Τίποτα δεν είναι σημαντικότερο από μια εκπαίδευση κολλεγίων, αρκεί να αγνοήσετε τα εκατομμύρια των επιτυχημένων εμπόρων της Αμερικής και εκατομμύρια περισσότερους κατόχους απολυτηρίου που ψαρεύουν για να ζήσουν, ενώ προσπαθούν να πληρώσουν τα δάνεια σπουδαστών τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα περισσότερα διαπιστευμένα κολέγια, ως μη κερδοσκοπικά και επομένως μη υποκείμενα στο φόρο, ιδρύματα, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να επιδιώκουν άψογα δισεκατομμύρια δολάρια για να καλύψουν τις δαπάνες που τα γιγαντιαία δίδακτρα δεν πληρώνουν.

Veritas

Όσο πιο διάσημο είναι το πανεπιστήμιο, τόσο μεγαλύτερο είναι το δόγμα που μπορεί να οικοδομήσει και να διατηρήσει. Το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, με την απονομή των 380 χρόνων αποφοίτων του για να χτυπήσει επάνω, μπορεί να υπερηφανεύεται για $ 36 δισεκατομμύρια δολάρια. Η περίφημη μεγάλη χρηματική τράπεζα της Apple Inc. είναι μόνο 21 δισεκατομμύρια δολάρια. Τόσο το Πανεπιστήμιο του Yale όσο και τα προσόντα του πανεπιστημίου του Stanford είναι επίσης μεγαλύτερα από αυτό, με το πανεπιστήμιο του Princeton όχι πολύ πίσω. (Για περισσότερες πληροφορίες: Πώς λειτουργούν τα Πανεπιστημιακά Δωρεά; )

Καμία κυβέρνηση δεν έχει δει ποτέ ένα τεράστιο σωρό από μετρητά κάποιου που βρίσκεται γύρω και δεν σκέφτηκε: "Φανταστείτε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε με μια περικοπή αυτού;" Έτσι, η πόλη του Cambridge, Massachusetts (100.000 κατοίκους), που φιλοξενεί το Χάρβαρντ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, και το ίδρυμα 13 δισεκατομμυρίων δολαρίων, θέλει να φορολογήσει αυτά τα κεφάλαια, έτσι ώστε τα πανεπιστήμια, όπως πηγαίνει το κλισέ, "το μερίδιο. "Είναι κατανοητό ότι τα ίδια τα πανεπιστήμια πιέζουν πίσω.

Όλοι τελειώνουν στους ίδιους καναπέδες

Εξαιρουμένων των κερδοσκοπικών σχολών, τα οποία αποτελούν μόνο ένα μικρό τμήμα της αγοράς τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της Αμερικής, τα ιδρύματα που χορηγούν πτυχίο και δίπλωμα δεν πληρώνουν ομοσπονδιακά φόρο επί των παροχών τους. Ωστόσο, τα εν λόγω κολέγια εξακολουθούν να πρέπει να πληρώνουν τους φόρους μισθωτών μισθών και μισθών που μπορούν να ανέλθουν σε εκατοντάδες εκατομμύρια ετησίως. Πολλοί έχουν επίσης τεράστιες εκτάσεις γης. Το πανεπιστήμιο του Duke καλύπτει 15 τετραγωνικά μίλια και το Stanford 13. Κάθε ακέραιο προσθέτει στους λογαριασμούς φόρων ακίνητης περιουσίας. Τόσο ειρωνικά, τα μη κερδοσκοπικά κολέγια καταλήγουν συχνά να πληρώνουν δεκάδες εκατομμύρια δολάρια περισσότερο σε φόρους από ό, τι, για παράδειγμα, το DeVry ή το Πανεπιστήμιο του Φοίνιξ, και οι δύο από τις οποίες συνήθως νοικιάζουν τους χώρους των επιχειρήσεων και λειτουργούν με προσωπικό με μέτρια μεγέθη. (Για περισσότερες πληροφορίες, βλέπε: Πώς να επενδύσετε σαν ένα Δωρεά .)

Θεωρητικά, ένα υγιές επίδομα θα μπορούσε να σημαίνει χαμηλότερα δίδακτρα για τους σπουδαστές και υψηλότερους μισθούς για τους καθηγητές. Όσον αφορά το πρώτο σημείο, τα σχολεία που έχουν πολλούς υποψήφιους φοιτητές που κυνηγάνουν έναν μικρό αριθμό εισαγωγών δεν έχουν κανένα κίνητρο να μειώσουν τα δίδακτρα - ειδικά όταν το Υπουργείο Παιδείας προσφέρει και διευκολύνει γενναιόδωρα δάνεια χαμηλού επιτοκίου σε εισερχόμενους πρωτοεμφανιζόμενους. Αρκετά εξάμηνα αργότερα, όταν οι πρωτοετείς γίνονται ηλικιωμένοι πέμπτου έτους και ακούγονται φήμες ότι το χρέος των φοιτητικών δανείων δεν μπορεί να εκταμιευθεί σε πτώχευση (το οποίο δεν μπορεί), τα φτηνά χρήματα που οι φοιτητές δανείστηκαν για να χρηματοδοτήσουν τη θεωρία του χορού και τα πτυχία της πρακτικής τους ο τρόπος που εισέρχεται στους λογαριασμούς των συλλόγων.Πού θα μείνει.

Συνεχίζοντας τη χρήση του Χάρβαρντ ως αρχέτυπο ενός σχολείου με μη κερδοσκοπική φήμη, για να μην αναφέρουμε τη μεγαλύτερη χρηματοδότηση του κόσμου, συν τα υπερβολικά υψηλά δίδακτρα παρά το (ή πιθανότερο, λόγω) αυτού του προικοδοτήματος, το κόστος συμμετοχής του σχολείου αυξάνεται κατά 4% ετησίως. Στο άλλο άκρο του συνεχούς, το Πανεπιστήμιο του Τέξας-Rio Grande Valley είναι ένα από τα φθηνότερα τετραετή σχολεία της Αμερικής, αλλά τα δίδακτρα αυξάνονται σε σχέση με εκείνα της υπόλοιπης χώρας. Για την καταγραφή, η δωρεά του ανέρχεται σε 46 εκατομμύρια δολάρια, τα οποία, όταν αντιπαρατεθούν με τα στοιχεία που αναφέρονται παραπάνω, θα πρέπει να διαλύσουν την ιδέα ότι το μέγεθος του επιπέδου είναι κάπως αντιστρόφως ανάλογο των διδασκαλιών. Αν μη τι άλλο, το αντίστροφο είναι αλήθεια. Ένα κομμάτι σε κάθε επίπεδο Δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι δεν είναι μόνο οι κυβερνήσεις των πολιτών που σαλιάζουν την ιδέα να πάρουν τα χέρια τους προσφορές. Πολλαπλές επιτροπές της Γερουσίας του Ηνωμένου Βασιλείου εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για τη σχέση μεταξύ πλούσιων μετρητών πλούσιων κολλεγίων και για το τι χρεώνουν τους φοιτητές για το προνόμιο να παρακολουθήσουν.

Ότι μία από αυτές τις ποσότητες πρέπει να έχει οποιαδήποτε σχέση με την άλλη δεν είναι ούτε θέτει ούτε υπερασπίζεται. Πάρτε ξανά την Apple. Η εταιρεία κάθεται σε δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό σημαίνει ότι μερικά από αυτά πρέπει να προχωρήσουν στην επιδότηση της λιανικής τιμής των MacBooks; Μέχρι στιγμής κανείς δεν κάνει αυτό το επιχείρημα, αλλά οι κανόνες της λογικής φαίνεται να αναστέλλονται όταν το αντικείμενο που συζητείται μετατρέπεται από καταναλωτικά αγαθά στην εκπαίδευση. (Για περισσότερες πληροφορίες, βλέπε:

Το πώς η πληρωμή για την τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι πιο επικίνδυνο

. Βλέποντας ένα 11-ψήφιο ισοζύγιο δολαρίου αναδεικνύεται ο παράλογος και η αλαζονεία που φουσκώνουν κάτω από την επιφάνεια των περισσότερων νομοθετών. Και μόνο ένας ανόητος θα πίστευε ότι η επιθυμία να φορολογηθούν οι δωρεές είναι αποκλειστική για το Δημοκρατικό Κόμμα. Ένας Ρεπουμπλικανός σύμβουλος πιστεύει ότι τα καλά προικισμένα σχολεία θα πρέπει να υποχρεούνται να χρησιμοποιούν τουλάχιστον το ένα τέταρτο του εισοδήματός τους για να μειώσουν τα δίδακτρα. Τόσο για να ξοδέψετε τα δικά σας χρήματα με τον δικό σας τρόπο, ακόμη και σε θεσμικό επίπεδο και όταν κόβετε τεράστιους ελέγχους στο γραφείο του τοπικού νομαρχιακού ή κρατικού εκτιμητή. (Για περισσότερες πληροφορίες: Καμία δουλειά και 50.000 δολάρια σε χρέος σπουδαστών, τώρα τι;

)