Οι υποσχέσεις που γίνονται κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε καμπάνιας του υποψηφίου του προεδρικού θα πρέπει πραγματικά να καλούνται προτάσεις. Εξάλλου, η προεκλογική εκστρατεία για τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ουσιαστικά μια διαδικασία μάρκετινγκ, στην οποία οι υποψήφιοι παρουσιάζονται ως προϊόντα, διαφοροποιούνται από τα άλλα προϊόντα και υποβάλλουν προτάσεις για τον τρόπο με τον οποίο θα εκτελέσουν την εργασία τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι υποσχέσεις εκστρατείας είναι τόσο σημαντικό μέρος της εκλογικής διαδικασίας, ειδικά αν περιστρέφονται γύρω από θέματα που διαιρούν ένα έθνος ή δημιουργούν συναισθηματικό ενδιαφέρον. Τις περισσότερες φορές, αυτά τα ζητήματα αφορούν τα χρήματα.

Όταν οι υποσχέσεις της εκστρατείας μπορεί να είναι δελεαστικές, η συζήτηση είναι φτηνή, και μάλιστα οι πρόεδροι με τις καλύτερες προθέσεις μπορεί να δυσκολεύονται να τις καταστήσουν συμβατές.

Ας ρίξουμε μια ματιά σε μερικές από τις πιο κοινές υποσχέσεις οικονομικής καμπάνιας ότι οι προεδρικοί υποψήφιοι κάνουν και αξιολογούν τι χρειάζεται για να γίνουν πραγματικότητα αυτές οι υποσχέσεις. (Για σχετική ανάγνωση, βλέπε

Για επιστροφές υψηλότερων αποθεμάτων, ψηφοφορία δημοκρατικού ή δημοκράτη;

) Οι υποσχέσεις της καμπάνιας μπορεί να αλλάξουν ελαφρώς από τις εκλογές στις εκλογές, αλλά σχεδόν πάντα συνδέονται με την αλλαγή των τρεχόντων θεμάτων που είναι στο μυαλό των ψηφοφόρων. Κάποιες μπορεί να είναι ιδεολογικής φύσης, όπως η "εφαρμογή κυβερνητικής δημοσιονομικής ευθύνης", ή πιο συγκεκριμένα, όπως η πρόταση ακριβών περικοπών για τους φορολογικούς συντελεστές ανά άτομο. Ωστόσο, έχουν προταθεί, υπάρχουν υποσχέσεις που είναι αξιόπιστες και λογικές και εκείνες που είναι ακριβώς πλάνα στο σκοτάδι. Φορολογικές περικοπές

Αν και οι φόροι είναι αναπόφευκτοι, δεν βλέπετε υποψηφίους που προτείνουν αύξηση των φόρων κατά τη διάρκεια της εκστρατείας τους - συνήθως είναι ακριβώς το αντίθετο. Ωστόσο, η πλειοψηφία των οικονομικών υποσχέσεων ενός νέου προέδρου, συμπεριλαμβανομένων των φορολογικών περικοπών, θα καταβληθεί μέσω της δημοσιονομικής πολιτικής. (Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε

Τι είναι η δημοσιονομική πολιτική;
και
Διατυπώνοντας τη νομισματική πολιτική .) Ο πρόεδρος έχει σημαντικές εξουσίες, σε συνεργασία με το Κογκρέσο, να χρησιμοποιεί τη δημοσιονομική πολιτική, ενώ η νομισματική πολιτική ελέγχεται από το Συμβούλιο των ΗΠΑ (Federal Reserve Board). Με άλλα λόγια, ο πρόεδρος έχει την εξουσία να επηρεάζει άμεσα τους φορολογικούς συντελεστές. Όμως, ενώ μια εκστρατεία υπόσχεται να μειώσει τους φόρους ακούγεται σαν ο υποψήφιος μπορεί να πιέσει μερικά κουμπιά και χαμηλότερους φόρους, είναι λίγο πιο περίπλοκος από αυτό και απαιτεί νομοθεσία καθώς και συμψηφισμό της νομοθεσίας για να αυξήσει τα έσοδα ή να μειώσει τις δαπάνες. Με άλλα λόγια, οι φορολογικές περικοπές πρέπει να είναι ουδέτερες από πλευράς προϋπολογισμού, ειδικά αν προταθούν εκτός της ετήσιας διαδικασίας επίλυσης του προϋπολογισμού. Η εκστρατεία υπόσχεται να μειώσει τους φόρους είναι αρκετά κοινό και ελκυστικό, αλλά σπανίως προτείνονται χωρίς την αντισταθμιστική νομοθεσία ή λύση που θα επιτρέψει τις περικοπές. Έτσι, καθώς οι μειώσεις φόρου υπόσχεσης είναι εύλογες, προκειμένου να επιτευχθεί οποιοδήποτε επιθυμητό αποτέλεσμα πέρα ​​από τους καταζητούμενους ψηφοφόρους, οι περικοπές πρέπει να είναι ευρείες και να βασίζονται σε εύλογες προσδοκίες.(999)> Δημιουργία Θέσεων Οι υποσχέσεις για τη δημιουργία θέσεων εργασίας είναι πολύ δημοφιλείς για τον υποψήφιο για την εκστρατεία, ειδικά εάν το σημερινό οικονομικό περιβάλλον είναι ασθενές και η ανεργία είναι ένα ζήτημα. Μια υπόσχεση για τη δημιουργία θέσεων εργασίας μπορεί να είναι λογική και παράλογη. Για να είναι λογικό, η υπόσχεση θα πρέπει να περιλαμβάνει τον τρόπο με τον οποίο ο υποψήφιος προτείνει την επίτευξη αποτελεσμάτων και εμπίπτει στον τομέα της δημοσιονομικής πολιτικής. Οι θέσεις εργασίας μπορούν να δημιουργηθούν με άμεσες κρατικές παρεμβάσεις και δαπάνες, μια στρατηγική που αναπτύχθηκε με επιτυχία από τον Πρόεδρο Ρούσβελτ (πρόεδρος από το 1933 έως το 1945) κατά τις πρώτες 100 ημέρες της προεδρίας του, όταν ίδρυσε έργα δημοσίων έργων, Το Σώμα Διατήρησης, το οποίο δημιούργησε θέσεις εργασίας για τον μεγάλο αριθμό ανέργων πολιτών. Αυτό ήταν ένα ακραίο παράδειγμα και δεν έλειπε από αντιπαραθέσεις, αλλά πέτυχε να μειώσει τα υψηλά ποσοστά ανεργίας και έδωσε σημαντική ελπίδα στην αγωνιώδη οικονομία. (Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την ανεργία, διαβάστε την Τοπογραφική έκθεση για την απασχόληση

.)

Προηγούμενες υποσχέσεις Ας ρίξουμε μια ματιά σε κάποιες υποσχέσεις προηγούμενων εκστρατειών από Δημοκρατικούς και Δημοκρατικούς υποψηφίους και γιατί δεν ήταν εφαρμοστεί. Ο υπουργός Εξωτερικών Bill Clinton υποσχέθηκε ένα εθνικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης στην προεδρική του προσφορά το 1992 και κατά τη διάρκεια της διοίκησής του επιχείρησε να εφαρμόσει το σύστημα. Αντ 'αυτού, συναντήθηκε με μεγάλη αντίσταση από το Κογκρέσο και κόστισε τους δημοκράτες ακριβά στις εκλογές του Κογκρέσου του 1994. Επίσης, προκάλεσε έμμεσα δραματική πτώση των αποθεμάτων υγειονομικής περίθαλψης και το σχέδιο σταμάτησε σύντομα.

Ο Πρόεδρος George H. H. W. Bush δημιούργησε αυτό το διάσημο ηχητικό byte κατά τη Ρεπουμπλικανική Εθνική Συνδιάσκεψη του 1988. Δυστυχώς, μια φορά στο γραφείο, δεν είχε άλλη επιλογή παρά να αυξήσει τους φόρους σε μια προσπάθεια να μειώσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού και να παράσχει την απαραίτητη χρηματοδότηση. Αυτή η αποτυχημένη υπόσχεση εκστρατείας χρησιμοποιήθηκε εναντίον του από τον αντιπολιτευόμενο αντίπαλό του Pat Buchanan κατά τη διάρκεια των πρωταρχικών εκλογών και ο Μπιλ Κλίντον το χρησιμοποίησε ενάντια στον Μπους ως μέρος της επιτυχημένης εκστρατείας του για να κερδίσει τον Λευκό Οίκο το 1992. Η υπόσχεση που μπορεί να τον βοήθησε να εκλεγεί, τον δεύτερο θητείο.
Συμπέρασμα Είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς η ιστορία τείνει να επαναλαμβάνεται και πόσο βραχυπρόθεσμα μπορούν να είναι οι μνήμες μας. Με καλές προθέσεις, οι προεδρικοί υποψήφιοι οργανώνουν τις πλατφόρμες τους με υποσχέσεις εκστρατείας που αποσκοπούν να επηρεάσουν τις απόψεις των ψηφοφόρων και να εκλεγούν. Ορισμένες από τις υποσχέσεις είναι ιδεολογικής φύσης και είναι δύσκολο να ποσοτικοποιηθούν, ενώ άλλες είναι πιο άμεσες και υπεύθυνες. Σε έναν ιδανικό κόσμο, κάθε υπόσχεση εκστρατείας θα παρουσιαστεί με την πλήρη ιστορία, αλλά η πολιτική διαδικασία δεν φαίνεται να προωθεί αυτή την έννοια. Οι υποσχέσεις της καμπάνιας μπορούν να δημιουργήσουν διαμάχες, να προκαλέσουν συναισθήματα και να στραφούν σε εκλογές προς τον υποψήφιο που έχει είτε την καλύτερη υπόσχεση είτε τις καλύτερες αγορές για τις ιδέες.Θα ήταν ιδανικό για όλους τους προεδρικούς υποψηφίους να μας πουν ότι θα πρέπει να αυξήσουμε τους φόρους και να μειώσουμε τις δαπάνες για να τα βγάλουμε πέρα, αλλά δυστυχώς, τι υπόσχονται οι υποψήφιοι και τι μπορούν να παραδώσουν μπορεί να είναι πολύ διαφορετικά, συναντήθηκαν με απρόβλεπτα πολιτικά ή οικονομικά εμπόδια κάποτε.