a:

Το διακριτικό εισόδημα είναι χρήμα που αγοράζει πράγματα πέρα ​​από αυτό που συγκεντρώνει μέσα από την αυτόνομη κατανάλωση, το οποίο είναι το πιο βασικό επίπεδο των δαπανών που περιλαμβάνει το κόστος των αναγκών όπως το φαγητό και το ενοίκιο. Η αυτόνομη κατανάλωση περιλαμβάνει τα πράγματα που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος εάν έχει ή όχι χρήματα για να πληρώσει γι 'αυτά. αυτά τα έξοδα ποτέ δεν πάει μακριά, ακόμη και όταν το εισόδημά του είναι μηδέν. Το διακριτικό εισόδημα είναι οποιοδήποτε ποσό παραμένει μετά τη λογιστική καταμέτρηση αυτών των εξόδων. Το διαθέσιμο εισόδημα, τα χρήματα που απομένουν μετά την καταβολή του φόρου εισοδήματος, είναι η πηγή τόσο του διακριτικού εισοδήματος όσο και των κεφαλαίων που καταβάλλουν για αυτόνομη κατανάλωση.

Υπολογισμός του εισοδήματος λόγω διακριτικού εισοδήματος και των δαπανών αυτόματης κατανάλωσης

Υποθέστε ότι ένα νοικοκυριό έχει ακαθάριστο εισόδημα $ 200.000 και πληρώνει φόρο εισοδήματος 30%. Αυτό σημαίνει ότι το διαθέσιμο εισόδημα γι 'αυτό το νοικοκυριό είναι $ 140, 000.

Η ενοικίαση αντιπροσωπεύει το 25% του διαθέσιμου εισοδήματος αυτού του νοικοκυριού και το κόστος των τροφίμων το 15%. Οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας αφαιρούν άλλα 10%. Ένα επιπλέον 10% πληρώνει για μεταφορές, ασφάλειες και άλλες ανάγκες. Αυτά τα έξοδα αποτελούν την αυτόνομη κατανάλωση του νοικοκυριού, συνολικού ύψους $ 84, 000. Μετά από δαπάνες για τις ανάγκες, αυτό το νοικοκυριό έχει $ 56, 000 διακριτικού εισοδήματος που δαπανάται για πολυτέλειες.

Αυτόνομη κατανάλωση

Ένα νοικοκυριό που δεν έχει εισόδημα εξακολουθεί να υφίσταται δαπάνες με βάση την αυτόνομη κατανάλωση. Όταν συμβαίνει αυτό, το νοικοκυριό χρεώνει ή πρέπει να χρησιμοποιεί εξοικονόμηση για να πληρώσει για τις ανάγκες. Στην οικονομική ορολογία, αυτό ονομάζεται τρόπος αναστολής.

Λόγω της φύσης της, η αυτόνομη κατανάλωση είναι μια σταθερή δαπάνη. το διακριτικό εισόδημα κυμαίνεται με την υγεία της οικονομίας. Το διαθέσιμο εισόδημα και τα διακριτικά εισοδήματα λειτουργούν ως οικονομικοί δείκτες, δείχνοντας τους μέσους ρυθμούς εξοικονόμησης και δαπάνης. Μια ζωντανή οικονομία απαιτεί από τα νοικοκυριά να ξεπεράσουν αυτά που δαπανώνται μέσω της αυτόνομης κατανάλωσης, προκειμένου να διατηρηθεί μια υγιής ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών.