράπεζες που δεν ήταν τόσο τυχερές θα μπορούσαν να βρεθούν σε ανταγωνιστικό μειονέκτημα.

Σε γενικές γραμμές, όμως, οι τράπεζες του Ηνωμένου Βασιλείου εμφανίζονται να έχουν περισσότερη ρευστότητα και υψηλότερα περιθώρια στις συναλλαγές τους με τόκους. Οι τιμές των ομολόγων αυξήθηκαν έντονα τα έτη μετά το πρώτο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. αυτό ωφελεί μεγάλες τράπεζες που τείνουν είτε να κατέχουν είτε να πωλούν ομόλογα. Δεδομένου ότι δεν μπορούν όλες οι τράπεζες να μοιράζονται τα οφέλη αυτά εξίσου, η ποσοτική χαλάρωση έχει ως αποτέλεσμα τη μεταφορά ανταγωνιστικής ισχύος μεταξύ διαφορετικών πιστωτικών ιδρυμάτων.

Μερικοί πιστεύουν ότι η Fed δημιούργησε έναν ηθικό κίνδυνο, υποστηρίζοντας τις τράπεζες που πραγματοποίησαν κακές επενδύσεις στο παρελθόν. Με περισσότερα από 4 τρισεκατομμύρια δάνεια δανεισμένα από τράπεζες, η Fed καταβάλλει επίσης τόκο σε έναν τεράστιο ισολογισμό που διευκολύνει τις τράπεζες να απορροφούν επικίνδυνες οικονομικές αποφάσεις.