α:

Τα κοινοπρακτικά δάνεια οργανώνονται σχεδόν πάντα για τεράστια και πολύπλοκα έργα που αφορούν μεγάλες εταιρείες ή κυβερνήσεις. Σε ένα τυποποιημένο παράδειγμα, ο δανειολήπτης θέλει να αναλάβει έναν πολύ συγκεκριμένο τύπο μεγάλου έργου και δεν είναι σε θέση να βρει έναν μόνο δανειστή με κεφάλαιο ή εμπειρογνωμοσύνη για αξιολόγηση και χρηματοδότηση. Ο δανειολήπτης απευθύνεται σε μια ομάδα δανειστών, που διοργανώνεται ως συνδικάτο, για να χρηματοδοτήσει και να επιβλέπει από κοινού το έργο.

Για τα περισσότερα κοινοπρακτικά δάνεια απαιτείται ένας διαχειριστής. Ο διοργανωτής είναι συνήθως μια από τις μεγαλύτερες τράπεζες ή ταμεία που συμμετέχουν στο syndicate και είναι υπεύθυνη για τη διευκόλυνση της επικοινωνίας και της διανομής πληρωμών.

Οι εξελίξεις στην αγορά των συνδρομητικών δανείων

Τα πρώτα κοινοπρακτικά δάνεια χρησιμοποιήθηκαν στο Μεξικό και τη Λατινική Αμερική για να βοηθήσουν τις κυριαρχικές κυβερνήσεις ή να διευκολύνουν τις μεγαλύτερες εξαγορές. Πρότειναν έναν τρόπο σύνδεσης των δανείων με πιο υψηλά επιτόκια με τους φορείς παροχής θεσμικών κεφαλαίων.

Μια μετατόπιση προέκυψε τη δεκαετία του 1990 με την αύξηση των υποχρεώσεων δανειακών εξασφαλίσεων ή των CLO. Η τάση αυτή συνεχίστηκε μέχρι την οικονομική κρίση του 2007-2008. Μετά τη συντριβή, η ρευστότητα στην αγορά των συνδικάτων ξεπέρασε, ειδικά για την αγορά δανεισμού με μοχλευμένα δάνεια.

Είδη syndicated δάνεια

Τα συνδικάτα δάνεια έρχονται σε τρεις μεγάλες μορφές. Το πιο συνηθισμένο έξω από τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι η ασφαλιστική συμφωνία, όπου ο επικεφαλής διευθυντής, μερικές φορές ονομάζεται η ηγετική τράπεζα, εγγυάται ολόκληρο το δάνειο και είναι υπεύθυνος για την κοινοπραξία της συμφωνίας. Ο διοργανωτής λαμβάνει αμοιβή υπηρεσιών από τα άλλα εμπλεκόμενα όργανα.

Ένας άλλος τύπος κοινοπρακτικού δανείου αναφέρεται ως συμφωνία club. Αυτά προορίζονται για σχετικά μικρά κοινοπρακτικά δάνεια κάτω από 100 εκατομμύρια δολάρια. Σε μια σύλλογο, όλοι οι δανειστές διατηρούν ένα σχεδόν ίσο επίπεδο επιρροής και ευθύνης.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ωστόσο, η πιο κοινή είναι η καλύτερη προσπάθεια. Σε ένα κοινοπρακτικό δάνειο με τις καλύτερες προσπάθειες, ο διευθύνων διευθυντής δεν εξασφαλίζει και εγγυάται ολόκληρο το δάνειο. Αντ 'αυτού, ένα μέρος του δανείου δεν έχει εγγραφεί και μπορεί να πληρωθεί από άλλα μέρη, ανάλογα με τις συνθήκες της αγοράς. Εάν το δάνειο διατηρήσει ένα τμήμα που δεν έχει εγγραφεί, ο οφειλέτης πρέπει είτε να αποδεχθεί το μικρότερο ποσό είτε να ακυρώσει τη συμφωνία.