Ο πρώτος κανόνας για τον προγραμματισμό του συνταξιοδοτικού εισοδήματος δεν εξαντλείται ποτέ. Ο δεύτερος κανόνας δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσει το πρώτο. Ένας παρατηρητής αναγνώστης θα σημειώσει ότι δεν υπάρχει σύγκρουση μεταξύ των κανόνων.

Όμως, υπάρχει μεγάλη σύγκρουση μεταξύ της ανάγκης για ασφάλεια και της ανάγκης για ανάπτυξη για να αντισταθμιστεί ο πληθωρισμός στη ζωή του συνταξιούχου. Επειδή ο πληθωρισμός και τα επιτόκια παρακολουθούνται στενά μεταξύ τους, ένα ασφαλές χαρτοφυλάκιο μηδενικού κινδύνου θα υποβαθμίσει σταθερά την αξία του αυγού φωλιάς κατά τη διάρκεια ζωής του χαρτοφυλακίου ακόμη και με πολύ μικρές αποσύρσεις. Μπορούμε όλοι να εγγυηθούμε ότι τα χαρτοφυλάκια μηδενικού κινδύνου δεν θα πληρούν εύλογους οικονομικούς στόχους. (Με τόσες πολλές επιλογές μπορεί να είναι δύσκολο να καθορίσετε ποιος τύπος συνταξιοδοτικού προγράμματος είναι σωστός για εσάς, για βοήθεια δείτε Ποιο συνταξιοδοτικό πρόγραμμα είναι καλύτερο; )

Ασφάλεια και Έσοδα Από την άλλη πλευρά, ένα χαρτοφυλάκιο μόνο για μετοχές έχει υψηλές αναμενόμενες αποδόσεις, αλλά παρουσιάζει μια μεταβλητότητα που κινδυνεύει από την αυτο-εκκαθάριση εάν οι αναλήψεις συνεχίζονται κατά τη διάρκεια κάτω αγορές.

Η κατάλληλη στρατηγική εξισορροπεί τις δύο αντικρουόμενες απαιτήσεις.

Θα σχεδιάσουμε ένα χαρτοφυλάκιο που θα πρέπει να εξισορροπήσει τις απαιτήσεις του φιλελεύθερου εισοδήματος με επαρκή ρευστότητα για να αντέξει τις αγορές. Μπορούμε να ξεκινήσουμε διαιρώντας το χαρτοφυλάκιο σε δύο μέρη με συγκεκριμένους στόχους για το καθένα:

Η ευρύτερη δυνατή διαφοροποίηση μειώνει τη μεταβλητότητα του τμήματος μετοχών στο κατώτατο όριο πρακτικής του, ενώ παρέχει την μακροπρόθεσμη ανάπτυξη που είναι απαραίτητη για την αντιστάθμιση του πληθωρισμού και καλύπτει τη συνολική απόδοση που απαιτείται για τη χρηματοδότηση των αναλήψεων.

Ο ρόλος του σταθερού εισοδήματος είναι να παρέχει μια αποθήκη αξίας για τη χρηματοδότηση των διανομών και να μετριάζει τη συνολική μεταβλητότητα του χαρτοφυλακίου. Το χαρτοφυλάκιο σταθερού εισοδήματος έχει σχεδιαστεί ώστε να είναι κοντά στην αστάθεια της χρηματαγοράς και όχι να προσπαθεί να τεντώσει την απόδοση αυξάνοντας τη διάρκεια ή / και μειώνοντας την πιστωτική του ποιότητα. Η παραγωγή εισοδήματος δεν είναι πρωταρχικός στόχος.

• Επενδύσεις συνολικής απόδοσης

Και τα δύο τμήματα του χαρτοφυλακίου συμβάλλουν στο στόχο της δημιουργίας μιας φιλελεύθερης βιώσιμης απόσυρσης για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Παρατηρήστε ότι δεν επενδύουμε ειδικά για εισόδημα. μάλλον επενδύουμε για συνολική απόδοση.

Ο παππούς σας επενδύσει για εισόδημα και γεμίσει το χαρτοφυλάκιο του με μερίσματα, προνομιούχες μετοχές, μετατρέψιμα ομόλογα και γενικότερα ομόλογα. Η μάντρα ήταν να ζούμε από το εισόδημα και να μην εισβάλουμε ποτέ αρχή. Εξέτασαν μεμονωμένους τίτλους με βάση τη μεγάλη τους λιπαρή απόδοση. Ακούγεται σαν μια λογική στρατηγική, αλλά όλα πήραν ήταν ένα χαρτοφυλάκιο με χαμηλότερες αποδόσεις και υψηλότερο κίνδυνο από ό, τι είναι απαραίτητο.

Την εποχή εκείνη, κανείς δεν ήξερε καλύτερα ώστε να μπορέσουμε να τα συγχωρήσουμε. Κάνοντας το καλύτερο που μπορούσαν κάτω από τις επικρατούσες γνώσεις.Τα μερίσματα και τα ενδιαφέροντα ήταν πολύ υψηλότερα για τον παππού σας από ό, τι σήμερα. Έτσι, ενώ δεν ήταν τέλεια, λειτούργησε με τρόπο.

Σήμερα, υπάρχει ένας πολύ καλύτερος τρόπος να σκεφτούμε την επένδυση. Ολόκληρη η ώθηση της σύγχρονης οικονομικής θεωρίας είναι να αλλάξει η εστίαση από την επιμέρους επιλογή ασφάλειας στην κατανομή περιουσιακών στοιχείων και την κατασκευή χαρτοφυλακίου και να επικεντρωθεί στη συνολική απόδοση παρά στο εισόδημα. Εάν το χαρτοφυλάκιο πρέπει να κάνει διανομές για οποιονδήποτε λόγο, όπως για να υποστηρίξει τον τρόπο ζωής κατά τη συνταξιοδότηση, μπορούμε να επιλέξουμε και να επιλέξουμε μεταξύ των κατηγοριών περιουσιακών στοιχείων για να ξυρίσουμε τις μετοχές όπως αρμόζει. (

)

Το Συνθετικό Μέρισμα Αναγνωρίζοντας ότι οι κατανομές χρηματοδοτούνται ευκαιριακά από οποιοδήποτε τμήμα της το χαρτοφυλάκιο ανεξάρτητα από το λογιστικό εισόδημα, τα μερίσματα ή τους τόκους, τα κέρδη ή τις ζημίες θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τις διανομές ως «συνθετικό μέρισμα». Η συνολική επένδυση επενδύσεων εγκαταλείπει τους τεχνητούς ορισμούς εισοδήματος και αρχής που οδήγησαν σε πολυάριθμα λογιστικά και επενδυτικά διλήμματα . Παράγει λύσεις χαρτοφυλακίου που είναι πολύ πιο βέλτιστες από το παλιό πρωτόκολλο παραγωγής εισοδήματος.

Η προσέγγιση της συνολικής επένδυσης σε απόδοση είναι παγκοσμίως αποδεκτή από την ακαδημαϊκή βιβλιογραφία και τις θεσμικές βέλτιστες πρακτικές. Απαιτείται από τον νόμο για την ενιαία συνετή επένδυση (UPIA), τον νόμο για την ασφάλεια των συνταξιοδοτικών εισοδημάτων των εργαζομένων (ERISA), το κοινό δίκαιο και τους κανονισμούς. Οι διάφοροι νόμοι και κανονισμοί έχουν αλλάξει με την πάροδο του χρόνου για να ενσωματώσουν τη σύγχρονη οικονομική θεωρία, συμπεριλαμβανομένης της ιδέας ότι η επένδυση για εισόδημα είναι η ακατάλληλη επενδυτική πολιτική.

Ακόμα, υπάρχουν πάντα εκείνοι που δεν παίρνουν τη λέξη. Πάρα πολλοί μεμονωμένοι επενδυτές, ειδικά οι συνταξιούχοι ή εκείνοι που χρειάζονται τακτικές διανομές για να στηρίξουν τον τρόπο ζωής τους, εξακολουθούν να βυθίζονται στην επενδυτική πολιτική του παππού. Δεδομένης της επιλογής μεταξύ μιας επένδυσης με μέρισμα 4% και μιας αναμενόμενης αύξησης 2% ή μιας αναμενόμενης απόδοσης 8% αλλά χωρίς μερίσματος, πολλοί θα επέλεξαν τη μερισματική επένδυση και θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ενάντια σε όλα τα διαθέσιμα στοιχεία ότι το χαρτοφυλάκιό τους είναι "ασφαλέστερο . " Είναι αποδεδειγμένα όχι.

Δυστυχώς, σε ένα περιβάλλον χαμηλού επιτοκίου η ζήτηση για προϊόντα που παράγουν εισόδημα είναι υψηλή. Οι εταιρείες και οι διαχειριστές των αμοιβαίων κεφαλαίων σπεύδουν να φέρουν τις εισοδηματικές λύσεις στην αγορά σε μια προσπάθεια να μεγιστοποιήσουν τις δικές τους αποδόσεις. Οι στρατηγικές μερισμάτων είναι οι αγάπες του πωλητή, πάντα έτοιμοι να τους ωθήσουν με τον τρόπο που κλίνουν. Και ο Τύπος είναι γεμάτος από άρθρα σχετικά με τον τρόπο αντικατάστασης των απωλεσθέντων εσόδων από τόκους σε έναν κόσμο με μηδενική απόδοση. Κανένα από αυτά δεν εξυπηρετεί τους επενδυτές καλά.

Πώς μπορεί ένας επενδυτής να δημιουργήσει μια ροή αναλήψεων για να υποστηρίξει τις ανάγκες του στον τρόπο ζωής του από ένα χαρτοφυλάκιο συνολικής απόδοσης; (Για μια καλύτερη ιδέα για το τι θα κάνει το χαρτοφυλάκιό σας, ανατρέξτε στο

Προβλεπόμενες Επιστροφές: Χορηγώντας το σκάφος.

)

Ένα παράδειγμα Αρχίστε επιλέγοντας ένα βιώσιμο ποσοστό απόσυρσης. Οι περισσότεροι παρατηρητές πιστεύουν ότι ένα ποσοστό 4% είναι βιώσιμο και επιτρέπει σε ένα χαρτοφυλάκιο να αναπτυχθεί με την πάροδο του χρόνου. Κάνετε μια κατανομή ενεργητικού ανώτατου επιπέδου 40% σε βραχυπρόθεσμα, υψηλής ποιότητας ομολογίες το υπόλοιπο σε ένα διαφοροποιημένο παγκόσμιο χαρτοφυλάκιο μετοχών, ίσως από 10 έως 12 κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων.

Τα μετρητά για διανομές μπορούν να δημιουργηθούν δυναμικά, όπως απαιτείται από την κατάσταση. Σε μια κάτω αγορά, η κατανομή 40% σε ομόλογα θα μπορούσε να υποστηρίξει τις διανομές για δέκα χρόνια πριν να χρειαστεί να ρευστοποιηθεί οποιαδήποτε μεταβλητά (μετοχικά) περιουσιακά στοιχεία. Σε μια καλή περίοδο κατά την οποία τα περιουσιακά στοιχεία έχουν εκτιμηθεί, οι διανομές μπορούν να πραγματοποιηθούν με το ξύρισμα μετοχών και στη συνέχεια με τη χρησιμοποίηση οποιουδήποτε πλεονάσματος για την επανεξισορρόπηση στο μοντέλο ομολόγου / μετοχικού κεφαλαίου 40% / 60%.

Η επανεξισορρόπηση στο πλαίσιο των κατηγοριών μετοχών θα βελτιώσει διαρκώς την απόδοση μακροπρόθεσμα, επιβάλλοντας μια πειθαρχία πώλησης υψηλών και χαμηλών αγορών, καθώς η απόδοση μεταξύ των διαφόρων κατηγοριών ποικίλλει.

Ορισμένοι επενδυτές ενδέχεται να επιλέξουν να μην εξισορροπήσουν τα αποθέματα και τα ομόλογα κατά τη διάρκεια των μετοχικών αγορών, εάν προτιμούν να διατηρήσουν ανέπαφα τα ασφαλή περιουσιακά τους στοιχεία. Ενώ αυτό προστατεύει τις μελλοντικές διανομές σε περίπτωση παρατεταμένης καθυστερημένης αγοράς μετοχών, έρχεται στην τιμή του κόστους ευκαιρίας. Ωστόσο, αναγνωρίζουμε ότι ο ύπνος είναι θεμιτός προβληματισμός. Οι επενδυτές θα πρέπει να καθορίσουν τις προτιμήσεις τους για την επανεξισορρόπηση μεταξύ ασφαλών και επικίνδυνων περιουσιακών στοιχείων στο πλαίσιο της επενδυτικής τους πολιτικής. (

)

Η κατώτατη γραμμή

Μια επενδυτική πολιτική συνολικής απόδοσης θα επιτύχει υψηλότερες αποδόσεις με χαμηλότερο κίνδυνο από ένα λιγότερο βέλτιστη πολιτική μερισμάτων ή εισοδήματος. Αυτό μεταφράζεται σε υψηλότερο δυναμικό διανομής και αυξημένες τελικές τιμές μειώνοντας παράλληλα την πιθανότητα αυτοαποκατάστασης του ταμείου. Οι επενδυτές έχουν πολλά να κερδίσουν υιοθετώντας την επενδυτική πολιτική συνολικής απόδοσης. (Για βοήθεια για να καθορίσετε εάν το χαρτοφυλάκιό σας πρέπει να προσαρμοστεί, ανατρέξτε στο Μετρήστε την απόδοση του χαρτοφυλακίου σας )