α:

Η αγορά ενός αποθέματος στο περιθώριο δεν διαφέρει κυρίως από την αγορά ενός σπιτιού μέσω στεγαστικού δανείου. Οι μακροοικονομικές επιπτώσεις της εξουσιοδότησης αγοράς περιουσιακών στοιχείων είναι, κατ 'επέκταση, οι ίδιες με αυτές που επιτρέπουν οποιαδήποτε χρηματοδότηση πίστωσης ή συγκέντρωση πιστώσεων για ένα περιουσιακό στοιχείο. Οι λογαριασμοί περιθωρίου αυξάνουν την ακρίβεια των τιμών, εισάγουν ρευστότητα και χρησιμεύουν ως μέσα διαχρονικού συντονισμού των περιουσιακών στοιχείων.

Εξετάστε την αγορά καταναλωτικής πιστωτικής κάρτας ή την αγορά ενός καλού πιστωτικού λογαριασμού που προσφέρεται από έναν λιανοπωλητή. Ο καταναλωτής εμπορεύεται τη μελλοντική κατανάλωση και τη μελλοντική αγοραστική δύναμη σε αντάλλαγμα της τρέχουσας κατανάλωσης. Ο δανειστής αναλαμβάνει πιστωτικό κίνδυνο αντισυμβαλλομένου, καθορίζει όρους της σύμβασης πίστωσης και καθυστερεί την τρέχουσα κατανάλωσή του για την υπόσχεση υψηλότερης μελλοντικής κατανάλωσης.

Αυτή η λογική μπορεί να παρουσιαστεί με σαφήνεια στις βιομηχανίες αυτοκινήτων, υποθηκών και πιστωτικών καρτών ή οπουδήποτε αλλού, όπου ο δανειστής και ο δανειολήπτης συμφωνούν με όρους. Η προσφορά και η ζήτηση δανειοληπτικών κεφαλαίων συντονίζεται μέσω επιτοκίων και ασφαλίστρων κινδύνου. Αυτή η διαφορετική λογική είναι προφανής για τα δάνεια σπουδαστών, αλλά κατά κάποιο τρόπο διαφεύγει από τη χρηματιστηριακή αγορά.

Αγορές στο περιθώριο και η μεγάλη κατάθλιψη

Οι καταγεγραμμένοι ιστορικοί λογαριασμοί της Μεγάλης Ύφεσης καταλογίζουν σημαντικότατο όφελος στις "απερίσκεπτες" αγορές περιθωρίων, όταν οι επενδυτές φέρεται ότι έπρεπε μόνο να τοποθετήσουν το 10% κάτω για να αγοράσουν μετοχές, αλλά υπάρχουν ελάχιστα ιστορικά στοιχεία να υποδείξουν τις αρχικές απαιτήσεις περιθωρίου σταματήσουν την κερδοσκοπία

Οι αγορές με περιθώριο αυξήθηκαν δραματικά στη δεκαετία του 1920. Μετά την κατάπτωση του 1920-1921, η νέα Ομοσπονδιακή Τράπεζα, υπό την επιρροή των Andrew Mellon και Benjamin Strong, κατέστειλε τα επιτόκια για μεγάλο μέρος της δεκαετίας. Ένα τεράστιο ποσό φθηνού χρέους εισήχθη στη Wall Street με τη μορφή συναλλαγών στη διατραπεζική αγορά συναλλάγματος.

Ο πλήρης απολογισμός της αιτίας της συντριβής της χρηματιστηριακής αγοράς το 1929 είναι πολύπλοκο και αμφιλεγόμενο. οι οικονομολόγοι και οι εμπειρογνώμονες της αγοράς εξακολουθούν να διαφωνούν για τη φύση. Εντούτοις, στη συνέχεια, η επισήμανση των περιθωριακών αγορών ως εγγενώς ασταθής είναι ανάλογη με την επισήμανση των αγορών υποθηκών ως εγγενώς ασταθής με βάση την οικονομική κρίση το 2007-2008.

Το οικονομικό όφελος της κερδοσκοπίας των χρηματιστηρίων

Στην πραγματικότητα, η ευθύνη για αγορές περιθωρίων στη Μεγάλη Ύφεση είναι απλά κωδικός για "υπερβολική κερδοσκοπία". Ωστόσο, οι οικονομολόγοι τονίζουν ότι, αντίθετα με το δημοφιλές συναίσθημα, οι κερδοσκόποι διαδραματίζουν χρήσιμο ρόλο στον καθορισμό των τιμών και των πόρων που κινούνται αποτελεσματικά. Οι κερδοσκόποι ειδικεύονται στην πρόβλεψη μελλοντικών αναγκών κατανάλωσης και παραγωγής. Για να δούμε πώς λειτουργεί αυτό, ας υποθέσουμε ότι ένας επενδυτής πιστεύει ότι μια μάστιγα θα επηρεάσει την παραγωγή πορτοκαλιού στα νότια κράτη.Οι αγορές δεν φαίνεται να μοιράζονται το επίπεδο ανησυχίας του, οπότε βιάζεται να αγοράσει ένα τεράστιο ποσό από αυτό που πιστεύει ότι είναι υποτιμημένες μετοχές πορτοκαλί που διαπραγματεύονται στα 15 δολάρια ανά μετοχή. Η τιμή της μετοχής αυξάνεται σε $ 20 από την κερδοσκοπική δράση. Αν και όταν το χτύπημα χτυπήσει, η τιμή των μετοχών πορτοκαλί χτυπά $ 25. Ο κερδοσκόπος μπορεί στη συνέχεια να πουλήσει και να τεντώσει κέρδη $ 5 έως $ 10 ανά μετοχή.

Η κερδοσκοπική δράση όχι μόνο έχει εξομαλύνει το σοκ των τιμών από την παρακμή κατά 50%, αλλά οι μελλοντικές αλλαγές στα βασικά στοιχεία του τομέα έχουν προβλεφθεί καλύτερα. Στην πορεία, οι αυξανόμενες τιμές των μετοχών στα πορτοκάλια ενθαρρύνουν την πιο παραγωγική παραγωγή. η επίδραση του σοκ εφοδιασμού μειώνεται δυνητικά από τη στιγμή που το χτύπημα χτυπήθηκε.

Υπάρχουν και μακροπρόθεσμα οφέλη, αλλά αυτό θα πρέπει να τονίσει τον συντονιστικό ρόλο του μελλοντικού επιχειρηματικού αρμπιτράζ, θ. μι. κερδοσκοπία. Οι αγορές με περιθώριο κέρδους μπορούν, αλλά όχι απαραίτητα, να ενθαρρύνουν αυτή τη συμπεριφορά.