α:

Μια εταιρεία μπορεί να λογοδοτεί για αλλαγές στην αγοραία αξία των διαφόρων παγίων περιουσιακών της στοιχείων πραγματοποιώντας αναπροσαρμογή των παγίων περιουσιακών στοιχείων. Επανεκτίμηση ενός πάγιου στοιχείου ενεργητικού είναι η λογιστική διαδικασία αύξησης ή μείωσης της λογιστικής αξίας ενός πάγιου περιουσιακού στοιχείου ή μιας ομάδας πάγιων στοιχείων ενεργητικού μιας επιχείρησης για την αντιμετώπιση τυχόν σημαντικών μεταβολών στη δίκαιη αγοραία αξία του παγίου στοιχείου ή ομάδας παγίων.

Αρχικά, ένα σταθερό στοιχείο ή μια ομάδα πάγιων στοιχείων ενεργητικού καταγράφεται στον ισολογισμό μιας εταιρείας με το κόστος που καταβλήθηκε για το περιουσιακό στοιχείο. Στη συνέχεια, υπάρχουν δύο μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για την καταγραφή των μεταβολών στο πάγιο στοιχείο ή στοιχεία του ενεργητικού.

Η πλέον απλή λογιστική προσέγγιση είναι το μοντέλο κόστους. Με το μοντέλο κόστους, τα πάγια περιουσιακά στοιχεία μιας εταιρείας εμφανίζονται στο ιστορικό κόστος μείον τις σωρευμένες αποσβέσεις και τις συσσωρευμένες ζημίες απομείωσης που σχετίζονται με αυτά τα περιουσιακά στοιχεία. Το μοντέλο κόστους δεν επιτρέπει ανοδικές προσαρμογές στην αξία ενός περιουσιακού στοιχείου βάσει της εύλογης αγοραίας αξίας.

Η δεύτερη λογιστική προσέγγιση είναι το μοντέλο αναπροσαρμογής. Με το μοντέλο αναπροσαρμογής, ένα πάγιο περιουσιακό στοιχείο καταχωρείται αρχικά στο κόστος, αλλά η λογιστική αξία του παγίου μπορεί στη συνέχεια να αυξηθεί ή να μειωθεί ανάλογα με την εύλογη αγοραία αξία του παγίου, συνήθως μία φορά το χρόνο. Αν ένα περιουσιακό στοιχείο μειώνεται σε αξία, λέγεται ότι καταγράφεται. Σύμφωνα με τα Διεθνή Πρότυπα Χρηματοοικονομικής Πληροφόρησης (ΔΠΧΠ), τα περιουσιακά στοιχεία που αποτιμώνται στην εύλογη αγοραία αξία τους μπορούν να αντιστραφούν, ενώ σύμφωνα με τις γενικά αποδεκτές λογιστικές αρχές (GAAP), τα περιουσιακά στοιχεία που καταγράφονται παραμένουν απομειωμένα και δεν μπορούν να αντιστραφούν.