Η κεντρική τράπεζα έχει περιγραφεί ως "δανειστής ύστατης λύσης", που σημαίνει ότι είναι υπεύθυνη για την παροχή οικονομίας με κεφάλαια όταν οι εμπορικές τράπεζες δεν μπορούν να καλύψουν έλλειψη εφοδιασμού. Με άλλα λόγια, η κεντρική τράπεζα αποτρέπει την αποτυχία του τραπεζικού συστήματος της χώρας. Ωστόσο, ο πρωταρχικός στόχος των κεντρικών τραπεζών είναι να παρέχουν στα νομίσματα των χωρών τους σταθερότητα των τιμών ελέγχοντας τον πληθωρισμό. Μια κεντρική τράπεζα ενεργεί επίσης ως ρυθμιστική αρχή της νομισματικής πολιτικής μιας χώρας και είναι ο μόνος πάροχος και εκτυπωτής χαρτονομισμάτων και κερμάτων σε κυκλοφορία. Ο χρόνος έχει αποδείξει ότι η κεντρική τράπεζα μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα στις δυνατότητες αυτές παραμένοντας ανεξάρτητη από την κρατική δημοσιονομική πολιτική και ως εκ τούτου δεν επηρεάζεται από τις πολιτικές ανησυχίες οποιουδήποτε καθεστώτος. Η κεντρική τράπεζα πρέπει επίσης να απολυθεί πλήρως από οποιαδήποτε εμπορικά τραπεζικά συμφέροντα.

Η άνοδος της Κεντρικής Τράπεζας

Σήμερα η κεντρική τράπεζα είναι κρατική, αλλά ξεχωριστή από το Υπουργείο Οικονομικών της χώρας. Παρόλο που η κεντρική τράπεζα συχνά ονομάζεται "τράπεζα της κυβέρνησης" επειδή χειρίζεται την αγορά και την πώληση κρατικών ομολόγων και άλλων μέσων, οι πολιτικές αποφάσεις δεν πρέπει να επηρεάζουν τις πράξεις των κεντρικών τραπεζών. Φυσικά, η φύση της σχέσης μεταξύ της κεντρικής τράπεζας και του κυβερνώντος καθεστώτος ποικίλλει από χώρα σε χώρα και συνεχίζει να εξελίσσεται με το χρόνο. Για να διασφαλιστεί η σταθερότητα του νομίσματος μιας χώρας, η κεντρική τράπεζα πρέπει να είναι η ρυθμιστική αρχή και η αρχή των τραπεζικών και νομισματικών συστημάτων.

Ιστορικά, ο ρόλος της κεντρικής τράπεζας αυξάνεται, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι, από την ίδρυση της Τράπεζας της Αγγλίας το 1694. Ωστόσο, συμφωνήθηκε γενικά ότι η έννοια της σύγχρονης η κεντρική τράπεζα δεν εμφανίστηκε μέχρι τον 20ό αιώνα ως προβλήματα που αναπτύχθηκαν στο εμπορικό τραπεζικό σύστημα. Έτσι, η σύγχρονη λειτουργία της κεντρικής τράπεζας προέκυψε ως απάντηση σε μια ήδη υπάρχουσα εμπορική τραπεζική δομή.

- Μεταξύ του 1870 και του 1914, όταν τα παγκόσμια νομίσματα ήταν συνδεδεμένα με το χρυσό πρότυπο (GS), η διατήρηση της σταθερότητας των τιμών ήταν πολύ ευκολότερη, επειδή το διαθέσιμο χρυσό ήταν περιορισμένο. Συνεπώς, η νομισματική επέκταση δεν μπορούσε να προκύψει απλώς από μια πολιτική απόφαση να εκτυπωθούν περισσότερα χρήματα, οπότε ο πληθωρισμός ήταν ευκολότερος στον έλεγχο. Η κεντρική τράπεζα εκείνη την εποχή ήταν κυρίως υπεύθυνη για τη διατήρηση της μετατρεψιμότητας του χρυσού σε νόμισμα. εξέδωσε σημειώσεις με βάση τα αποθέματα χρυσού μιας χώρας. (Για περισσότερες πληροφορίες, διαβάστε το

Το Αναθεωρημένο Χρυσό Πρότυπο

.) Κατά την εμφάνιση του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου, η ΓΣ εγκαταλείφθηκε και έγινε φανερό ότι σε περιόδους κρίσης οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν δημοσιονομικά ελλείμματα κοστίζει χρήματα για να διεξάγει πόλεμο) και χρειάζεται μεγαλύτερους πόρους, θα διατάξει την εκτύπωση περισσότερων χρημάτων. Καθώς οι κυβερνήσεις το έκαναν, αντιμετώπισαν πληθωρισμό.Μετά τον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλές κυβερνήσεις επέλεξαν να επιστρέψουν στην ΓΣ για να προσπαθήσουν να σταθεροποιήσουν τις οικονομίες τους. Με αυτό αυξήθηκε η συνειδητοποίηση της σημασίας της ανεξαρτησίας της κεντρικής τράπεζας από την πολιτική μηχανή. Κατά τη διάρκεια των περιστασιακών περιόδων της Μεγάλης Ύφεσης και των επακόλουθων του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, οι παγκόσμιες κυβερνήσεις ευνοούσαν κυρίως την επιστροφή σε μια κεντρική τράπεζα που εξαρτάται από τη διαδικασία λήψης πολιτικών αποφάσεων. Η άποψη αυτή προέκυψε κυρίως από την ανάγκη να καθιερωθεί ο έλεγχος για τις οικονομίες που έχουν καταστραφεί από τον πόλεμο. Επιπλέον, χώρες με νεοαποκτηθείσα ανεξαρτησία επέλεξαν να διατηρήσουν τον έλεγχο όλων των πτυχών των χωρών τους - μια αντίδραση κατά της αποικιοκρατίας. Η άνοδος των διαχειριζόμενων οικονομιών στο Ανατολικό Συγκρότημα ήταν επίσης υπεύθυνη για την αυξημένη κρατική παρέμβαση στη μακροοικονομία. Λίγο μετά τα αποτελέσματα του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, ωστόσο, η ανεξαρτησία της κεντρικής τράπεζας από την κυβέρνηση επέστρεψε στη μόδα στις δυτικές οικονομίες και επικράτησε ως ο βέλτιστος τρόπος για την επίτευξη ενός φιλελεύθερου και σταθερού οικονομικού καθεστώτος.

Μπορεί να λεχθεί ότι μια κεντρική τράπεζα έχει δύο βασικές λειτουργίες: (1) μακροοικονομική όταν ρυθμίζει τον πληθωρισμό και τη σταθερότητα των τιμών και (2) μικροοικονομική όταν λειτουργεί ως δανειστής ύστατης ανάγκης. (Για την ανάγνωση στο υπόβαθρο της μακροοικονομίας, βλέπε

Μακροοικονομική Ανάλυση

.)

Μακροοικονομικές Επιδράσεις Δεδομένου ότι είναι υπεύθυνη για τη σταθερότητα των τιμών, η κεντρική τράπεζα πρέπει να ρυθμίζει το επίπεδο πληθωρισμού νομισματική πολιτική. Η κεντρική τράπεζα εκτελεί συναλλαγές ανοικτής αγοράς που είτε εισάγουν την αγορά με ρευστότητα είτε απορροφούν επιπλέον κεφάλαια, επηρεάζοντας άμεσα το επίπεδο του πληθωρισμού. Για να αυξήσει το χρηματικό ποσό σε κυκλοφορία και να μειώσει το επιτόκιο (κόστος) για δανεισμό, η κεντρική τράπεζα μπορεί να αγοράσει κρατικά ομόλογα, γραμμάτια ή άλλα κρατικά χαρτονομίσματα. Η αγορά αυτή μπορεί, ωστόσο, να οδηγήσει και σε υψηλότερο πληθωρισμό. Όταν χρειάζεται να απορροφήσει χρήματα για τη μείωση του πληθωρισμού, η κεντρική τράπεζα θα πουλήσει κρατικά ομόλογα στην ανοικτή αγορά, γεγονός που αυξάνει το επιτόκιο και αποθαρρύνει το δανεισμό. Οι πράξεις ανοικτής αγοράς είναι το βασικό μέσο με το οποίο μια κεντρική τράπεζα ελέγχει τον πληθωρισμό, την προσφορά χρήματος και τη σταθερότητα των τιμών. Εάν θέλετε να μάθετε περισσότερα σχετικά με αυτό το θέμα, διαβάστε το Το Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα Federal Reserve (Fed)

.

Μικροοικονομικές επιρροές Η ίδρυση των κεντρικών τραπεζών ως δανειστής ύστατης ανάγκης έχει ωθήσει την ανάγκη για ελευθερία από την εμπορική τραπεζική. Μια εμπορική τράπεζα προσφέρει κεφάλαια σε πελάτες με βάση την αρχή της πρώτης επένδυσης. Αν η εμπορική τράπεζα δεν έχει αρκετή ρευστότητα για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των πελατών της (οι εμπορικές τράπεζες συνήθως δεν διαθέτουν αποθέματα ίσα με τις ανάγκες ολόκληρης της αγοράς), η εμπορική τράπεζα μπορεί να στραφεί στην κεντρική τράπεζα για να δανειστεί πρόσθετα κεφάλαια. Αυτό παρέχει στο σύστημα σταθερότητα με αντικειμενικό τρόπο. οι κεντρικές τράπεζες δεν μπορούν να ευνοήσουν κάποια συγκεκριμένη εμπορική τράπεζα. Ως εκ τούτου, πολλές κεντρικές τράπεζες θα κατέχουν αποθεματικά εμπορικών τραπεζών που βασίζονται σε αναλογία καταθέσεων κάθε εμπορικής τράπεζας.Έτσι, μια κεντρική τράπεζα μπορεί να απαιτήσει από όλες τις εμπορικές τράπεζες να διατηρήσουν, για παράδειγμα, ένα λόγο αποθεματικών / καταθέσεων 1: 10. Η επιβολή μιας πολιτικής των αποθεματικών εμπορικών τραπεζών λειτουργεί ως ένα άλλο μέσο για τον έλεγχο της προσφοράς χρήματος στην αγορά. Ωστόσο, όλες οι κεντρικές τράπεζες δεν απαιτούν από τις εμπορικές τράπεζες να καταθέτουν αποθεματικά. Το Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα, δεν έχει αυτή την πολιτική ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες. Ο ρυθμός με τον οποίο οι εμπορικές τράπεζες και άλλες δανειοδοτικές διευκολύνσεις μπορούν να δανειστούν βραχυπρόθεσμα κεφάλαια από την κεντρική τράπεζα ονομάζεται προεξοφλητικό επιτόκιο (το οποίο καθορίζεται από την κεντρική τράπεζα και παρέχει βασικό επιτόκιο). Έχει υποστηριχθεί ότι, για να καταστούν αποτελεσματικότερες οι συναλλαγές ανοικτής αγοράς, το προεξοφλητικό επιτόκιο θα πρέπει να κρατήσει τις τράπεζες από διαρκή δανεισμό, γεγονός που θα διαταράξει την προσφορά χρήματος της αγοράς και τη νομισματική πολιτική της κεντρικής τράπεζας. Με το υπερβολικό δανεισμό, η εμπορική τράπεζα θα κυκλοφορήσει περισσότερα χρήματα στο σύστημα. Η χρήση του προεξοφλητικού επιτοκίου μπορεί να περιοριστεί καθιστώντας το ελκυστικό όταν χρησιμοποιείται επανειλημμένα. (Για να μάθετε περισσότερα, διαβάστε

Κατανόηση της μικροοικονομίας

.)

Μεταβατικές οικονομίες Σήμερα οι αναπτυσσόμενες οικονομίες αντιμετωπίζουν ζητήματα όπως η μετάβαση από τις οικονομίες της οικονομίας στην ελεύθερη αγορά. Το κύριο μέλημα συχνά ελέγχει τον πληθωρισμό. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία μιας ανεξάρτητης κεντρικής τράπεζας, αλλά μπορεί να πάρει κάποιο χρονικό διάστημα, δεδομένου ότι πολλά αναπτυσσόμενα κράτη διατηρούν τον έλεγχο των οικονομιών τους σε μια προσπάθεια να διατηρήσουν τον έλεγχο της εξουσίας τους. Αλλά η κυβερνητική παρέμβαση, είτε άμεση είτε έμμεση μέσω της δημοσιονομικής πολιτικής, μπορεί να απειλήσει την ανάπτυξη των κεντρικών τραπεζών. Δυστυχώς, πολλά αναπτυσσόμενα έθνη αντιμετωπίζουν αστική διαταραχή ή πόλεμο, γεγονός που μπορεί να αναγκάσει μια κυβέρνηση να εκτρέψει κονδύλια μακριά από την ανάπτυξη της οικονομίας στο σύνολό της. Ωστόσο, ένας παράγοντας που φαίνεται να επιβεβαιώνεται είναι ότι, για να αναπτυχθεί μια οικονομία της αγοράς, απαιτείται σταθερό νόμισμα (είτε επιτυγχάνεται μέσω σταθερής είτε κυμαινόμενης ισοτιμίας). Ωστόσο, οι κεντρικές τράπεζες τόσο στις βιομηχανικές όσο και στις αναδυόμενες οικονομίες είναι δυναμικές, διότι δεν υπάρχει εγγυημένος τρόπος για τη λειτουργία μιας οικονομίας ανεξάρτητα από το στάδιο ανάπτυξής της. Η κατώτατη γραμμή

Οι κεντρικές τράπεζες είναι υπεύθυνες για την επίβλεψη του νομισματικού συστήματος για ένα έθνος (ή μια ομάδα εθνών) μαζί με ευρύ φάσμα άλλων αρμοδιοτήτων, από την εποπτεία της νομισματικής πολιτικής έως την υλοποίηση συγκεκριμένων στόχων, ο χαμηλός πληθωρισμός και η πλήρης απασχόληση. Ο ρόλος της κεντρικής τράπεζας έχει αποκτήσει μεγάλη σημασία με την πάροδο του χρόνου, αλλά στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι δραστηριότητές της συνεχίζουν να εξελίσσονται.