α:

Μπορεί να υπάρχει διαφωνία μεταξύ των δικαιούχων όποτε τα έσοδα ενός λογαριασμού εμπιστοσύνης ή άλλου μεταφορέα σε θάνατο (TOD) δεν προσδιορίζονται σαφώς μεταξύ των αποδεκτών. Αυτό μερικές φορές αναφέρεται ως ανοικτή κατηγορία δικαιούχων. Ανάλογα με το είδος του περιουσιακού στοιχείου ή της σύμβασης εποπτείας του προϊόντος του περιουσιακού στοιχείου, οι διαφορές μεταξύ δικαιούχων απαιτούν διαμεσολάβηση ή διαιτησία.

Στην ιδανική περίπτωση, η επίλυση διαφορών είναι συναινετική και φιλική. Δεδομένου ότι αυτό δεν συμβαίνει πάντοτε, υπάρχουν πολλοί δικηγόροι ή διαχειριστές που ειδικεύονται στις αποφάσεις του ΔΕΚ. Οι περιοχές που πιθανότατα αντιμετωπίζουν διαφορές περιλαμβάνουν ασφαλιστήρια συμβόλαια ζωής, προγραμματισμό περιουσίας, probate, διαζύγια, διαθήκες και λογαριασμούς συνταξιοδότησης.

Διαφορά μεταξύ πρωτοβάθμιων και ενδεχόμενων δικαιούχων

Ένας κύριος δικαιούχος λαμβάνει τα έσοδα ενός περιουσιακού στοιχείου TOD. Σε περίπτωση πρωτογενούς δικαιούχου, η μεταφορά είναι απλή: Εάν η πρωτεύουσα είναι ζωντανή κατά τη στιγμή της μεταβίβασης των περιουσιακών στοιχείων, λαμβάνει τα περιουσιακά στοιχεία.

Όχι όλες οι εμπιστοσύνη, οι πολιτικές ή οι διαθήκες απαιτούν ενδεχόμενους δικαιούχους. Ένας υποψήφιος δικαιούχος είναι αυτός που μπορεί να εισπράξει μόνο εάν πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις. Το πιο συνηθισμένο περιστατικό είναι ο θάνατος του προηγούμενου δικαιούχου, αν και είναι δυνατές πολλές άλλες απαραίτητες προϋποθέσεις.

Προσδιορισμός, Καθορισμός και Εξέταση

Οι κανόνες διαφέρουν μεταξύ των διαφόρων κρατών σχετικά με τον καθορισμό του δικαιούχου και τα ενδεχόμενα δικαιώματα δικαιούχου. Τα περισσότερα κράτη απαιτούν οι πρωτογενείς και ενδεχόμενες δικαιούχοι να είναι σαφώς προσδιορίσιμοι, προσδιορισμένοι και εξακριβώσιμοι. Με άλλα λόγια, ένα δικαστήριο ή ένας διαχειριστής θα πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίσει ποιος παίρνει αυτό με αντικειμενικό τρόπο.

Οι διαφορές ακολουθούνται όταν η έλλειψη σαφήνειας ή αν ο κύριος δικαιούχος φανεί αλληλεπιδρώντας με την εκτέλεση της θέλησης ή εμπιστεύεται κακόπιστα. Είναι επίσης πιθανό ο κύριος δικαιούχος να έχει αποβιώσει, πράγμα που σημαίνει ότι οι υπόλοιποι δικαιούχοι πρέπει να ταξινομήσουν τα έσοδα.

Διαμεσολάβηση

Η διαμεσολάβηση είναι μια συναινετική διαδικασία επίλυσης διαφορών. Ένα τρίτο μέρος - ο διαμεσολαβητής - βοηθά τα ενδιαφερόμενα μέρη να φθάσουν σε μια λύση. Σε αντίθεση με διαιτητή ή δικαστή, ο διαμεσολαβητής δεν επιβάλλει άμεσα αποφάσεις.

Ένας αποτελεσματικός διαμεσολαβητής έχει μια διαδικασία με την οποία τυχόν νομικά έγγραφα ερμηνεύονται ή ικανοποιούνται απαιτήσεις. Η διαμεσολάβηση είναι πολύ συνηθισμένη σε ζητήματα προβλημάτων.

Διαιτησία

Η διαιτησία είναι ουσιαστικά μια έντονη εκδοχή της διαμεσολάβησης. Ο διαιτητής τρίτου μέρους έχει την εξουσία να λαμβάνει δεσμευτικές αποφάσεις σχετικά με τη διανομή του δικαιούχου. Αυτή η εξουσία είναι περιορισμένη σε ορισμένες πολιτείες, όπου είναι πιο πιθανό οι διαφορές μεταξύ πρωτογενών και ενδεχόμενων δικαιούχων να διευθετούνται στο δικαστήριο.

Ανάλυση συγκεκριμένων περιουσιακών στοιχείων

Διαδικασίες επίλυσης για συγκρούσεις δικαιούχων προσδιορίζονται συχνά στις αρχικές συμβάσεις περιουσιακών στοιχείων. Για παράδειγμα, τα ασφαλιστήρια συμβόλαια ζωής ή οι επενδυτικοί λογαριασμοί απαιτούν συχνά τα ενδιαφερόμενα μέρη να καταλήξουν σε τελικό ψήφισμα με οποιαδήποτε μέθοδο είναι αποδεκτή από τον εκδότη.

Κανονικά, τέτοιες απαιτήσεις θα καθορίζουν έναν κατάλληλα διορισμένο κηδεμόνα ή συντηρητή που μπορεί να πραγματοποιεί συναλλαγές ή μεταβιβάσεις εσόδων. Μερικές φορές, μια τέτοια αρχή μπορεί να ερμηνεύσει την αξιοπιστία του δικαιούχου, αν και αυτό συνήθως προορίζεται για το δικαστικό σύστημα.