Η προσφορά και η ζήτηση αποτελούν τις πιο θεμελιώδεις έννοιες της οικονομίας. Είτε είστε ακαδημαϊκός, αγρότης, φαρμακευτικός κατασκευαστής ή απλά καταναλωτής, η βασική προϋπόθεση της ισορροπίας προσφοράς και ζήτησης ενσωματώνεται στις καθημερινές ενέργειες της κοινωνίας μας. Μόνο μετά την κατανόηση των βασικών στοιχείων αυτών των μοντέλων μπορούν να κυριαρχήσουν οι πιο σύνθετες πτυχές των οικονομικών.

Εξηγώντας την ζήτηση
Αν και οι περισσότερες εξηγήσεις συνήθως εστιάζονται στην εξήγηση της έννοιας της προσφοράς πρώτα, η κατανόηση της ζήτησης είναι πιο διαισθητική για πολλούς και έτσι βοηθά με τις επόμενες περιγραφές.

Σχήμα 1: Τιμή και ζήτηση

Το παραπάνω σχήμα απεικονίζει την πιο βασική σχέση μεταξύ της τιμής ενός αγαθού και της ζήτησης από την άποψη του καταναλωτή. Αυτή είναι στην πραγματικότητα μία από τις σημαντικότερες διαφορές μεταξύ της καμπύλης προσφοράς και της καμπύλης ζήτησης. Ενώ οι γραφικές παραστάσεις της προσφοράς προέρχονται από την οπτική γωνία του παραγωγού, η ζήτηση απεικονίζεται από την οπτική γωνία του καταναλωτή.

Καθώς η τιμή ενός αγαθού αυξάνεται, η ζήτηση για το προϊόν, εκτός από μερικές ασαφείς καταστάσεις, τείνει να μειώνεται. (Βλ. "Βασικά οικονομικά: Ελαστικότητα.") Για τους σκοπούς της συζήτησής μας, ας υποθέσουμε ότι το εν λόγω προϊόν είναι τηλεοράσεις. Εάν οι τηλεοράσεις πωλούνται για φθηνή τιμή των $ 5 η κάθε μία, τότε ένας μεγάλος αριθμός καταναλωτών θα αγοράσει τα σετ με υψηλή συχνότητα. Οι περισσότεροι άνθρωποι θα αγοράσουν ακόμη περισσότερες τηλεοράσεις από ό, τι χρειάζονται - βάζοντας μια τηλεόραση σε κάθε δωμάτιο και ίσως ακόμη και κάποια σε αποθήκη. Ουσιαστικά, επειδή ο καθένας μπορεί εύκολα να αντέξει μια τηλεόραση, η ζήτηση για αυτά τα προϊόντα θα παραμείνει υψηλή. Από την άλλη πλευρά, αν η τιμή των τηλεοπτικών συσκευών είναι $ 50, 000, αυτό το gadget θα είναι ένα σπάνιο καταναλωτικό προϊόν, καθώς μόνο οι πλούσιοι θα είναι σε θέση να αντέξουν οικονομικά την αγορά. Ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι εξακολουθούν να επιθυμούν να αγοράσουν τηλεοράσεις, σε αυτή την τιμή, η ζήτηση για αυτές θα ήταν εξαιρετικά χαμηλή.

Φυσικά, τα παραπάνω παραδείγματα γίνονται σε κενό. Ένα καθαρό παράδειγμα ενός μοντέλου ζήτησης προϋποθέτει αρκετές προϋποθέσεις: Πρώτον, δεν υπάρχει διαφοροποίηση προϊόντων - υπάρχει ένας μόνο τύπος προϊόντος που πωλείται σε μια ενιαία τιμή σε κάθε καταναλωτή. Δεύτερον, σε αυτό το κλειστό σενάριο, το εν λόγω στοιχείο είναι μια βασική επιθυμία και όχι μια απαραίτητη ανθρώπινη αναγκαιότητα όπως το φαγητό (αν και η τηλεόραση έχει ορισμένο επίπεδο χρησιμότητας, δεν είναι απόλυτη απαίτηση). Τρίτον, το αγαθό δεν έχει υποκατάστατο και οι καταναλωτές αναμένουν ότι οι τιμές θα παραμείνουν σταθερές στο μέλλον.

Επεξήγηση της προσφοράς
Η καμπύλη προσφοράς λειτουργεί με παρόμοιο τρόπο, αλλά θεωρεί τη σχέση μεταξύ της τιμής και της διαθέσιμης προσφοράς ενός στοιχείου από την πλευρά του παραγωγού παρά του καταναλωτή.

Σχήμα 2: Τιμή και εφοδιασμός

Όταν οι τιμές ενός προϊόντος αυξάνονται, οι παραγωγοί είναι πρόθυμοι να παράγουν περισσότερο από το αγαθό προκειμένου να πραγματοποιήσουν μεγαλύτερα κέρδη.Ομοίως, η πτώση των τιμών μειώνει την παραγωγή καθώς οι παραγωγοί ενδέχεται να μην είναι σε θέση να καλύψουν το κόστος των εισροών κατά την πώληση του τελικού αγαθού. Επιστρέφοντας στο παράδειγμα της τηλεόρασης, εάν το κόστος εισροών για την παραγωγή μιας τηλεόρασης είναι $ 50 συν το μεταβλητό κόστος της εργασίας, η παραγωγή θα είναι εξαιρετικά ασύμφορη όταν η τιμή πώλησης της τηλεόρασης πέσει κάτω από το σήμα των $ 50.

Από την άλλη πλευρά, όταν οι τιμές είναι υψηλότερες, οι παραγωγοί ενθαρρύνονται να αυξήσουν τα επίπεδα δραστηριότητάς τους προκειμένου να αποκομίσουν περισσότερα οφέλη. Για παράδειγμα, εάν οι τηλεοπτικές τιμές είναι $ 1, 000, οι κατασκευαστές μπορούν να επικεντρωθούν στην παραγωγή τηλεοπτικών συσκευών εκτός από άλλες πιθανές επιχειρήσεις. Η διατήρηση όλων των μεταβλητών, αλλά η αύξηση της τιμής πώλησης της τηλεόρασης σε 50.000 δολάρια θα ωφελήσει τους παραγωγούς και θα παράσχει το κίνητρο για την κατασκευή περισσότερων τηλεοράσεων. Η συμπεριφορά για την αναζήτηση μέγιστων ποσών κερδών αναγκάζει την καμπύλη προσφοράς να είναι προς τα πάνω κλίση.

Μια υποκείμενη υπόθεση της θεωρίας έγκειται στο ότι ο παραγωγός αναλαμβάνει το ρόλο του κατόχου τιμών. Αντί να υπαγορεύει τις τιμές του προϊόντος, αυτή η εισροή καθορίζεται από την αγορά και οι προμηθευτές αντιμετωπίζουν μόνο την απόφαση για το πόσο πραγματικά παράγουν, λαμβάνοντας υπόψη την τιμή της αγοράς. Παρόμοια με την καμπύλη της ζήτησης, τα βέλτιστα σενάρια δεν συμβαίνουν πάντοτε, όπως στις μονοπωλιακές αγορές. (Βλ. «Κατανόηση των οικονομικών της προσφοράς»)

Εύρεση ισορροπίας
Οι καταναλωτές συνήθως αναζητούν το χαμηλότερο κόστος, ενώ οι παραγωγοί ενθαρρύνονται να αυξήσουν τα αποτελέσματα μόνο με υψηλότερο κόστος. Φυσικά, η ιδανική τιμή που ένας καταναλωτής θα πληρώσει για ένα καλό θα ήταν "μηδέν δολάρια". Ωστόσο, ένα τέτοιο φαινόμενο είναι ανέφικτο, καθώς οι παραγωγοί δεν θα είναι σε θέση να παραμείνουν στην επιχείρηση. Οι παραγωγοί, λογικά, επιδιώκουν να πουλήσουν τα προϊόντα τους για όσο το δυνατόν υψηλότερη τιμή. Ωστόσο, όταν οι τιμές γίνονται παράλογες, οι καταναλωτές θα αλλάξουν τις προτιμήσεις τους και θα απομακρυνθούν από το προϊόν. Πρέπει να επιτευχθεί κατάλληλη ισορροπία, με την οποία και τα δύο μέρη θα μπορούν να συμμετέχουν σε συνεχιζόμενες επιχειρηματικές συναλλαγές προς όφελος των καταναλωτών και των παραγωγών.

Θεωρητικά, η βέλτιστη τιμή που έχει ως αποτέλεσμα οι παραγωγοί και οι καταναλωτές να επιτύχουν το μέγιστο επίπεδο συνδυασμένης χρησιμότητας εμφανίζονται στην τιμή στην οποία τέμνονται οι γραμμές προσφοράς και ζήτησης. Οι αποκλίσεις από αυτό το σημείο οδηγούν σε συνολική απώλεια της οικονομίας, που συνήθως αναφέρεται ως απώλεια νεκρού βάρους.

Σχήμα 3: Προμήθεια και ζήτηση και τιμή

Η κατώτατη γραμμή
Η θεωρία της προσφοράς και της ζήτησης δεν σχετίζεται μόνο με φυσικά προϊόντα, όπως τηλεοράσεις και σακάκια, αλλά και με τους μισθούς και την κίνηση της εργασίας. Οι πιο προηγμένες θεωρίες της μικροοικονομίας και της μακροοικονομίας συχνά προσαρμόζουν τις παραδοχές και την εμφάνιση της καμπύλης προσφοράς και ζήτησης για την κατάλληλη απεικόνιση εννοιών όπως το οικονομικό πλεόνασμα, η νομισματική πολιτική, οι εξωτερικές επιδράσεις, η συνολική προσφορά, η δημοσιονομική διέγερση, η ελαστικότητα και οι ελλείψεις. Πριν από τη μελέτη αυτών των πολύπλοκων θεμάτων, τα βασικά στοιχεία της προσφοράς και της ζήτησης πρέπει να είναι κατανοητά.