Η σχέση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σαουδικής Αραβίας είναι μια μακρά, περίπλοκη ιστορία με πολλές περιστροφές. Οι σταθεροί υποκορεσμοί στην αφήγηση είναι δύο στοιχεία που έχουν τεθεί σε ισχύ από την αρχή: τη θρησκεία και το πετρέλαιο. Τα θεμέλια για την ιστορία ξεκίνησαν ακόμη και πριν η Σαουδική Αραβία γίνει έθνος, με την προσφορά μιας μακροχρόνιας στρατηγικής οικογενειακής σχέσης μεταξύ της οικογένειας του Al-Saud και του ιδρυτή του κλάδου του Ισλάμ της Wahhabi που μπορεί να εντοπιστεί από τις αρχές του 1700. Οι συνδυασμένες δυνάμεις της Σαουδικής Αραβίας επέκτειναν την επικράτειά τους και την επιρροή τους, αντιτιθέμενες στον μακροχρόνιο έλεγχο της οθωμανικής αυτοκρατορίας στις ιερές πόλεις του Ισλάμ, τη Μέκκα και τη Μεδίνα. Όταν ο Abdul Aziz ibn Abdul Rahman ibn al-Saud κατέλαβε την πόλη του Ριάντ το 1902, ο ακρογωνιαίος λίθος τοποθετήθηκε για τη δημιουργία ενός νέου έθνους.

Η σύλληψη της Μέκκας και της Μεδίνας το 1925 εδραίωσε την αυτοκρατορία του Abdul Aziz ibn Abdul Rahman ibn al-Saud. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1932, η Σαουδική Αραβία έγινε επισήμως έθνος με βασιλιά. Ένα χρόνο αργότερα, μια ομάδα γεωλόγων από την αμερικανική εταιρεία Standard Oil Company ξεκίνησε τις προσπάθειες εξερεύνησης στο βασίλειο. Το 1938, ανακάλυψαν ένα τεράστιο πετρελαϊκό πεδίο που κατέστρεψε τη Σαουδική Αραβία στην παγκόσμια σκηνή ως παγκόσμιος πάροχος ενέργειας.

Τα χρήματα του πετρελαίου και η δυτική τεχνολογία μετασχημάτισαν τη Σαουδική Αραβία σε ένα σύγχρονο κράτος, καθώς κατασκευάστηκαν δρόμοι, αγωγοί, λιμενικές εγκαταστάσεις, νοσοκομεία και κατοικίες για να στηρίξουν τη βιομηχανία πετρελαίου. Τα έργα γεωργίας, νερού και σιδηροδρόμων αναπτύχθηκαν επίσης με τη βοήθεια της Δύσης.

Η εξάρτηση της παγκόσμιας οικονομίας από τα ορυκτά καύσιμα έθεσε τη Σαουδική Αραβία σε μια μοναδική θέση. Ενώ η αρχική συμφωνία έδωσε στην Standard Oil Company 60ετή συμφωνία με αποκλειστικά δικαιώματα εξαγωγής και διανομής πετρελαίου σε αντάλλαγμα χρηματικών πληρωμών και δωρεάν πετρελαϊκών προϊόντων, η συμφωνία αυτή τροποποιήθηκε μόλις εντοπιστεί το πετρέλαιο. Η πρώτη τροποποίηση επέκτεινε τη διάρκεια των δικαιωμάτων εξερεύνησης με αντάλλαγμα περισσότερα χρήματα και μεγαλύτερες ποσότητες προϊόντων πετρελαίου. Η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας συνέχισε να τροποποιεί τη ρύθμιση τα επόμενα χρόνια, με πλήρη εθνικοποίηση της παραγωγής πετρελαίου το 1980.

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έφερε τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της Σαουδικής Αραβίας σε στενότερη ευθυγράμμιση, με την ευγένεια των απειλών του Άξονα στη ναυτιλία και την αύξηση της εξάρτησης των Συμμαχιών από το πετρέλαιο. Ο Αμερικανός πρόεδρος Franklin D. Roosevelt αναγνώρισε το κοινό στρατηγικό ενδιαφέρον και πραγματοποίησε μια ιστορική συνάντηση το 1945 που οδήγησε στη συνεχιζόμενη αμερικανική στρατιωτική υποστήριξη της ελεύθερης ροής πετρελαίου από τη Μέση Ανατολή. Έχει επίσης βυθίσει την κλίση της αμερόληπτης Αμερικής στο ολοένα και βαθύτερο ακρωτήριο της γεωπολιτικής της Μέσης Ανατολής.

Ο αγώνας και το πετρέλαιο κατά μέρος, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν επίσης σημαντικός για την υπογραφή της Συμφωνίας του Bretton Woods, η οποία έκανε το αμερικανικό δολάριο μετατρέψιμο σε μια καθορισμένη ποσότητα χρυσού.(Για να μάθετε περισσότερα, ανατρέξτε στην ενότητα Όλα όσα θέλατε να μάθετε για το χρυσό πρότυπο.) Στη συνέχεια, οι άλλες χώρες ορίζουν συναλλαγματικές ισοτιμίες βάσει του δολαρίου. Το σύστημα αυτό παρέμεινε σε ισχύ από το 1946 έως το 1971, όταν οι ΗΠΑ απομακρύνθηκαν από το χρυσό πρότυπο λόγω της πίεσης από την αύξηση των χρεών και των ερωτήσεων σχετικά με την ικανότητά του να πραγματοποιεί πληρωμές σε χρυσό. Με τη βοήθεια της Σαουδικής Αραβίας, οι ΗΠΑ καθιέρωσαν το σύστημα petrodollar το 1973. Σύμφωνα με αυτό το σύστημα, όλες οι συναλλαγές πώλησης πετρελαίου με τη Σαουδική Αραβία θα πραγματοποιούνταν σε δολάρια ΗΠΑ, συνεχίζοντας να ενισχύουν τη διεθνή ζήτηση για αμερικανικό νόμισμα.

Εν τω μεταξύ, οι ΗΠΑ-Σαουδικές σχέσεις εμβαθύνθηκαν μέσω μιας ενωμένης αντιπολίτευσης στον κομμουνισμό κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Η αντιπολίτευση των ΗΠΑ στην ΕΣΣΔ βασίστηκε στην πολιτική ως προς τον καπιταλισμό έναντι του κομμουνισμού. Η αντιπολίτευση της Σαουδικής Αραβίας βασίστηκε σε ανησυχίες για την ασφάλεια και την αντίθεσή της στην αυξανόμενη επιρροή ενός αθεϊστικού πνεύματος που έρχεται σε αντίθεση με τη φονταμενταλιστική προοπτική της Wahhabi. Οι δύο χώρες συνεργάστηκαν για την αντιμετώπιση της σοβιετικής απειλής. Μέρος αυτής της προσπάθειας ήταν η χρηματοδότηση των φονταμενταλιστών τζιχάντ, μια προσπάθεια που θα φέρει φρούτα δηλητηρίασης το 2011.

Το 1963, οι ΗΠΑ κάμυναν τον στρατιωτικό της μυ της χώρας να στηρίξει τη Σαουδική Αραβία κατά τη διάρκεια διαμάχης με την Αίγυπτο. Απαντώντας σε ένα αίτημα της Σαουδικής Αραβίας, μια μοίρα πτητικών αεριωθούμενων αεροσκαφών των ΗΠΑ πετούσε στη Σαουδική Αραβία για να αποτρέψει τους γείτονες του Βασιλείου.

Η σχέση των ΗΠΑ με τη Σαουδική Αραβία έχει δει και τις προκλήσεις, κυρίως όσον αφορά την υποστήριξη των ΗΠΑ στο Ισραήλ. Το ζήτημα αυτό ξεκίνησε στις 6 Οκτωβρίου 1973, όταν η Αίγυπτος και η Συρία ξεκίνησαν μια συντονισμένη επίθεση εναντίον του Ισραήλ σε μια προσπάθεια να επανακτήσει τα εδάφη που χάθηκαν κατά την αποτυχημένη αραβική επίθεση στο Ισραήλ το 1967. Η επιτυχία της προσπάθειας οδήγησε το Ισραήλ να αναζητήσει υποστήριξη από οι Ηνωμένες Πολιτείες. Τα αραβικά έθνη χτύπησαν, με τη Σαουδική Αραβία να υποστηρίζει ένα εμπάργκο πετρελαίου εναντίον χωρών που υποστήριζαν το Ισραήλ και αύξησαν τις τιμές του πετρελαίου για τις συμμάχουσες με τις ΗΠΑ χώρες.

Παρόλο που το εμπάργκο διήρκεσε λιγότερο από ένα χρόνο, προκάλεσε τον κόσμο σε ύφεση και είχε σημαντικές επιπτώσεις στην αμερικανική ενεργειακή πολιτική. Η ανταπόκριση των ΗΠΑ περιελάμβανε την έναρξη των προτύπων οικονομίας καυσίμου για τα αυτοκίνητα και τις προσπάθειες για την κατεύθυνση της ενεργειακής ανεξαρτησίας. Και οι δύο αυτές προσπάθειες παραμένουν σήμερα σε ισχύ. Επίσης, αύξησε τις προσπάθειες εξερεύνησης πετρελαίου σε όλο τον κόσμο.

Οι αναταραχές στη Μέση Ανατολή οδήγησαν στη συνεχιζόμενη συνεργασία μεταξύ των ΗΠΑ και της Σαουδικής Αραβίας, καθώς οι ΗΠΑ παρενέβησαν όταν ο Σαντάμ Χουσεΐν υπερίσχυσε το Κουβέιτ το 1990 σε διαμάχη για το πετρέλαιο. Εκατοντάδες χιλιάδες αμερικανικοί στρατιώτες εγκαταστάθηκαν στην περιοχή για να ελευθερώσουν το Κουβέιτ και να προστατεύσουν τα πετρελαιοφόρα πεδία της Σαουδικής Αραβίας. Οι Σαουδάραβες και άλλα αραβικά έθνη χρηματοδότησαν περίπου 36 δισεκατομμύρια δολάρια από το κόστος των 61 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ενώ η προσπάθεια κράτησε το πετρέλαιο να ρέει, πυροδότησε επίσης την αντίθεσή του στην τοποθέτηση ξένων στρατευμάτων στις αραβικές χώρες. Το 1994, οι Σαουδάραβες συνέλαβαν δύο δασκάλους του Wahhabi οι οποίοι υποστήριζαν τόσο την κυβέρνηση όσο και την παρουσία ξένων στρατευμάτων. Η αντίθεσή τους στις συλλήψεις οδήγησε σε αυξημένη δύναμη για τους Wahhabis.

Το 1995, τα αμερικανικά στρατεύματα επιτέθηκαν και σκοτώθηκαν στη Σαουδική Αραβία.Το 1996, ένας φορτωμένος με βόμβες φορτηγό πυροδοτήθηκε σε αμερικανικό στρατόπεδο στέγασης στη Σαουδική Αραβία, σκοτώνοντας 19 στρατιώτες. Και στις δύο περιπτώσεις, η Σαουδική συνεργασία σε προσπάθειες να φέρει τους δράστες στη δικαιοσύνη ήταν ελλιπής.

Το πετρέλαιο, τα χρήματα, η θρησκεία συνεχίζουν να αναμειγνύονται

Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, χρησιμοποιήθηκαν τέσσερα αεροσκάφη για να επιτεθούν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η συντριπτική πλειοψηφία των αεροπειρατών ήταν Σαουδάραβες πολίτες. Ενώ η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας καταγγέλλει τις επιθέσεις, οι ισχυροί θρησκευτικοί δεσμοί και η γεωγραφική θέση του έθεσε αμείλικτα την αντίθεσή της σε πολλές υποστηριζόμενες από την Αμερική προοπτικές και πρωτοβουλίες.

Η πρόσφατη αύξηση της αμερικανικής παραγωγής πετρελαίου που προήλθε από την αύξηση της εγχώριας εξόρυξης (που κατέστη δυνατή από την πρόοδο της τεχνολογίας σχιστολιθικών σχιστολιθικών) έθεσε και πάλι τις δύο χώρες στις αντίθετες πλευρές του πίνακα.

Το μέλλον είναι πιθανό να είναι γεμάτο στροφές και στροφές όπως το παρελθόν. Η πιθανότητα μιας απομάκρυνσης από το πετροδοριακό σύστημα. το συμπέρασμα από την κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου το 2014 εξαιτίας της έκρηξης του fracking · Ιρανικές πυρηνικές φιλοδοξίες. Οι επόμενες κινήσεις του Ισραήλ. η μετάβαση της εξουσίας σε μια νεότερη γενιά Σαουδαϊκών ηγετών · διαφορετικές προοπτικές για την Αραβική Άνοιξη. αναπτυσσόμενους δεσμούς μεταξύ Σαουδικής Αραβίας, Κίνας και άλλων εθνών · και πολλοί άλλοι γνωστοί και άγνωστοι παράγοντες θα έρθουν να διαδραματίσουν όλα αυτά τα χρόνια και τις επόμενες δεκαετίες.

Η κατώτατη γραμμή

Προς το παρόν, αξίζει να θυμόμαστε ότι η ροή αγαθών και χρημάτων μεταξύ των δύο χωρών μετράται σε δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, σύμφωνα με την αμερικανική κυβέρνηση. Επιπλέον, η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας αναφέρει περίπου 300 κοινές επιχειρήσεις με εταιρείες των ΗΠΑ. Όποιο και αν είναι το μέλλον, οι δεσμοί μεταξύ των δύο εθνών είναι πιθανό να παραμείνουν άθικτοι τουλάχιστον σε κάποια μορφή για αρκετό καιρό.