Όταν προσπαθούμε να καταλάβουμε ποια μέθοδο αποτίμησης θα χρησιμοποιήσει για να εκτιμήσει ένα απόθεμα για πρώτη φορά, οι περισσότεροι επενδυτές θα ανακαλύψουν γρήγορα τον συντριπτικό αριθμό τεχνικών αποτίμησης που είναι διαθέσιμες σε αυτές σήμερα. Υπάρχουν τα απλά στη χρήση, όπως η μέθοδος των συγκρίσιμων στοιχείων, και υπάρχουν οι πιο εμπλεκόμενες μέθοδοι, όπως το μοντέλο προεξοφλημένης ταμειακής ροής. Ποια πρέπει να χρησιμοποιήσετε; Δυστυχώς, δεν υπάρχει μία μέθοδος που να ταιριάζει καλύτερα σε κάθε περίπτωση. Κάθε απόθεμα είναι διαφορετικό και κάθε βιομηχανικός τομέας έχει μοναδικές ιδιότητες που μπορεί να απαιτούν διαφορετικές προσεγγίσεις αποτίμησης. Τα καλά νέα είναι ότι αυτό το άρθρο θα εξηγήσει τις γενικές περιπτώσεις πότε να χρησιμοποιήσει τις περισσότερες μεθόδους αποτίμησης.

Δύο κατηγορίες μοντέλων αποτίμησης

Οι μέθοδοι αποτίμησης συνήθως εμπίπτουν σε δύο κύριες κατηγορίες: απόλυτα και σχετικά μοντέλα αποτίμησης. Τα μοντέλα απόλυτης αποτίμησης προσπαθούν να βρουν την εγγενή ή "αληθινή" αξία μιας επένδυσης που βασίζεται μόνο σε θεμελιώδη στοιχεία. Κοιτάζοντας τα θεμελιώδη στοιχεία απλώς σημαίνει ότι θα επικεντρωθείτε μόνο σε πράγματα όπως τα μερίσματα, οι ταμειακές ροές και ο ρυθμός ανάπτυξης για μια ενιαία εταιρεία, και μην ανησυχείτε για άλλες εταιρείες. Τα μοντέλα αποτίμησης που εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία περιλαμβάνουν το μοντέλο έκπτωσης μερισμάτων, το μοντέλο προεξοφλημένης ταμειακής ροής, τα υπολειμματικά έσοδα και τα μοντέλα που βασίζονται σε στοιχεία ενεργητικού.

Σε αντίθεση με τα απόλυτα μοντέλα αποτίμησης, τα σχετικά μοντέλα αποτίμησης λειτουργούν συγκρίνοντας την εν λόγω εταιρεία με άλλες παρόμοιες εταιρείες. Αυτές οι μέθοδοι περιλαμβάνουν γενικά τον υπολογισμό των πολλαπλάσιων ή των αναλογιών, όπως το πολλαπλάσιο τιμής προς κέρδος, και τη σύγκρισή τους με τα πολλαπλάσια άλλων παρόμοιων επιχειρήσεων. Για παράδειγμα, εάν το Ρ / Ε της επιχείρησης που προσπαθείτε να εκτιμήσετε είναι χαμηλότερο από το πολλαπλάσιο P / E μιας συγκρίσιμης επιχείρησης, αυτή η εταιρεία μπορεί να θεωρηθεί σχετικά υποτιμημένη. Γενικά, αυτός ο τύπος αποτίμησης είναι πολύ πιο εύκολος και πιο γρήγορος από τις απόλυτες μεθόδους αποτίμησης, γι 'αυτό πολλοί επενδυτές και αναλυτές ξεκινούν την ανάλυσή τους με αυτή τη μέθοδο. (Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε τα 4 βασικά στοιχεία της αξίας του αποθέματος.)

Ας ρίξουμε μια ματιά σε μερικές από τις πιο δημοφιλείς μεθόδους αποτίμησης που είναι διαθέσιμες στους επενδυτές και να δούμε πότε είναι σκόπιμο να χρησιμοποιούμε κάθε μοντέλο.

Μοντέλο έκπτωσης μερισμάτων (DDM)

Το μοντέλο έκπτωσης μερισμάτων (DDM) είναι ένα από τα πιο βασικά μοντέλα απόλυτης αποτίμησης. Το μοντέλο μερισμάτων υπολογίζει την «πραγματική» αξία μιας επιχείρησης με βάση τα μερίσματα που καταβάλλει η εταιρεία στους μετόχους της. Η δικαιολόγηση της χρήσης μερισμάτων για την αξία μιας εταιρείας είναι ότι τα μερίσματα αντιπροσωπεύουν τις πραγματικές ταμειακές ροές προς τον μέτοχο, οπότε η αποτίμηση της παρούσας αξίας αυτών των ταμειακών ροών θα πρέπει να σας δώσει μια τιμή για το πόσο αξίζει να αξίζει η μετοχή. Έτσι, το πρώτο πράγμα που πρέπει να ελέγξετε αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε αυτή τη μέθοδο είναι εάν η εταιρεία καταβάλλει πραγματικά ένα μέρισμα.

Δεύτερον, δεν αρκεί η εταιρεία να αποζημιώσει μόνο. το μέρισμα πρέπει επίσης να είναι σταθερό και προβλέψιμο. Οι εταιρείες που καταβάλλουν σταθερά και προβλέψιμα μερίσματα είναι συνήθως ώριμες εταιρείες blue-chip σε ώριμες και καλά ανεπτυγμένες βιομηχανίες. Αυτοί οι τύποι εταιρειών είναι συχνά οι πλέον κατάλληλοι για αυτόν τον τύπο μεθόδου αποτίμησης. Για παράδειγμα, ρίξτε μια ματιά στα μερίσματα και τα κέρδη της εταιρείας XYZ παρακάτω και δείτε εάν πιστεύετε ότι το μοντέλο DDM θα ήταν κατάλληλο για αυτήν την εταιρεία:

2012	2013	2014	2015	2016	2017
Μερίσματα ανά μετοχή	$ 0. 50	$ 0. 53	$ 0. 55	$ 0. 58	$ 0. 61	$ 0. 64
Κέρδη ανά μετοχή	4 δολάρια. 00	$ 4. 20	$ 4. 41	$ 4. 63	$ 4. 86	$ 5. 11

Στο παράδειγμα αυτό, τα κέρδη ανά μετοχή αυξάνονται συνεχώς με μέσο ρυθμό 5% και τα μερίσματα αυξάνονται επίσης με τον ίδιο ρυθμό. Αυτό σημαίνει ότι το μέρισμα της εταιρείας είναι συνεπές με την τάση των κερδών της, γεγονός που θα καθιστούσε εύκολη την πρόβλεψη για μελλοντικές περιόδους. Επιπλέον, θα πρέπει να ελέγξετε τη σχέση αποπληρωμής για να βεβαιωθείτε ότι η αναλογία είναι συνεπής. Στην περίπτωση αυτή ο λόγος είναι 0. 125 για όλα τα έξι χρόνια που είναι καλός, και κάνει την εταιρεία αυτή ιδανικό υποψήφιο για το μοντέλο μερίσματος. (999) ) Μοντέλο προεξοφλημένης ταμειακής ροής (DCF)

Τι συμβαίνει εάν η εταιρεία δεν καταβάλλει μέρισμα ή το μέρισμα της είναι ακανόνιστος? Σε αυτή την περίπτωση, προχωρήστε για να ελέγξετε αν η εταιρεία πληροί τα κριτήρια για να χρησιμοποιήσετε το μοντέλο προεξοφλημένης ταμειακής ροής. Αντί να εξετάζει τα μερίσματα, το μοντέλο DCF χρησιμοποιεί προεξοφλημένες μελλοντικές ταμειακές ροές μιας επιχείρησης για να εκτιμήσει την επιχείρηση. Το μεγάλο πλεονέκτημα αυτής της προσέγγισης είναι ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί με μια μεγάλη ποικιλία επιχειρήσεων που δεν πληρώνουν μερίσματα, ακόμα και για εταιρείες που πληρώνουν μερίσματα, όπως η εταιρεία XYZ στο προηγούμενο παράδειγμα.

Το μοντέλο DCF έχει αρκετές παραλλαγές, αλλά η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη μορφή είναι το μοντέλο DCF δύο σταδίων. Σε αυτή τη διακύμανση, οι ελεύθερες ταμειακές ροές προβλέπουν γενικά για πέντε έως δέκα χρόνια, και στη συνέχεια μια τελική αξία υπολογίζεται για να αντιπροσωπεύει όλες τις ταμειακές ροές πέρα ​​από την περίοδο πρόβλεψης. Επομένως, η πρώτη προϋπόθεση για τη χρήση αυτού του μοντέλου είναι να έχει η εταιρεία προβλέψιμες ελεύθερες ταμειακές ροές και για να είναι θετικές οι ταμειακές ροές. Με βάση μόνο αυτή την απαίτηση, θα διαπιστώσετε γρήγορα ότι πολλές μικρές επιχειρήσεις υψηλής ανάπτυξης και μη ώριμες επιχειρήσεις θα αποκλειστούν λόγω των μεγάλων κεφαλαιουχικών δαπανών που αντιμετωπίζουν γενικά αυτές οι εταιρείες.

Για παράδειγμα, ρίξτε μια ματιά στις απλοποιημένες ταμειακές ροές της ακόλουθης εταιρείας:

2012

2013	2014	2015	2016	2017	438
789	1462	890	2565	510	Κεφαλαιουχικές δαπάνες	785
995	1132	1256	2235 > 1546	Δωρεάν ταμειακή ροή	-347	-206
330	-366	330	-1036	Σε αυτό το στιγμιότυπο, ταμειακή ροή, η οποία είναι καλή. Ωστόσο, λόγω του υψηλού επιπέδου κεφαλαιουχικών δαπανών, η εταιρεία εξακολουθεί να επενδύει πολλά μετρητά πίσω στην επιχείρηση για να αναπτυχθεί.Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αρνητικές ελεύθερες ταμειακές ροές για τέσσερα από τα έξι χρόνια και θα καθιστούσε εξαιρετικά δύσκολη ή αδύνατη την πρόβλεψη των ταμειακών ροών για τα επόμενα πέντε έως δέκα χρόνια. Επομένως, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί το μοντέλο DCF με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, η εταιρεία-στόχος θα πρέπει γενικά να έχει σταθερές, θετικές και προβλέψιμες ελεύθερες ταμειακές ροές. Οι εταιρείες που έχουν τις ιδανικές ταμειακές ροές κατάλληλες για το μοντέλο DCF είναι συνήθως οι ώριμες επιχειρήσεις που έχουν περάσει από τα στάδια ανάπτυξης. (Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με αυτή τη μέθοδο, ανατρέξτε στην ενότητα Αποκτήσεις αποθεματικής ταμειακής ροής		)

Μέθοδος συγκρίσιμων Η τελευταία μέθοδος που θα εξετάσουμε είναι ένα είδος μεθόδου χρησιμοποιείται αν δεν μπορείτε να εκτιμήσετε την εταιρεία χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε από τα άλλα μοντέλα ή αν απλά δεν θέλετε να ξοδέψετε το χρόνο για να γκρεμίζετε τους αριθμούς. Η μέθοδος δεν επιχειρεί να βρει μια εγγενή αξία για το απόθεμα όπως οι δύο προηγούμενες μέθοδοι αποτίμησης. απλώς συγκρίνει τα πολλαπλάσια των τιμών του μετοχικού κεφαλαίου με ένα κριτήριο αναφοράς για να καθορίσει εάν το απόθεμα είναι σχετικά υποτιμημένο ή υπερτιμημένο. Το σκεπτικό γι 'αυτό βασίζεται στο νόμο μιας τιμής, το οποίο ορίζει ότι δύο παρόμοια περιουσιακά στοιχεία πρέπει να πωλούν για παρόμοιες τιμές. Η διαισθητική φύση αυτής της μεθόδου είναι ένας από τους λόγους που είναι τόσο δημοφιλής. Ο λόγος για τον οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις οφείλεται στον τεράστιο αριθμό πολλαπλών χρήσεων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν, όπως οι τιμές προς κέρδη (P / E), οι τιμές προς το βιβλίο (P / B ), τις τιμές πώλησης (P / S), τη ροή τιμών προς ταμειακές ροές (P / CF) και πολλά άλλα. Από αυτές τις αναλογίες όμως, ο λόγος P / E είναι ο πιο συνηθισμένος λόγος, επειδή επικεντρώνεται στα κέρδη της εταιρείας, η οποία είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες της αξίας μιας επένδυσης.

Πότε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το πολλαπλό P / E για σύγκριση; Μπορείτε γενικά να το χρησιμοποιήσετε εάν η εταιρεία είναι δημόσια διαπραγματεύσιμη επειδή χρειάζεστε την τιμή του μετοχικού κεφαλαίου και πρέπει να γνωρίζετε τα κέρδη της εταιρείας. Δεύτερον, η εταιρεία θα πρέπει να παράγει θετικά κέρδη, διότι μια σύγκριση με αρνητικό P / E πολλαπλάσιο δεν θα είχε νόημα. Τέλος, η ποιότητα των αποδοχών πρέπει να είναι ισχυρή. Δηλαδή, τα κέρδη δεν θα πρέπει να είναι πολύ ευμετάβλητα και οι λογιστικές πρακτικές που χρησιμοποιούνται από τη διοίκηση δεν πρέπει να διαστρεβλώνουν δραστικά τα αναφερόμενα κέρδη. (Οι εταιρείες μπορούν να χειριστούν τους αριθμούς τους, επομένως πρέπει να μάθετε πώς να προσδιορίσετε την ακρίβεια των EPS.)

Αυτά είναι μόνο μερικά από τα βασικά κριτήρια που πρέπει να εξετάζουν οι επενδυτές κατά την επιλογή του λόγου πολλαπλάσια για χρήση. Εάν το πολλαπλάσιο P / E δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί, απλά κοιτάξτε χρησιμοποιώντας μια διαφορετική αναλογία, όπως το πολλαπλάσιο τιμής προς πώληση.

Η κατώτατη γραμμή

Καμία μέθοδος αποτίμησης δεν είναι τέλεια για κάθε περίπτωση, αλλά γνωρίζοντας τα χαρακτηριστικά της εταιρείας, μπορείτε να επιλέξετε μια μέθοδο αποτίμησης που ταιριάζει καλύτερα στην κατάσταση. Επιπλέον, οι επενδυτές δεν περιορίζονται στη χρήση μιας μόνο μεθόδου. Συχνά, οι επενδυτές θα εκτελούν πολλές αποτιμήσεις για να δημιουργήσουν μια σειρά από πιθανές αξίες ή θα υπολογίσουν κατά μέσο όρο όλες τις αποτιμήσεις σε μία. Με την ανάλυση των αποθεμάτων μερικές φορές δεν είναι θέμα του σωστού εργαλείου για τη δουλειά, πόσο πολλά είναι τα εργαλεία που χρειάζεστε για να ταιριάζουν διαφορετικές γνώσεις από τους αριθμούς.