α:

Σύμφωνα με τη δήλωση 142 του Προγράμματος Χρηματοοικονομικών Λογιστικών Προτύπων (FASB), Λογιστική Υπεραξίας και άϋλων περιουσιακών στοιχείων, η υπεραξία δεν επιτρέπεται πλέον να αποσβένεται. Στη λογιστική, η υπεραξία συσσωρεύεται όταν μια οικονομική οντότητα πληρώνει περισσότερα για ένα περιουσιακό στοιχείο από την εύλογη αξία του με βάση το εμπορικό σήμα, την πελατειακή βάση ή άλλους παράγοντες. Οι εταιρείες χρησιμοποιούν τον τρόπο λογιστικής αγοράς, ο οποίος δεν επιτρέπει την αυτόματη απόσβεση της υπεραξίας. Η υπεραξία μεταφέρεται ως περιουσιακό στοιχείο και αξιολογείται για απομείωση τουλάχιστον μία φορά το χρόνο.

Μέχρι το 2001, η υπεραξία αποτελούσε δαπάνη απόσβεσης για περίοδο έως και 40 ετών. Πολλές εταιρείες χρησιμοποίησαν το ανώτατο όριο των 40 ετών για να εξουδετερώσουν το αποτέλεσμα περιοδικών κερδών και να αναφέρουν συμπληρωματικά έσοδα σε χρήμα τα οποία στη συνέχεια προστίθενται στο καθαρό εισόδημα. Το FASB άλλαξε το θέμα αυτό τον Ιούνιο του 2001 με την έκδοση της δήλωσης 142, η οποία απαγορεύει αυτό.

Το πρώτο βήμα της δοκιμής απομείωσης που απαιτείται βάσει του νέου προτύπου πρέπει να πραγματοποιηθεί εντός του πρώτου εξαμήνου της εταιρικής χρήσης. Εάν διαπιστωθεί απομείωση, η εταιρεία μειώνει τη λογιστική αξία της υπεραξίας και αναγνωρίζει μία ζημία απομείωσης. Οποιεσδήποτε σημαντικές ζημίες απομείωσης καταχωρούνται ως στοιχεία γραμμής πάνω από "έσοδα από συνεχιζόμενες δραστηριότητες. "

Επειδή η ετήσια αποτίμηση της υπεραξίας είναι ιδιαίτερα δαπανηρή και χρονοβόρα για τις ιδιωτικές εταιρείες, το FASB δημιούργησε γι 'αυτές εναλλακτικές λογιστικές προβλέψεις. Αναθεώρηση λογιστικών προτύπων FASB αριθ. 2014-02, Άυλα περιουσιακά στοιχεία - Υπεραξία και άλλα (Θέμα 350): Η λογιστική για την υπεραξία επιτρέπει στις εταιρείες αυτές να χρησιμοποιούν απλή απόσβεση υπεραξίας μέχρι και δέκα χρόνια ή μικρότερη εάν η εταιρεία είναι σε θέση να αποδείξει εναλλακτική χρήσιμη διάρκεια ζωής. Οι ιδιωτικές εταιρείες πρέπει να διεξάγουν δοκιμές απομείωσης μόνο όταν ένα γεγονός ενεργοποίησης υποδεικνύει ότι η εύλογη αξία της εταιρείας είναι μικρότερη από τη λογιστική αξία της, αντί να χρειάζεται να το πράττει κάθε οικονομικό έτος.